Φωτιά, πιθανόν από βραχυκύκλωμα, εκδηλώθηκε το πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου μέσα στον καταυλισμό του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας. Ήταν η τρίτη φωτιά σε διάστημα ενός μήνα από τις 16 Μαρτίου, κατά την οποία έχασε τη ζωή του ένα επτάχρονο κορίτσι, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Φωτιά, πιθανόν από βραχυκύκλωμα, εκδηλώθηκε το πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου μέσα στον καταυλισμό του Κέντρου Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας. Ήταν η τρίτη φωτιά σε διάστημα ενός μήνα από τις 16 Μαρτίου, κατά την οποία έχασε τη ζωή του ένα επτάχρονο κορίτσι.
Ο Απρίλιος έκλεισε με άλλες δύο πυρκαγιές στην κόλαση της Μόριας, κάποιοι έκρουαν τον κώδωνα ότι χωρίς αποσυμφόρηση θα συμβούν ακόμη χειρότερα, αλλά η πανδημία τα σκέπασε όλα.
Θα έσκαγε η καταστροφή, αν υπήρχε απεγκλωβισμός προσφύγων και μεταναστών από τη δομή; Ποιος το ξέρει. Ξέρει, όμως, ότι δώδεκα με δεκατρείς χιλιάδες ψυχές -στοιβαγμένες σε συνθήκες που μόνο σαδιστές θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν ανθρώπινες- και ιός είναι μίγμα εκρηκτικό. Ήταν εμπρησμός. Η Πυροσβεστική και οι κάτοικοι αναφέρονται σε πολλές διάσπαρτες εστίες γύρω από το Κέντρο, που θέριεψαν, λόγω των ισχυρών ανέμων. Όποια εκδοχή κι αν υιοθετηθεί -κρατώ την κυβερνητική, για αντιδράσεις των κρουσμάτων σε υγειονομικούς περιορισμούς- οι στάχτες είναι εκεί και η κατάσταση τραγική.
Τώρα, δεν θα φύγει κανείς από το νησί, παρά μόνο τα 400 ασυνόδευτα ανήλικα, ενώ επηρεάζονται, λόγω της έκτακτης κατάστασης, και οι τοπικές δραστηριότητες.
Μέχρι χθες το απόγευμα είχαν εντοπιστεί οι 8 από τους 35 πρόσφυγες που βρέθηκαν θετικοί, η ιχνηλάτηση -ό,τι μπορεί να χαρακτηριστεί ως τέτοια σε συνθήκες υπερπληθυσμού- δεν είχε ολοκληρωθεί, και τώρα τι;
Φουντώνει η κριτική, ενώ υπάρχει αναταραχή. Κάτοικοι της Μόριας και όμορων κοινοτήτων διαμηνύουν ότι δεν θα δεχθούν «τη λειτουργία καταυλισμού στην ευρύτερη περιοχή εντός των οικισμών μας» και «οποιαδήποτε προσπάθεια τοποθέτησης κοντέινερ ή σκηνών».
Όλοι επαναλαμβάνουν ότι η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Παραμένει, όμως, το «όχι» στην υποδοχή, αν προηγουμένως τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. δεν καταλήξουν σε συμφωνία για το προσφυγικό. Δεν θα καταλήξουν. Οι λοιποί Ευρωπαίοι έχουν βολευτεί. Η Ελλάδα, πέραν της παροχής άμεσης βοήθειας και ενός (ακριβο)πληρωμένου από την Ε.Ε. πλαισίου για τη φιλοξενία των προσφύγων/μεταναστών, δεν ξέρω τι μπορεί να περιμένει. Ξέρω, όμως, ότι μέχρι την «αλληλέγγυα ευρωπαϊκή λύση» δεν βγαίνει.