Πριν από 178 χρόνια, δύο άγγλοι επιθεωρητές έλαβαν εντολή να δημιουργήσουν μια υπηρεσία που έμελλε να γίνει η πιο διάσημη αστυνομία στον κόσμο. Το σπίτι στο οποίο έμεναν έβλεπε σε μια αυλή (courtyard). Είτε επειδή εκεί κοντά έμεναν οι βασιλιάδες και οι πρεσβευτές της Σκοτίας όταν κατέβαιναν στο Λονδίνο, είτε επειδή το Μεσαίωνα τα εδάφη αυτά ανήκαν σε κάποιον Σκοτ, το βέβαιο είναι πως όταν το 1829 γεννήθηκε η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου όλοι άρχισαν να την αποκαλούν Σκότλαντ Γιαρντ.
Σήμερα, αυτό το σώμα των 30.000 ανδρών έχει συνδέσει το όνομά του με το φόνο ενός αθώου. Του 27χρονου Βραζιλιάνου Ζαν Σαρλ ντε Μενέζες (φωτογραφία), που σκοτώθηκε από βρετανούς αστυνομικούς ως ύποπτος τρομοκράτης στις 24 Ιουλίου 2005, ενώ η μόνη του σχέση με τις τρομοκρατικές επιθέσεις τον ίδιο μήνα του 2005, ήταν ότι έμενε στο ίδιο συγκρότημα με έναν απ' αυτούς.
Ο Μενέζες μπήκε με το εισιτήριό του στο σταθμό του Μετρό και είχε το χρόνο να πάρει μια δωρεάν εφημερίδα για να διαβάσει. Από τα έγγραφα της αστυνομίας αποδείχθηκε επίσης ότι ένας αστυνομικός τον κρατούσε από τον καρπό την ώρα που τον πυροβολούσαν. Με άλλα λόγια, η αστυνομία σκότωσε με επτά σφαίρες έναν άνθρωπο που είχε ακινητοποιηθεί, επειδή η Σκότλαντ Γιαρντ έδωσε άδεια στους άνδρες της να σκοτώνουν «ό,τι κινείται».
Ολο το αστυνομικό σώμα του Λονδίνου δικάζεται τώρα για παραβίαση της νομοθεσίας για την υγεία και την ασφάλεια προσώπων σχετικά μ' αυτή τη δολοφονία.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η αστυνομία σκοτώνει έναν αθώο, αλλά αυτό που είχε εξοργίσει τη βρετανική κοινή γνώμη ήταν η εσκεμμένη παραπλάνησή της, αποκρύπτοντάς της πως ο νεκρός ήταν «παράπλευρη απώλεια» λόγω τρομο-ανασφάλειας, πληροφορία που αποκαλύφθηκε μόλις 24 ώρες αργότερα.
Σε περίπτωση που η αστυνομία αποδειχθεί ένοχη, θα κληθεί να πληρώσει αποζημίωση. Πόσο δίκαιη είναι όμως η συλλογική ευθύνη, η μη εξατομίκευση των ευθυνών; Αν όλη η αστυνομία του Λονδίνου ευθύνεται για τη δολοφονία, επιτυγχάνεται, μέσα από ένα αφηρημένο γενικόλογο σχήμα, η απενοχοποίηση.