Ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν είπε: «Όταν οι αγρότες ευημερούν, ευημερεί και η χώρα. Όταν οι αγρότες έχουν προβλήματα, έχει προβλήματα και η χώρα» και ανεξάρτητα αν κάποιος συμπαθεί ή όχι τον εν λόγω πολιτικό, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει μαζί του.
Του Γεώργιου Θωμ. Παπαδημητρίου*
Ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρι Τρούμαν είπε: «Όταν οι αγρότες ευημερούν, ευημερεί και η χώρα. Όταν οι αγρότες έχουν προβλήματα, έχει προβλήματα και η χώρα» και ανεξάρτητα αν κάποιος συμπαθεί ή όχι τον εν λόγω πολιτικό, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει μαζί του.
Χρόνια ακούμε ότι ο πρωτογενής τομέας είναι η κινητήριος δύναμη της ελληνικής οικονομίας και πρέπει να στηριχθεί με κάθε τρόπο. Και κάθε φορά αποδεικνύεται πόσο δύσκολο είναι αυτό να εφαρμοστεί και να αποδοθεί σε αυτόν τον πολύπαθο πρωτογενή τομέα η θέση που του αξίζει. Φυσικά κάτι τέτοιο χρειάζεται υπομονή, επιμονή και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα.
Την τελευταία 10ετία ψηφίστηκαν δύο νόμοι για τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς, ο ν.4015/11 και ο ν.4384/16. Ο βασικός νόμος για τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς (Α.Σ.) είναι μέχρι αυτή τη στιγμή ο N. 4384/2016 «Αγροτικοί Συνεταιρισμοί, μορφές συλλογικής οργάνωσης του αγροτικού χώρου και άλλες διατάξεις. (ΦΕΚ Α’ 78/26-042016). (Η πιο πρόσφατη Κωδικοποίηση, έγινε με τον νόμο 4492/ 18.10.17.)
Το νέο σχέδιο νόμου για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς αναρτήθηκε για δημόσια διαβούλευση στις 27.12.19, ολοκληρώθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2020, συγκεντρώνοντας στο διάστημα αυτό πολλά σχόλια, επισημάνσεις και προτάσεις, από φυσικά ή νομικά πρόσωπα, υφιστάμενους συνεταιρισμούς κ.λπ. και ψηφίστηκε (επί της αρχής) από την ολομέλεια της Βουλής το βράδυ της Τετάρτης 4 Μαρτίου 2020.
Παρατηρήσαμε μία προσπάθεια βελτίωσης του υφιστάμενου πλαισίου, η οποία χαρακτηρίστηκε από μία θα έλεγα έλλειψη θάρρους για μεγάλες αλλαγές. Αυτό φάνηκε άλλωστε και από τα σχόλια της διαβούλευσης, τα οποία στις περισσότερες περιπτώσεις είχαν ίδιο σκεπτικό και προβληματισμούς, παρότι προέρχονταν από διαφορετικά φυσικά ή νομικά πρόσωπα.
Δεν πρέπει να παραβλέψουμε όμως ότι είναι δύσκολο να γίνουν όλες οι αλλαγές ταυτόχρονα. Χρειάζεται υπομονή, επιμονή και διάθεση. Οι περισσότεροι σήμερα εξακολουθούν να έχουν αρνητική άποψη για τα συνεργατικά σχήματα, ενώ η λέξη συνεταιρισμός εξακολουθεί να τους προκαλεί αποστροφή. Κι αυτό πρέπει να αλλάξει το συντομότερο δυνατό, διότι η καλλιέργεια κατά μόνας πεθαίνει. Όλα οδηγούν στα συλλογικά σχήματα και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε όλοι, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχουμε να βρισκόμαστε δίπλα στις εξελίξεις και όχι να τις ακολουθούμε αγκομαχώντας και να μην τις προλαβαίνουμε...
Σαν ΓΕΟΦΙΝ* τοποθετηθήκαμε στη δημόσια διαβούλευση, με προτάσεις στα περισσότερα άρθρα του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, δίνοντας μία άλλη άποψη, από πρακτικής πλευράς, που προκύπτει μέσα από την καθημερινή ενασχόληση με τους Συνεταιρισμούς, τις ομάδες παραγωγών και τα συνεταιριστικά σχήματα.
Η χώρα μας έχει ιδιαιτερότητες οι οποίες δεν έχουν ληφθεί (εκ του αποτελέσματος) σχεδόν ποτέ σοβαρά υπόψη. Σε ημερίδες, συνέδρια, ομιλίες κ.λπ., το κλασικό παράδειγμα που επικαλούνται οι ομιλητές είναι ότι «η πιο μικρή φάρμα στην Κεντρική Ευρώπη απαρτίζεται από 10.000-15.000 στρέμματα καλλιεργούμενης γης…», ότι «…πρέπει να συνεργαστούν οι αγρότες μας αν θέλουν να επιβιώσουν…», κ.λπ. Αλήθεια είναι όλα τα παραπάνω.
Αλήθεια είναι όμως και το γεγονός ότι αν δούμε περιπτώσεις πετυχημένων συνεταιριστικών σχημάτων στη χώρα μας, θα διαπιστώσουμε πως η καλλιεργούμενη γη δεν ξεπερνά τα 3.000-6.000 στρεμμ. Αυτό έχει να κάνει με τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής γης, το ιδιοκτησιακό καθεστώς, την ανυπαρξία αναδασμού σε πολλές περιοχές.