Τι λέγεται, τι γίνεται...

Από την έντυπη έκδοση

Του Α.Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]

Ας ξεκινήσουμε με την -εντελώς πρόσφατη- περιπέτεια του ατυχούς, εν προκειμένω, Αδώνιδος Γεωργιάδη όταν αναφέρθηκε στο θέμα της λήξης της προστασίας της πρώτης κατοικίας από 1ης Μαΐου. Δεν φυλάχτηκε ο, πολύπειρος ωστόσο, Άδωνις και η τοποθέτησή του - ότι η απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας (που παύει τότε μετά την τετράμηνη παράταση της ισχύος του ν. 4605/19) είναι ζημιογόνα για την οικονομία- επιδεχόταν, όπως απεδείχθη, αποσπασματική απόδοση. Οπότε βρέθηκε ο αρμόδιος εν μέρει υπουργός να θεωρείται υπέρ της προοπτικής επίσπευσης των πλειστηριασμών μετά απ’ αυτό το χρονικό διάστημα - και είναι γνωστό ότι, ήδη, με τη μεταβίβαση οφειλών που εμπλέκουν (και) πρώτη κατοικία οι εταιρείες διαχείρισης και αναζήτησης οφειλών («κοράκια» κατά τη διατύπωση των πιστών τηλεπαραθύρων) η προοπτική έντασης των πλειστηριασμών από την άνοιξη («τσουνάμι πλειστηριασμών», πάλι κατά τα τηλεπαράθυρα) γίνεται πολύ συγκεκριμένη. Όταν ακολούθησαν διευκρινίσεις -του ίδιου, του κυβερνητικού εκπροσώπου κ.λπ.- η (πολιτική) ζημιά είχε γίνει: από ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ κατακεραυνώθηκε για κοινωνική αναλγησία, κυρίως όμως δόθηκε μια ακόμη ευκαιρία για de facto προσέγγιση της αξιωματικής με την ελάσσονα αντιπολίτευση στις επικριτικές/καταδικαστικές δηλώσεις σ’ αυτό το θέμα. Ενώ και ΚΚΕ και ΜΕΡΑ25 προσήλθαν επίσης.

«Η θηλιά των τραπεζών και των funds σφίγγει γύρω από εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά», «πολιτικές θέσεις και πρακτικές που εκπορεύονται από την Τρόικα, με μεγάλο ζήλο υλοποιούνται από κυνικούς υπουργούς-εντολοδόχους», «φτιάχνετε κλίμα και διαφημίζετε το τι θα συμβεί μετά τον Απρίλιο», «δεν θα αφήσουμε την κυβέρνηση να γυρίσει στις μνημονιακές πολιτικές, να υλοποιήσει όσα ζητούσαν οι πιο ακραίοι κύκλοι των δανειστών». Δύσκολα θα διακρίνει ποιος πολιτικός χώρος εξέπεμψε ποιο από τα παραπάνω (Για να διευκολύνουμε: κατά σειράν είναι ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ…).

Ασφαλώς και δεν είχε άγνοια κινδύνου ο Άδωνις Γεωργιάδης γι’ αυτό τον αναφέραμε ως πολύπειρο, αλλά και ατυχή. Γνωρίζει (η δημοσιότητα είναι πλήρης σχετικά με το τι βρίσκεται μπροστά μας) ότι όταν ολοκληρωθούν και οι εορτασμοί για την Πρωτομαγιά του 2020, θα ξημερώσει -αν δεν υπάρξει βέβαια άλλη μια αναβολή…- μια νέα κατάσταση για τους οφειλέτες των οποίων εμπλέκεται πρώτη κατοικία. Δεν είναι άλλωστε κρυφό -η διαφάνεια με την οποία λειτουργεί η Γενική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους υπό τον Φώτη Κουρμούση είναι υποδειγματική- ότι τέλη 2019, ενώ είχαν μπει στη σχετική πλατφόρμα κάπου 60.000 ενδιαφερόμενοι και είχαν ξεκινήσει διαδικασία αίτησης σχεδόν 38.000, λιγότερες από 1.300 αιτήσεις είχαν υποβληθεί. Και το πράγμα χειροτερεύει: 315 προτάσεις ρύθμισης είχαν δοθεί από τις τράπεζες, διψήφιος μόλις αριθμός είχε οριστικοποιηθεί (Και να σκεφτεί κανείς ότι η χαρτούρα της υποβολής έχει ελαφρυνθεί πρωτοφανώς. Και ότι υπάρχει και κρατική επιδότηση κατά τη ρύθμιση.)

Πάμε τώρα και στη μετάβαση από το καθεστώς της ρύθμισης καθυστερούμενων οφειλών προς το Δημόσιο, δηλαδή από το ιδιαίτερα ευνοϊκό καθεστώς των 120 δόσεων: εντάχθηκαν κάπου 750.000 οφειλέτες, ρυθμίζοντας 7 δισ. ευρώ σε οφειλές. Δεν είναι αμελητέο, δεν είναι όμως και πάνω από 20% των εισπράξιμων καθυστερούμενων οφειλών το ποσό, λιγότερο από 7% του υποκριτικά καταγραφόμενου ύψους των συνολικά 105 δισ. ευρώ. Μετάβαση στο τωρινό, πάγιο, καθεστώς ρύθμισης σε 24 δόσεις για τις τακτικές οφειλές (ΦΠΑ, φόρος εισοδήματος) και σε 48 δόσεις για τις έκτακτες (πρόστιμα, κληρονομίες). Η αλήθεια είναι ότι οι «120 δόσεις» ήταν «έως 120 δόσεις» με βάση εισοδηματικά κριτήρια και ύψος οφειλής κατά τον ν. 4611/19 - όμως ούτως ή άλλως τώρα έρχεται ένα «σφίξιμο» των λουριών. Το καλό με την υπόθεση της πάγιας ρύθμισης είναι ότι… δεν προσωποποιείται, όπως επικεντρώθηκε περί το πρόσωπο του Α. Γεωργιάδη η συζήτηση για τους πλειστηριασμούς. Όμως και με την πάγια ρύθμιση υπάρχουν ακόμη προβλήματα: κύριο, το ότι δεν είναι ξεκάθαρο το πόσο φέρνει ξεπάγωμα λογαριασμών άμα έχει χαθεί προηγούμενη ρύθμιση. Κατά τα άλλα, από την αντίστοιχη ρύθμιση 120 δόσεων προς Ασφαλιστικά Ταμεία, σε 80.000 περιπτώσεις «χάθηκε» η ρύθμιση κι ας είναι εδώ ισχυρό το κίνητρο να πάρει κανείς τη σύνταξή του…

Όλα αυτά γνωστά στον Άδωνι Γεωργιάδη. Όπως γνωστό και ότι όταν ξεκινήσει αληθινά κύμα πλειστηριασμών -και η οπτικοποιημένη σκηνή δεν θα είναι πια έξω από τα συμβολαιογραφεία ή τα δικαστήρια, αλλά στις γειτονιές άμα λειτουργήσουν εξώσεις: ρωτήστε τους Ισπανούς!…- το πολιτικό τράνταγμα θα είναι βαρύ. Αυτό πήγε να προλάβει: δεν είναι τι λέγεται, αλλά το τι θα γίνει εκείνο που μετράει.

Και πού να ξεκινήσει, στα σοβαρά, η συζήτηση για το Ασφαλιστικό Βρούτση…