Οι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει το τελευταίο διάστημα να παρακολουθούμε συστημικά τα νέα δεδομένα για τον αριθμό των κρουσμάτων του Covid19, των ανθρώπων που νοσηλεύονται ή και έχουν διασωληνωθεί, τον αριθμό των θανάτων, αλλά και των ιαθέντων. Αναζητούμε ουσιαστικά στοιχεία ελπίδες ότι η κορύφωση της πανδημίας πλησιάζει και στη συνέχεια θα έχουμε την ύφεση. Ωστόσο η αρθρογράφος του Bloomberg, Cathy Ο'Neil, σχολιάζει πως όσο περισσότερο κοιτάζει τα στοιχεία τόσο περισσότερο βρίσκει «σφάλματα» σε αυτά. Απαριθμεί τα 10 σημαντικότερα:
Οι περισσότεροι έχουμε συνηθίσει το τελευταίο διάστημα να παρακολουθούμε συστημικά τα νέα δεδομένα για τον αριθμό των κρουσμάτων του Covid19, των ανθρώπων που νοσηλεύονται ή και έχουν διασωληνωθεί, τον αριθμό των θανάτων, αλλά και των ιαθέντων. Αναζητούμε ουσιαστικά στοιχεία ελπίδες ότι η κορύφωση της πανδημίας πλησιάζει και στη συνέχεια θα έχουμε την ύφεση. Ωστόσο η αρθρογράφος του Bloomberg, Cathy Ο'Neil, σχολιάζει πως όσο περισσότερο κοιτάζει τα στοιχεία τόσο περισσότερο βρίσκει «σφάλματα» σε αυτά. Απαριθμεί τα 10 σημαντικότερα:
1. Ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων δεν είναι ο αριθμός των πραγματικών κρουσμάτων. Μόνο οι άνθρωποι που κάνουν το διαγνωστικό τεστ μπορούν να υπολογιστούν σε αυτά. Και δεν υπάρχουν αρκετά τεστ σε καμία χώρα, με μόνη εξαίρεση ίσως την Ισλανδία. Στις ΗΠΑ για παράδειγμα τα δεδομένα δείχνουν ότι ουσιαστικά το τεστ κάνουν όσοι φτάνουν να έχουν τόσο σοβαρά συμπτώματα ώστε να χρειάζεται να μπουν σε νοσοκομείο. Περίπου το 10% των ανθρώπων, που έχουν μολυνθεί από τον ιό, υπολογίζεται ότι χρήζουν νοσηλείας, επομένως ο πραγματικός αριθμός των κρουσμάτων θα μπορούσε να είναι 10 φορές μεγαλύτερος από αυτόν που καταγράφεται.
2. Τα διαγωνιστικά τεστ δεν είναι ακριβή και οι ανακρίβειες δεν είναι συμμετρικές. Δίνουν πολύ περισσότερες λάθος αρνητικές απαντήσεις από ό,τι λάθος θετικές, κάτι που σημαίνει ότι μας δίνουν ως αρνητικούς στον Covid19 ανθρώπους που στην πραγματικότητα νοσούν. Ορισμένες έρευνες αποκαλύπτουν ότι το ποσοστό των εσφαλμένων αρνητικών αποτελεσμάτων μπορεί να υπερβαίνει το 30%.
3. Ο αριθμός των διαγνωστικών τεστ δεν είναι ίσος με τον αριθμό των ανθρώπων, που κάνουν το τεστ. Επειδή ακριβώς τα τεστ είναι ανακριβή πολλοί κάνουν το τεστ δύο φορές ή και περισσότερες για να είναι σίγουροι για το αποτέλεσμα. Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό του πληθυσμού που έχει κάνει το τεστ σε σύγκριση με τον αριθμό των ανθρώπων που έχουν διαγνωσθεί θετικοί δίνει μία πιο ρόδινη εικόνα από την πραγματική.
4. Οι αριθμοί δεν είναι συγχρονισμένοι. Υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν λίγες εβδομάδες αφότου νοσηλευθούν και νοσηλεύονται μία εβδομάδα ή και περισσότερες αφότου έχουν διαγνωσθεί θετικοί στον ιό. Επομένως δεν θα πρέπει να περιμένουμε την καμπύλη του αριθμού των θανάτων να πεπλατυνθεί για αρκετό διάστημα αφότου θα έχει πεπλατυνθεί η καμπύλη των κρουσμάτων.
5. Η έννοια της νοσηλείας αλλάζει. Οι αξιωματούχοι πρόσφατα παρουσίασαν την σταθεροποίηση του ρυθμού εισαγωγών στα νοσοκομεία ως θετικό σημάδι, ύστερα από ένα μεγάλο διάστημα συνεχούς επιτάχυνσης. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολο να κάνει κανείς εισαγωγή στο νοσοκομείο, αφού οι ειδικές γραμμές βοήθειας δέχονται καταιγισμό κλήσεων, τα ασθενοφόρα είναι λίγα και αρκετοί αποφεύγουν να καταφύγουν στο νοσοκομείο.
6. Οι θάνατοι δεν καταγράφονται άμεσα ούτε με συνέπεια. Αρκετά λειτουργικά ζητήματα όπως η συμπλήρωση των ειδικών εγγράφων καθορίζουν το πότε ένας θάνατος εγγράφεται στη λίστα. Αυτό ίσως και να εξηγεί γιατί οι περισσότεροι θάνατοι τείνουν να ανακοινώνονται κάθε Τρίτη. Για αυτό μην ενθουσιάζεστε για καλές ειδήσεις το Σαββατοκύριακο- η αρχή της εβδομάδας μπορεί να σας απογοητεύσει.
7. Οι θάνατοι εκτός νοσοκομείων επίσης δεν καταγράφονται. Όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν στο σπίτι τους ή σε κέντρα φροντίδας, φυλακές κτλ, δεν καταγράφονται πάντα. Όταν για παράδειγμα η Γαλλία άρχισε να καταγράφει τους θανάτους και σε κέντρα φροντίδας ο αριθμός έκανε ξαφνικά άλμα 40%. Το Βέλγιο που καταγράφει συστημικά τους θανάτους και σε τέτοιους χώρους, έχει διαπιστώσει ότι το 40% των θανάτων συμβαίνουν σε αυτούς.
8. Η πολιτική για το εάν θα αποδοθεί ο θάνατος στον Covid19 δεν είναι η ίδια παντού. Σε αρκετές περιπτώσεις όταν πεθαίνει κάποιος οι γιατροί σκέφτονται ότι δεν χρειάζεται να σπαταλήσουν ένα τεστ, που θα μπορεί να γίνει σε κάποιον άνθρωπο που νοσεί.
9. Οι αξιωματούχοι ίσως έχουν κίνητρο να κρύψουν κρούσματα. Η Κίνα, η Ινδονησία και το Ιράν έχουν βρεθεί στο μικροσκόπιο για τις στατιστικές τους. Πολλοί πιστεύουν ότι δεν δημοσιεύουν τα πραγματικά στοιχεία. Υπάρχουν δε και οι χώρες που δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν καθώς δοκιμάζονται από ακραία φτώχεια, πόλεμο κτλ.
10. Αυτό που συμβαίνει στο ένα μέρος του κόσμου δεν σημαίνει ότι ισχύει και αλλού. Ορισμένες μικρές έρευνες αποκαλύπτουν ότι το ποσοστό θνητότητας (ποσοστό θανάτων στο σύνολο των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων) είναι μόλις 1%. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το ποσοστό θα είναι το ίδιο στις ΗΠΑ ή τη Νέα Υόρκη. Σε ορισμένες περιοχές, ανάλογα με τα δεδομένα του πληθυσμού (ηλικία, παθήσεις κτλ) και την ποιότητα των συστημάτων υγείας τα ποσοστά θα είναι κατά πολύ υψηλότερα.
Θα πρέπει πάντως να επισημάνουμε ότι τα κενά αυτά δεν σημαίνουν ότι τα στατιστικά δεδομένα είναι άνευ σημασίας ή ότι δεν μας βοηθούν σε τίποτα. Ανττανακλούν σε μεγάλο βαθμό τη σοβαρότητα της κατάστασης που έχει προκαλέσει η εξάπλωση του Covid 19. Μια καλή καταγραφή των κρουσμάτων του κορωνοϊού και από αυτά προκύπτει και η παγκόσμια κατάταξη.