«Δεν μπορώ να καταλάβω κι εγώ πώς η χώρα έχει τα περισσότερα κρούσματα» μετά την Κίνα και τη Νότια Κορέα, παραδέχτηκε ο Ιταλός πρωθυπουργός, διαβεβαιώνοντας ότι «από την αρχή ελήφθησαν τα απαραίτητα μέτρα», γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Δεν μπορώ να καταλάβω κι εγώ πώς η χώρα έχει τα περισσότερα κρούσματα» μετά την Κίνα και τη Νότια Κορέα, παραδέχτηκε ο Ιταλός πρωθυπουργός, διαβεβαιώνοντας ότι «από την αρχή ελήφθησαν τα απαραίτητα μέτρα».
Δεν έχουμε λόγο να μην το πιστεύουμε, αν και δεν υπάρχουν σύνορα για τους ιούς που πλήττουν το αναπνευστικό. «Με εκατοντάδες πτήσεις και ανθρώπους που ταξιδεύουν, για έναν ιό με ήπια συμπτώματα, είναι δύσκολο να ελέγξεις τις πύλες εισόδου», ενώ είναι «πολύ δύσκολο να εντοπίσεις τα ελαφρά περιστατικά». Οι γιατροί τα λένε αυτά και συνιστούν στους πολίτες να τηρούν τους κανόνες υγιεινής των χεριών και αναπνευστικής υγιεινής σχολαστικά.
Το σχέδιο που εφαρμόζει η Ευρώπη είναι η ευαισθητοποίηση του κόσμου που έρχεται από πληττόμενες περιοχές.
Ναι, αλλά στην Ιταλία, με τα έως τώρα διαθέσιμα στοιχεία, κανένας από τους ανθρώπους που διαπιστώθηκε πως προσβλήθηκαν δεν είχε ταξιδέψει πρόσφατα στην Κίνα, ούτε είχε έρθει σε επαφή με κάποιον που μετέβη εκεί, ενώ ο «ασθενής-μηδέν» δεν έχει ακόμη εντοπιστεί.
Τον κίνδυνο είχαν σταθμίσει -αν και «δεν έλεγξαν τους επιβάτες τράνζιτ από την Κίνα», όπως λέει μέλος του ΠΟΥ- μα τους βρήκε ξαφνική, ραγδαία κρίση.
Το πρώτο κρούσμα είναι 38χρονος Ιταλός, που δεν είχε επισκεφτεί ποτέ την Κίνα, και κανείς δεν θέλει να σκέφτεται τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι γιατροί δεν έκαναν το τεστ χωρίς χρονοτριβή.
Η ξαφνική αύξηση των κρουσμάτων που παρατηρείται στη γειτονική χώρα είναι επειδή τώρα αναζητούν τον κοροναϊό; «Προφανώς κυκλοφορούσε αθόρυβα ήδη. Στην περίπτωση που οι νοσούντες κατέφυγαν στο σύστημα υγείας, θα αντιμετωπίστηκαν ως ασθενείς που μολύνθηκαν από τον ιό της γρίπης, ενώ εάν τα συμπτώματα ήταν ήπια, δεν θα πήγαν καν στο γιατρό», υπογράμμισε Ιταλός ειδικός και το χαοτικό μοντέλο έρχεται στο νου διαρκώς.
Η εγρήγορση είναι γιατρός. Ο ΠΟΥ είναι καθαρός. Η ανησυχία, όμως, είναι για τον αόρατο «εχθρό» ή για τον υγειονομικό μηχανισμό;