Πεντακόσιες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις έχουν προγραμματιστεί από την αυστριακή προεδρία της Ε.Ε. για να τιμήσουν το «Ετος Μότσαρτ» για τα 250 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου συνθέτη (1756-1791).
Ο Wolfgang Mozart, ο οποίος εξαιτίας της εξαιρετικής μουσικής τέχνης του, είχε γίνει διάσημος από το έκτο έτος της ηλικίας του, «είναι ένα τόσο ασυνήθιστο παιδί θαύμα, ώστε δεν μπορεί να πιστέψει κανείς αυτά που βλέπουν τα μάτια του κι αυτά που ακούν τα αυτιά του. Αυτό το παιδί δεν δυσκολεύεται να παίξει με απόλυτη ευχέρεια τα δυσκολότερα κομμάτια, με χέρια που μόλις καλύπτουν μία έκτη (σημ.: έξι πλήκτρα). Είναι τελείως απίστευτο να τον βλέπεις να παίζει για μία ολόκληρη ώρα από μνήμης και να αφήνεται στην έμπνευση της ιδιοφυίας του και σε ένα πλήθος γοητευτικών ιδεών, τις οποίες επιπλέον ξέρει να παρουσιάζει με γούστο και στη σωστή σειρά. (...) Διαβάζει άνετα όλες τις παρτιτούρες που του δίνουν. Συνθέτει με αξιοθαύμαστη ευχέρεια, χωρίς να χρειάζεται να πάει στο πιάνο για να αναζητήσει τις συγχορδίες του...», γράφει το Δεκέμβριο του 1763 ο Melchior Grimm, συγγραφέας και διπλωμάτης (1723-1807), τονίζοντας στον πρόλογο «Τα πραγματικά θαύματα είναι τόσο σπάνια, ώστε μπορεί να μιλάει κανείς γι' αυτά, μόνο όταν έχει ζήσει ένα».
Στο λεξικό Gerbers δημοσιεύτηκε το 1813, το ακόλουθο λήμμα για το συνθέτη: «Τα προσόντα του Mozart οφείλονταν κατά ένα μέρος στην ακραία ευερέθιστη αισθηματικότητά του και κατά ένα άλλο στο έμφυτο, εξαιρετικό μουσικό ταλέντο του. Με τη βοήθεια αυτών των φυσικών δώρων και με την ασταμάτητη μελέτη στο πιάνο και στο θρανίο, δημιουργήθηκε με το χρόνο μία μεγάλη και αστείρευτη δύναμη της φαντασίας του, έχοντας αποκτήσει παράλληλα μία δεξιότητα, για την οποία δεν υπήρχε πια καμία δυσκολία. Ετσι δημιουργήθηκε η τόλμη, με την οποία έπλεκε σπάνιες μελωδίες, δημιουργούσε νέες αρμονίες και διασκόρπιζε τέτοια μαγεία με τη μουσική του, ώστε φαίνεται ότι επιτάχυνε μέσα σε λίγα χρόνια την πρόοδο του μουσικού γούστου για περισσότερο από πενήντα χρόνια. Το πλούσιο σε ιδέες πνεύμα του καθρεφτιζόταν χαριτωμένα στη λάμψη και στην ανθισμένη ζωντάνια των ενόργανων και των φωνητικών συνθέσεων, στις οποίες η μουσική του ήταν πάντα μελετημένη και χαρακτηριστική».
Φέτος αποδίδεται φόρος τιμής στην μουσική ιδιοφυΐα που συνέθεσε τον «Μαγικό Αυλό», που αποτελεί μαζί με τον «Αμλετ» του Σαίξπηρ και τη «Μόνα Λίζα» του Λεονάρντο ντα Βίντσι, το τρίτο μεγάλο αινιγματικό έργο του πολιτισμού μας (Πέτερ φον Ματ).
K.T.