Επιστήμονες στο Cardiff University ανέπτυξαν για πρώτη φορά μια μέθοδο που επιτρέπει να προβλεφθεί το μέγεθος των πλαστικών αποβλήτων που μπορούν να χωνέψουν διαφορετικά είδη ζώων.
Επιστήμονες στο Cardiff University ανέπτυξαν για πρώτη φορά μια μέθοδο που επιτρέπει να προβλεφθεί το μέγεθος των πλαστικών αποβλήτων που μπορούν να χωνέψουν διαφορετικά είδη ζώων.
Οι ερευνητές του Water Research Institute εξέτασαν τα περιεχόμενα των στομαχιών άνω των 2.000 ζώων και δημιούργησαν μια απλή εξίσωση για να προβλέψουν το μέγεθος ενός πλαστικού αντικειμένου που μπορεί να φάει ένα ζώο, με βάση το μήκος του σώματός του.
Στο πλαίσιο της μελέτης, που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications, οι επιστήμονες αναφέρουν ότι το μήκος του ζώου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον υπολογισμό του μεγέθους του μεγαλύτερου πλαστικού αντικειμένου που μπορεί να φάει ένα ζώο- και αυτό ήταν περίπου το 5% του μεγέθους του ζώου.
Οι ερευνητές τονίζουν πως, καθώς κλιμακώνεται το πρόβλημα της μόλυνσης με πλαστικό, είναι ζωτικής σημασίας η ταχεία αξιολόγηση του κινδύνου που διατρέχουν διαφορετικά είδη ανά τον κόσμο. Η έρευνα αυτή θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τους επιστήμονες να αξιολογήσουν τον κίνδυνο της πλαστικής μόλυνσης σε οικοσυστήματα και αλυσίδες διατροφής- και εν τέλει τον κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία.
Αναλύοντας διαθέσιμα δεδομένα, οι ερευνητές βρήκαν πλαστικά που χωνεύονταν από πλάσματα της θάλασσας και του γλυκού νερού, ερπετά, ψάρια και ασπόνδυλα. Κατά την έρευνα βρέθηκαν αντικείμενα που προκάλεσαν έκπληξη- και οι επιστήμονες τονίζουν πως απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να βρεθεί πού και πώς πλάσματα της ξηράς τρώνε πλαστικό, προκειμένου να αποφευχθεί μια μεγαλύτερη κλιμάκωση του κινδύνου. Όπως είπε ο Ίφαν Τζαμς, ένας εκ των συντελεστών της έρευνας, «ξέρουμε ακόμα πολύ λίγα για το πώς τα περισσότερα ζώα τρέφονται στη φύση, οπότε είναι δύσκολο να βρούμε πόσο πλαστικό θα μπορούσαν να τρώνε. Οι πληροφορίες αυτές μας δίνουν έναν τρόπο να αρχίσουμε να μετράμε την έκταση του προβλήματος της μόλυνσης από πλαστικό. Ελπίζουμε πως αυτή η έρευνα θέτει τις βάσεις για να συμπεριληφθεί η “κατανάλωση” των πλαστικών στις αξιολογήσεις κινδύνου διεθνώς».