«Το Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα» του Παναγιώτη Μέντη ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αγγελικής Ξένου, για δεύτερη χρονιά, στο «Από Κοινού Θέατρο» [Ευπατριδών 4, Γκάζι].
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
«Το Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα» του Παναγιώτη Μέντη ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αγγελικής Ξένου, για δεύτερη χρονιά, στο «Από Κοινού Θέατρο» [Ευπατριδών 4, Γκάζι].
Η τελευταία βασίλισσά του, η κυρία Αγάπη –η «Ελληνογερμανίδα» για τους περίοικους -που γράφτηκε για την Ελένη Γερασιμίδου-, με γέλιο και με κατανόηση ακόμα και μπροστά στα δύσκολα, μας ξεναγεί στο μικρό παλάτι της, ανοίγοντας πόρτες και παράθυρα στην ιστορία μιας πόλης και μια χώρας. Το «Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα» είναι ο λαβύρινθος της ζωής της, και καθώς ψάχνει την έξοδο, συνειδητοποιεί πως η ελευθερία της απαιτεί την κατεδάφισή του.
Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε μαζί μας.
Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το έργο;
«“Το Ανάκτορο στην Άνω Τούμπα” είναι ένα εξαιρετικό έργο του Παναγιώτη Μέντη που περιέχει όλα τα βάσανά μας, όλων εμάς των απλών ανθρώπων μέσα στην ιστορία. Προσφυγιά, αγωνίες για μια καλύτερη ζωή, όνειρα και απογοητεύσεις και δυναμική απόφαση για νέο ξεκίνημα. Κτίζουμε και ξανακτίζουμε, επενδύουμε στο μέλλον και στα ντουβάρια ενός σπιτιού που καταρρέει χωρίς την αγάπη των ανθρώπων του. Όλα αυτά μας εκθέτει η Αγάπη, σε έναν μονόλογο με τα φυτά που περικλείουν τη μοναξιά της. Αναθυμάται τη ζωή της με νοσταλγία, περιπαιχτική διάθεση και συγκίνηση. Ώσπου το προσφυγικό DNA της, δίνει το ανατρεπτικό και ελπιδοφόρο τέλος».
Μια περιγραφή σας για την κυρία Αγάπη;
«Η Αγάπη είναι μια γυναίκα που δείχνει παραδοσιακή, ίσως και παραδομένη στο μικροαστικό όνειρο της εξασφάλισης “το κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μας και μετά το πανωσήκωμα για τα παιδιά…” -μια τόσο οικεία κατάσταση της μετεμφυλιακής εποχής. Μια γυναίκα που ψάχνει τον ορισμό και τη σημασία του ονόματός της».
Πείτε μας λίγα λόγια από τον μονόλογό σας. Όποια σας έρθουν πρώτα στον νου.
«“Έβλεπα αποβραδίς στις αφιλότιμες τις ειδήσεις, τον κοσμάκη να πνίγεται με τα φουσκωτά ψάχνοντας μια λύση στην απελπισία του, και δεν με έπιανε ο ύπνος... Εμένα ποια ήταν η ζωή μου... και η ζωή της μάνας μου... και της μάνας της μάνας μου και των παππούδων μου… τα βάσανα και οι κατατρεγμοί...”».
Πλούσια η καλλιτεχνική σας διαδρομή. Κάποια πρόσωπα, κάποιες στιγμές που ξεχωρίζετε;
«Το πόσο πλούσια είναι η διαδρομή, δεν έχει ακόμα αποτιμηθεί. Εύχομαι να υπάρξουν αρκετές στιγμές δημιουργικές στο κοντινό μέλλον, γιατί ο χρόνος κυλάει γρήγορα. Στη μέχρι τώρα πορεία μου, είχα την τύχη να συναντήσω σπουδαία πρόσωπα που με εμπιστεύτηκαν. Κάποιοι έχουν φύγει από τη ζωή, κάποιοι παραμένουν αγαπημένοι συμπαραστάτες και σπουδαίοι συνάδελφοι. Στιγμές που ξεχώρισαν έχουν να κάνουν με προσωπικές απώλειες και τη συμπαράσταση του κόσμου κατά τη διάρκεια παράστασης».
Κάποιες σκέψεις, κάποια συναισθήματα από την ενεργή εμπλοκή σας στην πολιτική;
«Είμαι περιφερειακή σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση και υπήρξα βουλευτής του ΚΚΕ από το 2012 έως το 2015. Η σκέψη μου είναι για το πώς θα γίνει πραγματικότητα η λαϊκή εξουσία».
Και κάποια σκέψη σας για τη χώρα μας;
«Να πάψει το ξεπούλημά της».
Μια αγαπημένη σας συνήθεια;
«Να μαγειρεύω και να μαζευόμαστε γύρω από ένα τραπέζι γεμάτο απλές νοστιμιές».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Να υποδέχομαι γειτόνους και να μιλάμε για τα ζαρζαβατικά μας».
Κάτι που τη χαλά;
«Η αδιαφορία για τα κοινά και η μοιρολατρεία».
Μια αγωνία σας;
«Να μην κλειστώ σε ασανσέρ άδειου κτηρίου».
Και μια ευχή σας;
«“Με ευχές δε βάφονται τα αυγά”, λέει ο σοφός λαός μας».