«Μεταρρυθμίσεις». Μία μάλλον… παρεξηγημένη λέξη έρχεται ξανά στο προσκήνιο της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Η κυβέρνηση ποντάρει στη μεταρρυθμιστική της ατζέντα για να κερδίσει πολύτιμο έδαφος εκτός συνόρων.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
«Μεταρρυθμίσεις». Μία μάλλον… παρεξηγημένη λέξη έρχεται ξανά στο προσκήνιο της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Η κυβέρνηση ποντάρει στη μεταρρυθμιστική της ατζέντα για να κερδίσει πολύτιμο έδαφος εκτός συνόρων.
Ο στόχος είναι διπλός: Πρώτον, να πείσει τους εταίρους για την αποφασιστικότητά της, ώστε να «ξεκλειδώσει» τη συζήτηση για περισσότερο δημοσιονομικό χώρο. Δεύτερον, να προσελκύσει την επενδυτική κοινότητα, που προσδοκά μείωση γραφειοκρατίας και χαμηλότερους φόρους.
Το Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζει πως έπειτα από την πολυετή κρίση η ανάκτηση της εμπιστοσύνης δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται διά μαγείας μέσα σε μία μέρα. Χρειάζονται λόγια και όχι πράξεις, καθώς οι υποσχέσεις δεν είναι αρκετές για να αλλάξουν το οικονομικό περιβάλλον. Και αυτό είναι το βασικό μάθημα από τη μακροχρόνια παραμονή της χώρας στα μνημόνια.
Με «όπλο» λοιπόν τις μεταρρυθμίσεις ο πρωθυπουργός θέλει να ανοίξει τη συζήτηση με τους εταίρους για μια σειρά θεμάτων. Κεντρική επιδίωξη η μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, με στόχο το 2021 να υποχωρήσουν από το 3,5%. Αυτό θα δημιουργήσει δημοσιονομικό «αέρα» και θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να κάνει πράξη τις προεκλογικές της υποσχέσεις για τη στήριξη της μεσαίας τάξης.
Ταυτόχρονα οι «μεταρρυθμίσεις» αποτελούν αγαπημένη λέξη της επιχειρηματικής κοινότητας, που θέλει να δει έργα για να κάνει... απόβαση στην Ελλάδα. Η εκστρατεία ενημέρωσης ισχυρών επενδυτικών παικτών συνεχίζεται, με στόχο το ενδιαφέρον να μετατραπεί σε πράξεις. Ωστόσο το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση είναι να αποτινάξει την καχυποψία που προκαλεί στην κοινή γνώμη το άκουσμα της λέξης «μεταρρύθμιση». Δηλαδή να προχωρήσει σε τολμηρές αλλαγές, οι οποίες ωστόσο δεν θα πατούν στη δοκιμασμένη μνημονιακή... συνταγή της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και της παράκαμψης των συλλογικών συμβάσεων.
Σε αυτή την προσπάθεια για την αλλαγή σελίδας στη χώρα οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι «σύμμαχοι» και όχι αντίπαλοι. Η μείωση των εισφορών αποτελεί ένα πρώτο θετικό βήμα, που θα πρέπει να έχει συνέχεια. Μόνο έτσι θα πειστούν οι πολίτες να επιστρατευτούν στη μάχη των μεταρρυθμίσεων.