Εικοσιτετράωρη πανελλαδική απεργία προκήρυξε το σωματείο εργαζομένων συμβασιούχων της Υπηρεσίας Ασύλου μαζί με το σωματείο εργαζόμενων στη μη κυβερνητική οργάνωση Άρσις για την Τετάρτη 11 Μαρτίου, καλώντας να συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου. Με την απεργία τα δύο σωματεία ζητούν την κατάργηση του νέου νόμου για το άσυλο και την υπογραφή συμβάσεων αορίστου χρόνου για τους εργαζόμενους στην Υπηρεσία και στις μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ). Την ίδια ημέρα θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στις 11 το πρωί στην πλατεία Συντάγματος και συλλαλητήριο με κατεύθυνση προς τη γενική γραμματεία Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Εικοσιτετράωρη πανελλαδική απεργία προκήρυξε το σωματείο εργαζομένων συμβασιούχων της Υπηρεσίας Ασύλου μαζί με το σωματείο εργαζόμενων στη μη κυβερνητική οργάνωση Άρσις για την Τετάρτη 11 Μαρτίου, καλώντας να συμμετέχουν όλοι οι εργαζόμενοι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου. Με την απεργία τα δύο σωματεία ζητούν την κατάργηση του νέου νόμου για το άσυλο και την υπογραφή συμβάσεων αορίστου χρόνου για τους εργαζόμενους στην Υπηρεσία και στις μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ). Την ίδια ημέρα θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση στις 11 το πρωί στην πλατεία Συντάγματος και συλλαλητήριο με κατεύθυνση προς τη γενική γραμματεία Μεταναστευτικής Πολιτικής.
Όπως αναφέρεται σε κοινή ανακοίνωση των δύο σωματείων, ο νέος νόμος που ξεκίνησε να εφαρμόζεται από την 1η Ιανουαρίου 2020 «καταπατά θεμελιώδη δικαιώματα των αιτούντων/αιτουσών άσυλο και περιορίζει δραματικά τόσο την πρόσβασή τους στις διαδικασίες ασύλου, όσο και τη διασφάλιση του ίδιου του δικαιώματος για διεθνή προστασία». Επίσης, σημειώνουν ότι «στο σύνολό του ο νόμος εισάγει τιμωρητικές και θεσμικά ρατσιστικές διατάξεις, που θέτουν εκτός διαδικασιών ασύλου ένα μεγάλο αριθμό δικαιούχων διεθνούς προστασίας».
Με το νέο νόμο, εξάλλου, συνεχίζει η ανακοίνωση, οι εργαζόμενοι της Υπηρεσίας Ασύλου ωθούνται «σε μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς τους». Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ «εργάζονται υπό καθεστώς επισφάλειας, υπογράφοντας επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου και υπό το συνεχή φόβο απόλυσης, ενώ στην πράξη καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες», την ώρα που «οι διοικήσεις των ΜΚΟ απειλούν τους εργαζόμενους των ΜΚΟ με απολύσεις πανελλαδικά».