Συνήθως οι πρωθυπουργοί «παίρνουν πάνω τους» τις καλές εξαγγελίες, τις θετικές για τον κόσμο. Ενίοτε παίρνουν και τις αρνητικές, αλλά αυτό γίνεται όταν οι καταστάσεις φτάνουν σε δραματικό αδιέξοδο, γράφει ο Πάνος Φ. Κακούρης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Πάνου Φ. Κακούρη
[email protected]
Συνήθως οι πρωθυπουργοί «παίρνουν πάνω τους» τις καλές εξαγγελίες, τις θετικές για τον κόσμο. Ενίοτε παίρνουν και τις αρνητικές, αλλά αυτό γίνεται όταν οι καταστάσεις φτάνουν σε δραματικό αδιέξοδο. Η προχθεσινή εξαγγελία για τη «λύση» στο ζήτημα της καταβολής των αναδρομικών των συνταξιούχων ήταν κάτι το περίεργο. Η λύση που επέλεξαν τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας παρουσιάστηκε από τον πρωθυπουργό ως μία θετική εξέλιξη για τους συνταξιούχους, υπό την έννοια ότι «δίνονται άμεσα τα αναδρομικά σε όλους», αλλά δεν είναι έτσι.
Δεν εξήγησαν, πώς γίνεται να είναι θετικό ένα μέτρο, όταν το Δημόσιο χρωστάει 4 δισ. ευρώ και λέει ότι θα δώσει 1,4 δισ. ευρώ. Προφανώς θεώρησαν ότι οι συνταξιούχοι θα σκεφτούν στη βάση της παροιμίας «κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά δέκα και καρτέρει». Όμως, οι πρώτες αντιδράσεις δείχνουν ότι οι δικαιούχοι θα αγνοήσουν το βαθύ νόημα της παροιμίας και θα λειτουργήσουν με κανονικότητα και στο πλαίσιο της νομιμότητας. Απλά, θα υποβάλουν αγωγές περισσότεροι από 2.000.000 θιγόμενοι, οι οποίοι δεν είχαν υποβάλει μέχρι τώρα, και θα λάβουν το 100% των αναδρομικών, αφού υπάρχει το δεδικασμένο της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Το αποτέλεσμα της συγκεκριμένης μεθόδευσης θα είναι και το Δημόσιο να πληρώσει το σύνολο των αναδρομικών αλλά και η κυβέρνηση να επωμιστεί ένα βαρύ πολιτικό κόστος.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι άξιον απορίας πώς ανέλαβε ο πρωθυπουργός να εξαγγείλει τη ρύθμιση για τα αναδρομικά, η οποία προκαλεί απρόσμενες (για τα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας) οξύτατες αντιδράσεις. Εκτός και αν είναι μόνο η αρχή, για την έλευση δυσάρεστων εξελίξεων, καθώς στην ομιλία τους τόσο ο κ. Μητσοτάκης όσο και οι συναρμόδιοι υπουργοί κατόπιν, μίλησαν για «περιορισμένες δημοσιονομικές δυνατότητες», που δεν επιτρέπουν την απόδοση όλων των αναδρομικών και σε όλους τους δικαιούχους.
Βέβαια, ένα αδιέξοδο περί των δημοσιονομικών έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, και αποτυπώνεται τόσο στην αύξηση του δημοσίου χρέους κατά 5,3 δισ. ευρώ στο πεντάμηνο Ιανουαρίου - Μαΐου, όσο και στο έλλειμμα του προϋπολογισμού που υπερβαίνει τα 9,2 δισ. ευρώ στο πρώτο εξάμηνο του έτους. Αλλά, όταν πάμε σε λύσεις αντιμετώπισης του δημοσιονομικού, τα μέτρα έχουν γενικότερη εφαρμογή, για όλους τους φορολογούμενους και δεν περιορίζονται μόνο στους συνταξιούχους.
Εκτός και αν είμαστε στην αρχή.