Ανησυχητικές είναι οι τελευταίες εξελίξεις όσον αφορά την πανδημία του κορονοϊού, με τα περιοριστικά μέτρα να επιστρέφουν σε τοπικό επίπεδο στην Πορτογαλία και τη Γερμανία, γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Ανησυχητικές είναι οι τελευταίες εξελίξεις όσον αφορά την πανδημία του κορονοϊού, με τα περιοριστικά μέτρα να επιστρέφουν σε τοπικό επίπεδο στην Πορτογαλία και τη Γερμανία. Στην Πορτογαλία επιβλήθηκαν ξανά περιορισμοί σε 15 γειτονιές της Λισαβόνας, ενώ στο γερμανικό κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας επιβλήθηκε καραντίνα στην περιοχή του Γκίτερσλοχ, όπου βρίσκεται το εργοστάσιο επεξεργασίας κρέατος, στο οποίο έχουν διαπιστωθεί περισσότερα από 1.500 κρούσματα κορονοϊού.
Δύο φαίνεται να είναι οι βασικές πηγές της αύξησης των νέων κρουσμάτων που παρατηρείται σε αρκετές χώρες, μετά τη χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων και το άνοιγμα των οικονομιών: η νυχτερινή διασκέδαση και οι κακές συνθήκες εργασίας.
Η πρώτη είναι κατανοητή ως έναν βαθμό, μιας και αφορά κυρίως τις νεαρές ηλικίες. Για παράδειγμα στη Λισαβόνα τα κρούσματα στις ηλικίες 10-30 ετών έχουν αυξηθεί 90% από τότε που χαλάρωσε το lockdown. Φυσιολογική ως έναν βαθμό η άγνοια κινδύνου των νέων ανθρώπων, η οποία μπορεί ωστόσο να επιφέρει ένα δεύτερο κύμα του κορονοϊού.
Στη χώρα μας, λόγω και της καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς, η χαλάρωση είναι διάχυτη παντού. Η αύξηση τραπεζοκαθισμάτων για παράδειγμα σε πεζοδρόμους παραλιακών μαγαζιών έχει προχωρήσει, χωρίς σε πολλές περιπτώσεις η αύξηση αυτή να συνάδει με τον υποτιθέμενο περιορισμό του προηγούμενου διαθέσιμου χώρου.
Το κυριότερο ωστόσο ίσως είναι το πνεύμα της... Μυκόνου, που κυριαρχεί όχι μόνο στο δημοφιλές για το ξεφάντωμα νησί, αλλά και σε πολλές παραλίες της Αττικής -γράφω εκ πείρας- όπου άτυπα beach bars οργανώνουν πάρτι, θέτοντας σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία αλλά και τα νεύρα όσων τυγχάνει να κατοικούν στα πέριξ...
Οι δήμοι δείχνουν να αδυνατούν ή να μη θέλουν να αντιμετωπίσουν το μάντρωμα κάθε ελεύθερου χώρου από αμφιβόλου νομιμότητος «καντίνες»..., που μετατρέπουν, από νωρίς το απόγευμα, παραλίες σε... πίστες.
Εκτός όμως από τις κατανοητές ως έναν βαθμό συναθροίσεις των νέων ανθρώπων, υπάρχουν και οι ακατανόητες... συναθροίσεις, που δεν είναι άλλες από το στοίβαγμα εργαζομένων, όπως συνέβη με την περίπτωση της βιομηχανίας επεξεργασίας κρέατος στο Γκίτερσλοχ. Και σίγουρα δεν είναι η μόνη, αφού ακόμη και στις προηγμένες οικονομικά χώρες οι συνθήκες εργασίας, όπως φάνηκε από αρκετές περιπτώσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας επί κορονοϊού, θυσιάζονται στον βωμό της υποτιθέμενης ανάπτυξης...