Οταν ο Μπιλ Κλίντον ήταν υποψήφιος για την προεδρία, το 1992, είχε επινοήσει ένα σύνθημα για να προβάλει τα προσόντα της γυναίκας που θα γινόταν Πρώτη Κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών: «Για κάθε προϊόν που αγοράζεις, παίρνεις ένα δωρεάν».
Σήμερα, αν και οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί, το μότο εξακολουθεί να ισχύει. Η Χίλαρι χρησιμοποιεί τον σύζυγό της στην προεκλογική της εκστρατεία.
Ισως η μεγαλύτερη ικανότητα του Κλίντον σε αυτό το στάδιο είναι ότι μπορεί να σηκώνει το τηλέφωνο και να εξασφαλίζει υποστηρικτές της συζύγου του ή να προσελκύει μεγάλους αριθμούς χρηματοδοτών
στις εκδηλώσεις όπου είναι ομιλητής. Ο Μπιλ Κλίντον έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην προσπάθεια της συζύγου του να ξεπεράσει τον Μπάρακ Ομπάμα και τον Τζον Εντουαρντς, ώστε να διατηρήσει τη δυναμική της ως φαβορί των Δημοκρατικών για το χρίσμα. Στο τρίμηνο Ιουλίου - Σεπτεμβρίου η Χίλαρι συγκέντρωσε 27 εκατομμύρια δολάρια έναντι 20 εκατ. δολαρίων (14,1 εκατ. ευρώ) του Ομπάμα.
Η δεύτερη ικανότητα του Κλίντον είναι ο «εξανθρωπισμός» της συζύγου του, που δείχνει προς τα έξω «ψυχρός εκτελεστής» με τη συνταγή που ακολουθεί να κερδίζεις γρήγορα, να κερδίζεις με διαφορά, να τελειώνει μια ώρα αρχίτερα το παιχνίδι. Σε μια εκδήλωση, ο πρώην πρόεδρος αγκάλιασε τη σύζυγό του και είπε στο κοινό πως όταν είχαν πρωτοσυναντηθεί, πριν από 36 χρόνια, είχε σκεφτεί ότι μια μέρα η Χίλαρι θα γινόταν πρόεδρος. Σε άλλη ομιλία του είπε πως, ακόμη κι αν δεν ήταν νυμφευμένος με τη Χίλαρι, θα έκανε εκστρατεία υπέρ της επειδή είναι η καλύτερη υποψήφια, «πρότυπο προσήλωσης στην υπηρεσία της κοινότητας».
Το τρίτο «ατού» του πρώην προέδρου είναι ο ρόλος που θα παίξει ως «Πρώτος Κύριος» των Ηνωμένων Πολιτειών στην περίπτωση που η Χίλαρι εκλεγεί πρόεδρος. Αν και υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Οτι «ήδη η Αμερική καλείται να χωνέψει την προοπτική να αποκτήσει την πρώτη γυναίκα πρόεδρό της. Αν προστεθεί σε αυτό και η προοπτική να αποκτήσουν ως Πρώτο Κύριο έναν πρώην πρόεδρο, ίσως το γεύμα να αποδειχθεί πολύ βαρύ», έγραφαν στα τέλη Μαρτίου οι «Financial Times».
Μόνο που δεν είναι ο οποιοσδήποτε πρώην πρόεδρος, αλλά ένας καλός πρόεδρος για τις ΗΠΑ, που το αναγνωρίζουν ακόμη και πολιτικοί του αντίπαλοι.