Στη σκοτεινή και άκρως θλιβερή ιστορία της Βηρυτού με τις καταστροφικές εκρήξεις ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο, ότι ουδέποτε κανένας δεν τόλμησε ή δεν θέλησε να ισχυριστεί κάτι δημοσίως. Τα νέα δεδομένα μάς πληροφορούν ότι αξιωματούχοι εθνικής ασφαλείας του Λιβάνου γνώριζαν για τον τεράστιο κίνδυνο που συνιστούσε η αποθήκευση τόσων τόνων νιτρικής αμμωνίας μέσα στην «καρδιά» της πρωτεύουσας έχοντας επανειλημμένως κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στους ιθύνοντες, που όπως φαίνεται όμως ηχούσε ως «σάλπιγγα εις ώτα μη ακουόντων», γράφει η Έφη Τριήρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Στη σκοτεινή και άκρως θλιβερή ιστορία της Βηρυτού με τις καταστροφικές εκρήξεις ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο, ότι ουδέποτε κανένας δεν τόλμησε ή δεν θέλησε να ισχυριστεί κάτι δημοσίως. Τα νέα δεδομένα μάς πληροφορούν ότι αξιωματούχοι εθνικής ασφαλείας του Λιβάνου γνώριζαν για τον τεράστιο κίνδυνο που συνιστούσε η αποθήκευση τόσων τόνων νιτρικής αμμωνίας μέσα στην «καρδιά» της πρωτεύουσας έχοντας επανειλημμένως κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου στους ιθύνοντες, που όπως φαίνεται όμως ηχούσε ως «σάλπιγγα εις ώτα μη ακουόντων».
Στην υπόθεση υπάρχουν αμέτρητα αναπάντητα ερωτήματα, όπως η ιδιοκτησία του όλου εκρηκτικού υλικού, η οποία φαντάζει ως ένα από τα πιο εύκολα προς απάντηση. Όμως και εδώ τα πράγματα είναι αρκετά σκοτεινά. Η ξεκάθαρη ταυτότητα ενός εμπορεύματος, τόσο επικίνδυνου μάλιστα για τη δημόσια ασφάλεια, που μεταφέρθηκε από ένα πλοίο μολδαβιανής σημαίας στη Βηρυτό πριν από επτά χρόνια, είναι κάτι περισσότερο από αυτονόητο για τη διεθνή ναυσιπλοΐα. Επίσης, γιατί το εμπόρευμα δεν ήταν ασφαλισμένο, ποιος πλήρωσε για τη νιτρική αμμωνία και γιατί ποτέ κανένας δεν αναζήτησε το υλικό; Και τη στιγμή που πρόκειται για κάτι τόσο κοστοβόρο, αφού η αξία του με βάση τιμές του 2013 ανερχόταν σε 700.000 δολάρια.
Ωστόσο, μία σειρά από στοιχεία που αφορούν 10 χώρες και έχουν να κάνουν με την αναζήτηση της αρχικής ιδιοκτησίας του φορτίου των 2.750 τόνων συνθέτουν ένα κουβάρι από ανακρίβειες, μυστικά και παρανοήσεις. «Εμπορεύματα διακινούνταν από τη μία χώρα στην άλλη, για να καταλήξουν τελικά σε μία τρίτη χώρα χωρίς κανένας να φέρει την ιδιοκτησία τους. Γιατί κατέληξαν εδώ;», φέρεται να δήλωσε πρώην πολιτικός του Λιβάνου. Μία φράση που εύκολα εξοργίζει όχι μόνο τον κάτοικο της Βηρυτού, αλλά και κάθε άλλης χώρας του πλανήτη. Γιατί τα εκρηκτικά δυστυχώς δεν βρίσκονται μόνο στη Βηρυτό.
Αφού λοιπόν δεν μπορούν να απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα, τουλάχιστον θα μπορούσε η πολιτική ηγεσία της χώρας να δώσει μία εξήγηση γι’ αυτά που ήξερε, παρότι είναι πλέον αργά, αφού το κακό έχει γίνει. Η παραίτηση μιας κυβέρνησης δεν «κλείνει πληγές». Αυτό το κάνουν μόνο οι απαντήσεις. Ποιος επέτρεψε μία τέτοια αποθήκη σε κατοικημένη περιοχή; Πόσες τέτοιες υπάρχουν και σε άλλα μέρη του πλανήτη και δεν τις ξέρουμε; Είναι για ειρηνικούς λόγους; Μήπως ο πλανήτης είναι μία απέραντη αποθήκη εκρηκτικών που ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί από κάποιον υποτιθέμενο «σωτήρα» της ανθρωπότητας; Και εμείς τι κάνουμε; Οι περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν απενεργοποιημένοι θεατές. Και το ερώτημα είναι πότε επιτέλους θα ενεργοποιηθούν για να επιβάλουν μία παγκόσμια ειρήνη.