Σε έναν μαραθώνιο για τη σφυρηλάτηση ισχυρών συμμαχιών επιδίδεται η ελληνική κυβέρνηση, καθώς η Τουρκία συνεχίζει την ίδια... ρότα. Με σειρά προκλητικών δηλώσεων αλλά και κινήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου η Άγκυρα συντηρεί την ένταση, γράφει η Κατερίνα Κοκκαλιάρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Σε έναν μαραθώνιο για τη σφυρηλάτηση ισχυρών συμμαχιών επιδίδεται η ελληνική κυβέρνηση, καθώς η Τουρκία συνεχίζει την ίδια... ρότα. Με σειρά προκλητικών δηλώσεων αλλά και κινήσεων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου η Άγκυρα συντηρεί την ένταση. Οι αναφορές του Τούρκου προέδρου στα Ίμια, οι κατά καιρούς δηλώσεις αξιωματούχων ακόμα και για αποστρατικοποίηση ελληνικών νησιών, οι έκνομες ενέργειες στην κυπριακή ΑΟΖ και το «μνημόνιο» με την κυβέρνηση της Τρίπολης αποτελούν κρίκους της ίδιας αλυσίδας. Η Τουρκία δεν σκοπεύει να χαμηλώσει τους τόνους και αυτό είναι κάτι που είναι πλέον εμφανές.
Απέναντι σε αυτή τη στάση της Άγκυρας, η ενδυνάμωση των σχέσεων της Ελλάδας με ισχυρούς «παίκτες» στην περιοχή αποτελεί μονόδρομο.
Μόνο με ανάλογες κινήσεις μπορεί να μπει φρένο στη… συμπεριφορά που επιδεικνύει η γείτονα χώρα. Σε αυτή τη γεωπολιτική ισορροπία χρειάζεται καλή προετοιμασία και υπομονή, καθώς είναι απαραίτητο να υπάρχει μακροχρόνιος σχεδιασμός και όχι ευκαιριακές πρωτοβουλίες. Πρόκειται για έναν μαραθώνιο, όπου απαιτείται σταθερός ρυθμός και όχι απλά ένα γρήγορο ξεκίνημα.
Η συνέχιση του διαλόγου και οι νέες συναντήσεις για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης είναι θετικές κινήσεις. Άλλωστε το θέμα της προσφυγής στη Χάγη δεν είναι κάτι που αφορά το άμεσο μέλλον, καθώς θα πρέπει πρώτα να υπάρξει συμφωνία για το τι θα συζητηθεί. Η ελληνική πλευρά δεν σκοπεύει να ανοίξει τη βεντάλια των θεμάτων και έχει καταστήσει σαφές πως η όποια συζήτηση θα αφορά μόνο την υφαλοκρηπίδα.
Τους επόμενους μήνες θα φανεί τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και αν θέλει να επωμιστεί τον ρόλο του «ταραξία» στην περιοχή. Πάντως, το γεγονός ότι ανοίγει το ένα μέτωπο μετά το άλλο, ενδεχομένως να φέρει τον Τούρκο πρόεδρο αντιμέτωπο με όλους τους ισχυρούς παίκτες στην περιοχή. Και αυτό είναι κάτι που μπορεί να επηρεάσει την τελική στάση που θα κρατήσει η Άγκυρα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Μέχρι τότε η κυβέρνηση καλείται να ενδυναμώσει τις συμμαχίες της στις ΗΠΑ, στη «γηραιά ήπειρο», αλλά και στον αραβικό κόσμο. Μόνο έτσι θα καταφέρει να απομονώσει την Τουρκία στη διπλωματική σκακιέρα.