Ενός κακού μύρια έπονται... Το αρχαίο ρητό ταιριάζει απόλυτα σε όσα συμβαίνουν στην ταλαίπωρη χώρα του Λιβάνου. Η φονική έκρηξη που προκάλεσε η «ξεχασμένη» αποθήκευση 2.750 τόνων του επικίνδυνου εκρηκτικού στο λιμάνι της Βηρυτού, ισοπεδώνοντας την πόλη και μετατρέποντάς την σε νέα «Χιροσίμα», με εκατοντάδες νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και ακόμη πολύ περισσότερους αστέγους, ήλθε να προστεθεί στη νομισματική-οικονομική κρίση και την κρίση του κορονοϊού, γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Ενός κακού μύρια έπονται... Το αρχαίο ρητό ταιριάζει απόλυτα σε όσα συμβαίνουν στην ταλαίπωρη χώρα του Λιβάνου. Η φονική έκρηξη που προκάλεσε η «ξεχασμένη» αποθήκευση 2.750 τόνων του επικίνδυνου εκρηκτικού στο λιμάνι της Βηρυτού, ισοπεδώνοντας την πόλη και μετατρέποντάς την σε νέα «Χιροσίμα», με εκατοντάδες νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και ακόμη πολύ περισσότερους αστέγους, ήλθε να προστεθεί στη νομισματική-οικονομική κρίση και την κρίση του κορονοϊού.
Δεινά που είχαν ήδη προκαλέσει την οργή του κόσμου κατά του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος της χώρας και η οποία είχε εκδηλωθεί με τις μαζικές βίαιες διαδηλώσεις πριν από τον κορονοϊό, οι οποίες συνεχίστηκαν, σε μικρότερο βαθμό, ακόμη και τις ημέρες του lockdown.
Ήδη κατά την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν πήραμε μία πρόγευση του τι ενδεχομένως μέλλει γενέσθαι σε μία χώρα στην οποία η κατάσταση θυμίζει τη «χρεοκοπία της Αργεντινής» το 2001. Η λιβανέζικη λίρα έχει υποτιμηθεί 80% έναντι του δολαρίου, ο κόσμος δεν μπορεί να πάρει τις οικονομίες του από την τράπεζα και οι τιμές έχουν εκτοξευτεί στα ύψη.
Σε μια χώρα 6 εκατομμυρίων, τα 2 εκατομμύρια είναι πρόσφυγες, κυρίως από τη Συρία, που είναι οι πρώτοι οι οποίοι βίωσαν την οικονομική κατάρρευση της χώρας.
Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Χασάν Ντιάμπ, που σχηματίστηκε πέρυσι τον Οκτώβριο, αναζητούσε γιατρειά στο... ΔΝΤ, εξοργίζοντας ακόμη πιο πολύ τον κόσμο, γνωρίζοντας πολύ καλά το πού οδηγούν οι εξυγιαντικές πολιτικές του διεθνούς οργανισμού.
Τον περασμένο Νοέμβριο, πολύ πριν από την επιδημία του κορονοϊού που επιδείνωσε την κατάσταση, η Παγκόσμια Τράπεζα εκτιμούσε πως το 45% των κατοίκων του Λιβάνου ζούσε πολύ κάτω από το όριο φτώχειας, έναντι 33% τον Σεπτέμβριο, με το 22% να έχει περιέλθει σε απόλυτη φτώχεια. Προέβλεπε πως η επικείμενη χρεοκοπία της χώρας θα προκαλούσε περαιτέρω άνοδο της φτώχειας κατά 50% το 2020.
Με το λιμάνι της Βηρυτού κατεστραμμένο, η εισαγωγή βασικών αγαθών, όπως τρόφιμα, καύσιμα, φαρμακευτικός και ιατρικός εξοπλισμός, είναι αδύνατη. Το λιμάνι της Βηρυτού απορροφά το 60% των εισαγωγών του Λιβάνου, με το άλλο μεγάλο λιμάνι στο βορρά, αυτό της Τρίπολης, να είναι σε κακή κατάσταση λόγω των πολέμων.
Τα Ηνωμένα Έθνη, ο ΠΟΥ και η Unicef προειδοποίησαν χθες για επικείμενη επισιτιστική, υγειονομική και στεγαστική κρίση. Η πολυπόθητη πολιτική αλλαγή, την οποία διακαώς επιζητά ο λαός του Λιβάνου, δεν μπορεί να προέλθει από αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή.