Η Τζέιν Έλιοτ έγινε γνωστή από ένα πείραμα σε εννιάχρονους μαθητές. Η τάξη χωρίζεται σε γαλανομάτηδες και καστανομάτηδες. Οι πρώτοι έχουν προνόμια, οι δεύτεροι δεν έχουν περιθώρια. Ένα σοκαριστικό -για κάποιους και αμφιλεγόμενο- βιωματικό μάθημα ρατσισμού, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η Τζέιν Έλιοτ έγινε γνωστή από ένα πείραμα σε εννιάχρονους μαθητές. Η τάξη χωρίζεται σε γαλανομάτηδες και καστανομάτηδες. Οι πρώτοι έχουν προνόμια, οι δεύτεροι δεν έχουν περιθώρια. Ένα σοκαριστικό -για κάποιους και αμφιλεγόμενο- βιωματικό μάθημα ρατσισμού.
Τα μικρά δεν δυσκολεύτηκαν να μπουν στους ρόλους και αναλόγως να ανακουφιστούν ή να δυσαρεστηθούν με την αντιστροφή τους και τη συνακόλουθη βελτίωση ή επιδείνωση της σχολικής επίδοσής τους.
Τα μικρά δεν ήξεραν, οι μεγάλοι, όμως; «Αν θέλετε να σας συμπεριφέρονται όπως ακριβώς συμπεριφέρεται η κοινωνία μας στους μαύρους, σηκωθείτε όρθιοι, θα έχετε ίση μεταχείριση».
Δεν σηκώθηκε κανένας σε διάλεξή της με λευκό ακροατήριο, που κυκλοφορεί από το 2016 στο YouTube. «Επαναλαμβάνω, μάλλον δεν το καταλάβετε, αν θέλετε να έχετε την ίδια μεταχείριση με έναν μαύρο, σηκωθείτε όρθιοι». Ούτε ένας.
«Αυτό σημαίνει ότι γνωρίζετε. Γνωρίζετε την άνιση μεταχείριση ανθρώπων. Δεν το επιθυμείτε για εσάς, δεν θέλετε να σας συμπεριφέρονται έτσι. Η ερώτηση είναι απ’ τη στιγμή που το ξέρετε, γιατί δεν κάνετε απολύτως τίποτα γι’ αυτό;».
Γνωρίζουν τα μαθήματα αμερικανικής ιστορίας με τα 300 χρόνια δουλείας, γνωρίζουν άριστα και το συνταγματικό δικαίωμά τους στην οπλοχρησία. Ίσως γνωρίζουν ότι ούτε οι δικές τους ζωές μετράνε αν με το αμερικανικό όνειρο καλά δεν τα πάνε.
Δεν είναι τυχαίο ότι υποφωτίζεται το γεγονός ότι ο Τζορτζ Φλόιντ εξέπνευσε κατά τη διάρκεια βίαιης σύλληψης για ένα πλαστό χαρτονόμισμα των 20 δολαρίων. Το λένε και οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Ρατσισμός για τη φυλή των φτωχών.
Nαι, αλλά τι θα βγει από το πλιάτσικο και τις βίαιες διαδηλώσεις; Θα αλλάξει κάτι; Όχι, όπως δεν άλλαξε μετά το Φέργκιουσον και τη δολοφονία του Μάικλ Μπράουν, επί διακυβέρνησης του πρώτου Αφροαμερικανού. «My President Was Black», μα λίγα πέραν της συμβολικής αξίας. Dark.
Γιατί, δεν άλλαξε τίποτα με τους προηγούμενους Φλόιντ; Μιλάνε κάποιοι για αλλαγή και ζητούν από τον δρόμο, που φλέγεται, υπομονή. Μιλάνε για αλλαγή, όπως μιλούν για μεταφυσική.