Εκατομμύρια ενήλικες σε ολόκληρο τον κόσμο πάσχουν από μια μορφή εκζέματος που ονομάζεται Ατοπική Δερματίτιδα. Η ατοπική δερματίτιδα είναι ο πιο συχνός τύπος εκζέματος και τα άτομα που πάσχουν είναι πιθανό να εκδηλώνουν συχνά εξάρσεις, κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει μια χρόνια φλεγμονή κάτω από το δέρμα.
Εκατομμύρια ενήλικες σε ολόκληρο τον κόσμο πάσχουν από μια μορφή εκζέματος που ονομάζεται Ατοπική Δερματίτιδα. Η ατοπική δερματίτιδα είναι ο πιο συχνός τύπος εκζέματος και τα άτομα που πάσχουν είναι πιθανό να εκδηλώνουν συχνά εξάρσεις, κάτι που μπορεί να σημαίνει ότι υπάρχει μια χρόνια φλεγμονή κάτω από το δέρμα. Στις περιπτώσεις αυτές, ακόμα και όταν το δέρμα φαίνεται χωρίς σημάδια ή εξανθήματα, η φλεγμονή εξακολουθεί να είναι ενεργή κάτω από την επιφάνεια του και είναι συνήθως θέμα χρόνου η επόμενη έξαρση να κάνει την εμφάνιση της.
Όταν ένας ασθενής πάσχει από μέτρια ως σοβαρή ατοπική δερματίτιδα, μπορεί να αισθανθεί ότι η προσπάθεια που καταβάλλει για να αποφύγει τις εξάρσεις, κυριεύει ολόκληρη τη ζωή του. Όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο Jim, ασθενής, από το Ηνωμένο Βασίλειο στο atopicderma.gr «Όταν το δέρμα μου εμφανίζει σημάδια, είναι εφιάλτης. Νιώθω να καίγεται το πρόσωπό μου, νιώθω φαγούρα παντού και το μόνο που θέλω είναι να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση. Ό,τι κι αν θέλω να κάνω, σκέφτομαι πρώτα εάν αυτό θα προκαλέσει έξαρση στο δέρμα μου. Οπότε υπάρχει σίγουρα μια πραγματικότητα που δεν είναι, θα λέγαμε, επιδερμική, είναι κάτι που συνδέεται με κάθε μέρος του σώματος σου και με όλη σου την ύπαρξη».
Ωστόσο, οι εξάρσεις της νόσου δεν προκαλούν απλώς ενόχληση. Τα συμπτώματα μπορεί να προκαλέσουν στον ασθενή έντονο άγχος και αίσθημα αμηχανίας για την εξωτερική του εμφάνιση, επηρεάζοντας σημαντικά την καθημερινότητα του. «Το γεγονός ότι, σε όλη μου τη ζωή, ήταν κάτι που με ενοχλούσε συνεχώς σημαίνει επίσης ότι επηρεάζει κάθε πτυχή της ζωής μου. Έχω μια έντονη ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια, όταν ήθελα πολύ να μπω στους ναυτοπροσκόπους, όπου ήταν πολλοί από τους φίλους μου, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι φορούσαν λευκά πουκάμισα ως μέρος της στολής οπότε μετά από λίγο εμφανίζονταν λεκέδες αίματος στο πουκάμισό μου και οι άλλοι γελούσαν μαζί μου. Επίσης, τον χειμώνα, φορούσαν ένα ολόμαλλο πουλόβερ που μου έφερνε φαγούρα και ως ναυτοπρόσκοποι που ήμαστε έπρεπε να μπαίνουμε στο νερό, αλλά, δυστυχώς, το νερό της θάλασσας δημιουργούσε φλεγμονή στο δέρμα μου. Οπότε, τελικά δεν έγινα ένας ιδιαίτερα πετυχημένος ναυτοπρόσκοπος. Αυτό που ξεχωρίζει όμως είναι το bullying που δεχόμουν, ιδίως στο σχολείο. Όταν φορούσα τη στολή και δεν συνειδητοποιούσα ότι υπήρχε ένας λεκές από αίμα στην πλάτη του πουκαμίσου μου, οι άλλοι γελούσαν με μένα. Το δέρμα μου άρχιζε να ξεφλουδίζει όλη την ημέρα και έτσι οι άλλοι μου έδωσαν το παρατσούκλι «ο Σφολιάτας» και συνήθιζαν να με κοροϊδεύουν γι’ αυτό…. Μεγαλώνοντας με την κατάσταση αυτή, απλά με τον καιρό συνήθισα το να μην κοιμάμαι καλά και να είμαι πάντα κουρασμένος. Μερικές φορές ένιωθα ότι απλά έσερνα τον εαυτό μου για να πάει στη δουλειά και δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Αλλά όταν παντρεύτηκα, ήταν σαν ένας προβολέας να φώτισε το πόσο με επηρέαζε η κατάσταση. Η γυναίκα μου κοιμάται πολύ ελαφριά, εγώ πάλι συχνά έχω ενοχλήσεις, ξύνομαι και είμαι ανήσυχος όλη νύχτα. Αυτό έκανε τη γυναίκα μου να κοιμάται με δυσκολία πλάι μου, ενώ η δική μου δυσκολία ήταν ότι συνειδητοποίησα πως τώρα έπρεπε να σκέφτομαι και κάποιον άλλον, ενώ πριν απλά αποδεχόμουν αυτή την κακή ποιότητα ζωής», αναφέρει ο Jim.
Η καθημερινότητα των ασθενών με μέτρια ως σοβαρή ατοπική δερματίτιδα είναι σίγουρα γεμάτη προκλήσεις, ωστόσο μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή τους σημαντικά ακολουθώντας τις οδηγίες του ειδικού γιατρού και λαμβάνοντας την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή. Αν είστε λοιπόν ασθενής ή γνωρίζετε κάποιον που είναι τότε… Μην αντιμετωπίζετε το θέμα επιδερμικά. Ενημερωθείτε για την ατοπική δερματίτιδα στο atopicderma.gr και συμβουλευτείτε τον ειδικό.