Απόψεις
Παρασκευή, 21 Αυγούστου 2020 07:43

Από το Μπρεγκανσόν με αγάπη

Το κάστρο Μπρεγκανσόν βρίσκεται σε μια βραχονησίδα -καταπράσινη και ουχί γκριζαρισμένη- στη Μεσόγειο. Στη γαλλική Ριβιέρα. Πήγε ο ντε Γκολ, του άρεσε κι αποφάσισε να μετατρέψει το μεσαιωνικό κάστρο με τα κανόνια και τα πολεμικά τείχη σε θερινή κατοικία των Γάλλων προέδρων. Του άρεσε, προτού μείνει. Μετά, γκρίνια. Έχει πολλά κουνούπια, τα κρεβάτια είναι στενά και τα φυτά φτενά. Το τελευταίο δεν το είπε, αλλά είχε διηγηθεί πως πέρασε εκεί «μια εφιαλτική νύχτα». 

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Το κάστρο Μπρεγκανσόν βρίσκεται σε μια βραχονησίδα -καταπράσινη και ουχί γκριζαρισμένη- στη Μεσόγειο. Στη γαλλική Ριβιέρα. Πήγε ο ντε Γκολ, του άρεσε κι αποφάσισε να μετατρέψει το μεσαιωνικό κάστρο με τα κανόνια και τα πολεμικά τείχη σε θερινή κατοικία των Γάλλων προέδρων. Του άρεσε, προτού μείνει. Μετά, γκρίνια. Έχει πολλά κουνούπια, τα κρεβάτια είναι στενά και τα φυτά φτενά. Το τελευταίο δεν το είπε, αλλά είχε διηγηθεί πως πέρασε εκεί «μια εφιαλτική νύχτα». 

Μάλλον καλά περνούσε ο Ζορζ Πομπιντού, που πήγαινε 3 εβδομάδες κάθε καλοκαίρι, 1 εβδομάδα τα Χριστούγεννα και πολλά Σαββατοκύριακα. Ο Φρανσουά Ολάντ είναι ο μοναδικός πρόεδρος που πήγε μόνο μία φορά και την κριτική που ξεσήκωσε δεν ξεχνά. Βρήκε κι αυτός καιρό να λιαστεί, ενώ η οικονομία είχε βυθιστεί. Βγήκε κάτι καλό, όμως, απ’ αυτό. Άνοιξε τον πύργο στο κοινό. 

Ο Μακρόν άνοιξε το δημόσιο ταμείο για να κατασκευάσει εκεί πισίνα και με τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης και τους διαδηλωτές κατά των μεταρρυθμίσεων δεν πέρασε φίνα. 

Για την καγκελάριο -αν και δεν έχω πληροφόρηση- είμαι σίγουρη ότι πήγαν και στο Μπρεγκανσόν όλα πρίμα. 
Είναι η πρώτη φορά που ο Γάλλος πρόεδρος την υποδέχεται εκεί, ενώ το 2018 είχε την τιμητική της η Μέι και πέρυσι ο Πούτιν. Είναι η πρώτη επίσκεψη Γερμανού ηγέτη στη βραχονησίδα έπειτα από 35 χρόνια.

Δύο πρωτιές σε τέτοιες εποχές σημαίνουν πολλά. Αυτό που μας αφορά είναι το πρώτο πιάτο της ατζέντας, η υλοποίηση των αποφάσεων για το Ταμείο Ανάκαμψης -ο χρόνος δημιουργεί πόνο- και φυσικά τα ελληνοτουρκικά, όπου όλοι έχουν έναν λόγο τελικά. 

Παρά τη διαφορετική ρητορική και τακτική για το θέμα των «αυξανόμενων εντάσεων ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία» -οι οποίες λίγο πολύ στον διεθνή Τύπο παρουσιάζονται ως διένεξη για υδρογονάνθρακες- το Μέγαρο των Ηλυσίων διαβεβαιώνει πως μεταξύ Μακρόν και Μέρκελ «δεν υπάρχει αντίφαση επί της ουσίας». Το Παρίσι στηρίζει τη γερμανική πρωτοβουλία για ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις. Το Βερολίνο δεν στηρίζει τον ψυχρό πόλεμο της Γαλλίας με την Τουρκία. Άλλα συμφέροντα, άλλα ενδιαφέροντα, άλλα αποθέματα. Ισχύος, όχι αυτά που κρύβει ο βυθός.