Η επόμενη μέρα της γεωργίας είναι τώρα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταστεί σαφές σε όλη την παραγωγική αλυσίδα.
Η αλλαγή της νοοτροπίας είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα, το οποίο εκ των πραγμάτων θα συμβεί, αφού η οργάνωση της διατροφικής αλυσίδας από τον παραγωγό στον καταναλωτή είναι ήδη σε τροχιά αλλαγής. Επιπλέον, τα μη διατροφικά γεωργικά ζητήματα αποκτούν ολοένα μεγαλύτερη σημασία.
Της Δανάης Αλεξάκη
[email protected]
Η επόμενη μέρα της γεωργίας είναι τώρα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να καταστεί σαφές σε όλη την παραγωγική αλυσίδα.
Η αλλαγή της νοοτροπίας είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα, το οποίο εκ των πραγμάτων θα συμβεί, αφού η οργάνωση της διατροφικής αλυσίδας από τον παραγωγό στον καταναλωτή είναι ήδη σε τροχιά αλλαγής. Επιπλέον, τα μη διατροφικά γεωργικά ζητήματα αποκτούν ολοένα μεγαλύτερη σημασία.
Οι τάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν ήδη δημιουργηθεί. Κανείς δεν μπορεί να δηλώσει άγνοια. Η συνεχής αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, η μείωση των φυσικών πόρων και η κλιματική αλλαγή κάνουν επιτακτική την ανάγκη προσαρμογής του αγροτικού κλάδου στις νέες συνθήκες. Ταυτόχρονα, οι καταναλωτές δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στη βιωσιμότητα, υιοθετούν καταναλωτικές συνήθειες πιο φιλικές προς το περιβάλλον, ενώ ενδιαφέρονται περισσότερο για την προέλευση των προϊόντων.
Σε αυτό το περιβάλλον, οι παραγωγοί, οι εταιρείες και οι φορείς που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα καλούνται να διαμορφώσουν εγκαίρως τις στρατηγικές τους για να ανταποκριθούν και να διατηρήσουν το αποτύπωμά τους.
Ο εγχώριος πρωτογενής τομέας χρειάζεται «μπόλιασμα» με νέες γνώσεις, νέες δεξιότητες και καινοτόμες ιδέες, ώστε να αναπτύσσει και να διαχειρίζεται «εξυπνότερα» και περισσότερο αειφόρα συστήματα παραγωγής.
Στην εξίσωση της αγροτικής οικονομίας για τη νέα δεκαετία τα δεδομένα περιλαμβάνουν την ψηφιακή τεχνολογία, την επιμόρφωση, τη γνώση και τη συμβουλευτική, αλλά και τις νέες καταναλωτικές συνήθειες.
Η νέα τάξη πραγμάτων στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση δεν αφήνει περιθώρια οι εγχώριοι παραγωγοί να μείνουν «πίσω» ή κολλημένοι σε παρωχημένες πρακτικές.
Το «στοίχημα» ωστόσο δεν είναι μόνο των παραγωγών. Η πολιτεία, τόσο εντός συνόρων όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πρέπει να «χτίσει» μηχανισμούς επικοινωνίας που θα μεταφέρουν στους γεωργούς το μήνυμα ότι οι νέες τεχνολογίες στην κατεύθυνση της ευφυούς γεωργίας έρχεται να στηρίξει και όχι να ακυρώσει τη δραστηριότητα του πρωτογενούς τομέα.
Πρέπει να δημιουργηθεί ένα νέο σύστημα διαχείρισης του αγροτικού τομέα, το οποίο να συνδυάζει τη γεωργική συμβουλή με τη συλλογή και την ανάλυση των ψηφιακών δεδομένων. Πρέπει να υποστηριχθεί η δημιουργία συλλογικών σχημάτων και να ενδυναμωθούν οι ομάδες παραγωγών που στηρίζουν επιχειρηματικές πολιτικές ανάπτυξης, μέσω οικονομίων κλίμακος, αλλά και πρακτικών προστασίας του περιβάλλοντος.
Το «στοίχημα» δεν μπορεί να περιοριστεί στα ποσοτικά αποτελέσματα απορρόφησης του νέου Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2021-2017, αλλά να επικεντρωθεί στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των επενδύσεων στον πρωτογενή τομέα. Η λογική της συνέχειας θα πρέπει να αποτελέσει προαπαιτούμενο για την αναδιάρθρωση του κλάδου.
Σε αυτές τις δράσεις χρειάζεται να επενδύσουμε από τώρα και αυτό πρέπει να το κάνουμε μεθοδικά και οργανωμένα, διαμορφώνοντας το πλαίσιο που απαιτείται, ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε αξιόπιστα στις προκλήσεις του σήμερα και του αύριο. Προκλήσεις σύνθετες και πολυδιάστατες, που εντάσσονται σε ένα διεθνοποιημένο, έντονα ευμετάβλητο και ανταγωνιστικό περιβάλλον.
Κινούμαστε προς μία συναρπαστική περίοδο για τον αγροτικό κλάδο, ο οποίος καθίσταται ελκυστικός σε νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, χρηματοοικονομικές επενδύσεις που θα συνοδέψουν την ανάπτυξη και εφαρμογή τεχνολογικών λύσεων στη γεωργική παραγωγή.
Η λέξη κλειδί είναι η «βιωσιμότητα». Ο σπόρος της βιωσιμότητας πρέπει να καλλιεργηθεί σε όλο το φάσμα της παραγωγικής αλυσίδας. Βιωσιμότητα σε όρους δυνατότητας καλλιέργειας, επάρκειας αγαθών, περιβάλλοντος, εισοδήματος των αγροτών.