Ο νέος νόμος που διέπει τους αγροτικούς συνεταιρισμούς ουσιαστικά προσπαθεί να ελέγξει τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, γυρίζοντας τους περισσότερους 35 - 40 χρόνια πίσω, κάνοντάς τους πολιτικά παραμάγαζα, σε εποχές που επικρατούσε καθεστώς ασυδοσίας και ατιμωρησίας και διαλύοντας τους υπόλοιπους που προφανώς δεν θα είναι στο άρμα της εξουσίας.
Του Βασίλειου Τσαγαλά*
Ο νέος νόμος που διέπει τους αγροτικούς συνεταιρισμούς ουσιαστικά προσπαθεί να ελέγξει τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, γυρίζοντας τους περισσότερους 35 - 40 χρόνια πίσω, κάνοντάς τους πολιτικά παραμάγαζα, σε εποχές που επικρατούσε καθεστώς ασυδοσίας και ατιμωρησίας και διαλύοντας τους υπόλοιπους που προφανώς δεν θα είναι στο άρμα της εξουσίας.
Είναι γνωστό σε όλους ότι η πλειοψηφία των προέδρων των πρώην ενώσεων πρόσκεινται στη σημερινή κυβέρνηση.
Επίσης είναι γνωστό ότι οι περισσότερες πρώην ενώσεις συνεταιρισμών είναι υπερχρεωμένες, σε εκκαθάριση και οι πρόεδροί τους υπόδικοι λόγω κακοδιαχείρισης ή «άλλων λόγων». Συνεχίζουν να λειτουργούν όμως με άλλο όνομα ως πρωτοβάθμιοι συνεταιρισμοί.
Η πρώτη κίνηση όσον αφορά την τροποποίηση του συνεταιριστικού νόμου είναι το «συγχωροχάρτι» στους υπόδικους προέδρους πρώην ενώσεων. Αν αυτό δεν είναι επιστροφή στο καθεστώς που προανέφερα, τότε τι είναι;
Δηλαδή μια επιχείρηση όταν φτάνει σε κατάσταση υπερχρέωσης, χωρίς να μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και αναγκάζεται να αφήνει απλήρωτους φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, προμηθευτές και υπαλλήλους, δεν φταίει ο νόμιμος εκπρόσωπός της; Αυτός που είχε τον έλεγχο;
Δεν προκαλείται έτσι το λαϊκό αίσθημα όταν ένα φυσικό πρόσωπο για πολύ μικρότερα χρέη προς το δημόσιο διώκεται;
Επίσης στην ίδια κατεύθυνση μας οδηγεί η δημιουργία της ΕΘΕΑΣ, δηλαδή μια νέας ΠΑΣΕΓΕΣ, με ό,τι σημαίνει αυτό. (Δεν υπάρχει δα και η καλύτερη έξωθεν μαρτυρία για τη λειτουργία και δράση αυτής της οργάνωσης). Σημάδι οπισθοδρόμησης. Να εκλεγούν πάλι όλοι οι πολιτικάντηδες πρόεδροι, να μοιραστούν τις θέσεις και τα χρήματα (κατά τα λεγόμενα πρώην προέδρου ΠΑΣΕΓΕΣ «οι αγρότες μου αγόρασαν το πολυτελές αυτοκίνητο»)και η προσφορά στο συνεταιριστικό κίνημα; ΜΗΔΕΝ για τους συνεταιρισμούς, πολλά για τον εαυτό τους.
Επόμενη «ανακολουθία» του συνεταιριστικού νόμου είναι η μείωση του ποσοστού παράδοσης της αγροτικής παραγωγής στον Συνεταιρισμό από 80% σε 75%. Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Όταν έχεις συνεταιριστική κουλτούρα, όταν έχεις αντιληφθεί τι ακριβώς είναι ο συνεταιρισμός, όταν θες να συνενώσεις τις δυνάμεις σου με άλλους συναδέλφους παραγωγούς για να πετύχεις καλύτερες τιμές πώλησης προϊόντων, καλύτερες τιμές αγοράς εφοδίων, καλύτερη και μεγαλύτερη πρόσβαση στην αγορά, κ.λπ., τότε παραδίδεις το 100% της παραγωγής σου στον συνεταιρισμό που ανήκεις. Δεν καταλαβαίνω πού αποσκοπεί να είσαι μέλος σε ένα συνεταιρισμό και να παραδίδεις την παραγωγή σου κάπου αλλού. Προφανώς «πρέπει» να εξυπηρετηθούν «άλλα» συμφέροντα και η τροποποίηση του συνεταιριστικού νόμου είναι στάχτη στα μάτια.
Για το τέλος αφήνω το μεγαλύτερο θέμα που έχει προκύψει. Την είσοδο των ιδιωτών στους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Την άλωση θα έλεγα και τη διάλυσή τους. Είναι γνωστό ότι όσοι κάθονται σε γραφεία και αργότερα νομοθετούν, το μόνο που κάνουν είναι να παραθέτουν απλά θεωρίες, γιατί πολύ απλά είναι πολιτικοί, δεν έχουν επίγνωση τι συμβαίνει στην αγορά, στην «πιάτσα». Το ίδιο συνέβη και τώρα. Εγώ απλά θα καταθέσω μια απορία. Είναι δυνατόν να εισέλθει ένα επενδυτής που έχει ολόκληρο μηχανισμό από πίσω του, σε ένα σύνολο επιχειρηματικής αγροτικής δραστηριότητας και να μη καταφέρει να το ελέγξει; Όσο ποσοστό και να κατέχει. Είναι απίθανο μετά από λίγο καιρό να μην έχει καταφέρει να λειτουργεί σχεδόν το σύνολο των μελών του συνεταιρισμού για δικό του όφελος. Σας αναφέρω μερικά παραδείγματα για να γίνω πιο κατανοητός. Εισέρχεται ως μέλος σε ένα συνεταιρισμό με κύριο προϊόν το βαμβάκι μια εκκοκκιστική επιχείρηση. Δεν είναι εύλογο ότι μετά από λίγο καιρό θα παραδίδουν όλοι το βαμβάκι τους στη συγκεκριμένη επιχείρηση;
Συνεταίρος σε συνεταιρισμό νωπών προϊόντων εταιρία με ψυγεία. Τι λέτε να γίνει; Το ίδιο με εταιρείες λιπασμάτων, φαρμάκων, σπόρων, κ.ο.κ. Τελειώνοντας με το να αναφέρω για πολλοστή φορά ότι οι αγροτικοί συνεταιρισμοί είναι επιχειρήσεις των αγροτών και ΟΧΙ συνδικαλιστικά όργανα, ούτε σύλλογοι. Προφανώς και πρέπει να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, αλλά προς όφελος των αγροτών μελών τους ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΩΝ.