Δεν είναι αμελητέος ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων ονομάτων της Υψηλής Ωρολογοποιίας για το ποιος θα καταφέρει να παρουσιάσει το πιο λεπτό ρολόι για το ανδρικό χέρι.Σε αυτό το πλαίσιο ανταγωνισμού έρχεται να προστεθεί ένας ακόμα παίκτης, το τελευταίο δημιούργημα του οποίου κερδίζει επάξια τον τίτλο του πιο λεπτού ανδρικού ρολογιού.
Δεν είναι αμελητέος ο ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων ονομάτων της Υψηλής Ωρολογοποιίας για το ποιος θα καταφέρει να παρουσιάσει το πιο λεπτό ρολόι για το ανδρικό χέρι.
Σε αυτό το πλαίσιο ανταγωνισμού έρχεται να προστεθεί ένας ακόμα παίκτης, το τελευταίο δημιούργημα του οποίου κερδίζει επάξια τον τίτλο του πιο λεπτού ανδρικού ρολογιού. Πρόκειται για τη δημιουργία του διάσημου Ιάπωνα αρχιτέκτονα Tadao Ando σε συνεργασία με τον Fabrizio Bonamassa Stigliani, τον διευθυντή του τμήματος σχεδίασης ρολογιών στον οίκο Bulgari. Ο Ando οραματίστηκε εκ νέου το Octo Finissimo, το πιο λεπτό αυτόματο ανδρικό ρολόι του κόσμου, για το οποίο άντλησε έμπνευση από το τσιμέντο, υλικό που «έχει δώσει στα κτήρια μια μοναδική προσωπικότητα», όπως αναφέρει και ίδιος.
Το Octo Finissimo είναι ένα άμεσα αναγνωρίσιμο σχέδιο για όσους ασχολούνται με την ωρολογοποιία και έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 2017. Στην τελευταία εκδοχή του, ο Ando έδωσε ένα απλό γεωμετρικό σχέδιο με ένα σπειροειδές μοτίβο -εμπνεόμενος από τους κύκλους στους ιαπωνικούς κήπους ζεν-, το οποίο αναπτύσσεται από τον δευτερολεπτοδείκτη, δημιουργώντας την εικόνα κυματισμών σε όλο το καντράν.
Η εκδοχή παρουσιάζεται σε 200 μόνον αντίτυπα, με μπρασελέ από τιτάνιο. Στο πίσω μέρος, η κίνηση του μηχανισμού είναι ορατή μέσω καλύμματος από ζαφείρι. Είναι αδιάβροχο στα 30 μέτρα, φέρει την υπογραφή του Tadao Ando και είναι διαθέσιμο από τον ιαπωνικό ιστότοπο του ιταλικού οίκου κοσμημάτων και ειδών πολυτελείας.
Ο Tadao Ando έχει υπογράψει σειρά αναγνωρισμένων πρότζεκτ σε όλον τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της εκκλησίας στην Οζάκα, της επέκτασης του Clark Art Institute στη Μασαχουσέτη και της ανέγερσης του Poly Grand Theater στη Σαγκάη. Συχνά, συνδυάζει μεγάλες επιφάνειες τοίχων από τσιμέντο με πατώματα από ξύλο ή πέτρα και με μεγάλα παράθυρα. Έχει κάνει ατομικές εκθέσεις στο MoMA της Νέας Υόρκης το 1991 και στο Centre Pompidou του Παρισιού το 1993. Ως επισκέπτης καθηγητής έχει διδάξει στο Γέιλ, στο Κολούμπια και στο Χάρβαρντ και από το 2003 είναι επίτιμος καθηγητής του πανεπιστημίου του Τόκιο.