Δεν είναι μεγάλο σε μέγεθος - έχει σχήμα και μέγεθος σαν ένα… σοκολατάκι - και θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί ασήμαντη πέτρα από ένα λιγότερο προσεκτικό χέρι. Ωστόσο, ένα μικροσκοπικό κομμάτι επεξεργασμένου γυαλιού που ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφής στο Λίντισφαρν, αποδείχθηκε πως τελικά είναι ένας σπάνιος αρχαιολογικός θησαυρός που συνδέει τη Νορθούμπρια με τους Βίκινγκς, από την αρχή μιας από τις πιο ταραχώδεις περιόδους της αγγλικής ιστορίας.
Δεν είναι μεγάλο σε μέγεθος - έχει σχήμα και μέγεθος σαν ένα… σοκολατάκι - και θα μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί ασήμαντη πέτρα από ένα λιγότερο προσεκτικό χέρι. Ωστόσο, ένα μικροσκοπικό κομμάτι επεξεργασμένου γυαλιού που ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια ανασκαφής στο Λίντισφαρν, αποδείχθηκε πως τελικά είναι ένας σπάνιος αρχαιολογικός θησαυρός που συνδέει τη Νορθούμπρια με τους Βίκινγκς, από την αρχή μιας από τις πιο ταραχώδεις περιόδους της αγγλικής ιστορίας.
Αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι το αντικείμενο - από γυαλιστερό μπλε και λευκό γυαλί με μια μικρή «κορώνα» από λευκά σταγονίδια επίσης από γυαλί - είναι ένα πιόνι παιχνιδιού από το επιτραπέζιο παιχνίδι των Βίκινγκς «hnefatafl» (το «τραπέζι του βασιλιά») ή μια τοπική παραλλαγή του παιχνιδιού.
Είτε βρέθηκε στο νησί κάποιον Νορβηγό επιδρομέα, είτε ανήκε σε κάποιον τοπικό υψηλού επιπέδου ντόπιο ο οποίος μιμείτο τα έθιμα των Βίκινγκς, το πιόνι του παιχνιδιού μαρτυρά μια σπάνια απτή σχέση μεταξύ του αγγλοσαξονικού μοναστηριού του Λίντισφαρν και του πολιτισμού που τελικά το κατέβαλε.
Το Λίντισφαρν ή «ιερό νησί» αποτέλεσε τον τόπο της πρώτης μεγάλης επιδρομής των Βίκινγκς στη Βρετανία ή την Ιρλανδία, το 793 μ.Χ.
Το πιόνι του παιχνιδιού, το οποίο ανακαλύφθηκε το περασμένο καλοκαίρι, προέρχεται από μια τάφρο που χρονολογείται στον όγδοο έως τον ένατο αιώνα, σύμφωνα με τον επικεφαλής αρχαιολόγο της έρευνας, Ντέιβιντ Πετς.
Ακόμη και αν το παιχνίδι παιζόταν από πλούσιους μοναχούς ή προσκυνητές πριν δεχθούν επίθεση από τους Βίκινγκς, αποδεικνύεται η επιρροή που είχε η νορβηγική κουλτούρα στο βόρειο Ατλαντικό, κατά τον αρχαιολόγο και λέκτορα στο πανεπιστήμιο του Ντάραμ.
Το πιόνι του παιχνιδιού είναι ασυνήθιστο, όχι μόνο ως τεχνούργημα, αλλά και λόγω του τρόπου με τον οποίο ανακαλύφθηκε. Οι ανασκαφές της DigVentures χρηματοδοτούνται από δωρεές και διενεργούνται ουσιαστικά από εθελοντές, με το εύρημα να εντοπίζεται από τη μητέρα ενός μέλους της ομάδας, που επισκέφθηκε το «ιερό νησί» για μία ημέρα, προκειμένου να γιορτάσει τα γενέθλιά της.
Με πληροφορίες από Guardian