Το προσχέδιο του νέου κρατικού προϋπολογισμού του 2020 αναμφίβολα είναι ιδιαίτερα φιλόδοξο, ωστόσο το σίγουρο είναι ότι κινείται εντός των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί έναντι των εταίρων και στο πλαίσιο αυτό προβλέπει επίσης υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα και εξ αυτού του λόγου αναμένεται ότι θα υπάρξει ένα ακόμη θετικό μέτρο για φέτος, με επικρατέστερο την ενίσχυση του επιδόματος θέρμανσης, ή την ταχύτερη καταβολή του στους δικαιούχους, γράφει ο Γιώργος Κούρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Το προσχέδιο του νέου κρατικού προϋπολογισμού του 2020 αναμφίβολα είναι ιδιαίτερα φιλόδοξο, ωστόσο το σίγουρο είναι ότι κινείται εντός των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί έναντι των εταίρων και στο πλαίσιο αυτό προβλέπει επίσης υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα και εξ αυτού του λόγου αναμένεται ότι θα υπάρξει ένα ακόμη θετικό μέτρο για φέτος, με επικρατέστερο την ενίσχυση του επιδόματος θέρμανσης, ή την ταχύτερη καταβολή του στους δικαιούχους.
Το θετικό για τους φορολογούμενους είναι ότι στο προσχέδιο έχουν περιληφθεί όλες οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, όπως αυτές διατυπώθηκαν τον προηγούμενο μήνα από το βήμα της ΔΕΘ, που θα «κοστίσουν» 1,2 δισ. ευρώ. Είναι επίσης φανερό ότι για να αποφευχθούν κλυδωνισμοί στις σχέσεις της κυβέρνησης με τους θεσμούς περιελήφθησαν και αντίμετρα ύψους επίσης 1,231 δισ. ευρώ και αφορούν, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση των ηλεκτρονικών συναλλαγών, τις νέες αντικειμενικές αξίες και τους αυξημένους ελέγχους στις πλατφόρμες Airbnb, αλλά και εξοικονομήσεις δαπανών.
Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Για να μπορέσει το κυβερνητικό στρατόπεδο να «πανηγυρίσει» στο μέλλον νίκες τρανές κατά των θεσμών θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να πετύχει τους ανωτέρω συγκεκριμένους εισπρακτικούς στόχους των αντιμέτρων. Δεν υπάρχουν, δυστυχώς, περιθώρια αποκλίσεων και αυτό θα πρέπει να το γνωρίζει πολύ καλά το οικονομικό επιτελείο. Οποιαδήποτε αστοχία θα «στοιχίσει» και μάλιστα πολύ ακριβά, για μια ακόμη φορά, στους φορολογούμενους. Για τον πολύ απλό λόγο ότι οι θεσμοί, εκ φύσεως δύσπιστοι, θα ζητήσουν τη λήψη άμεσων εισπρακτικών μέτρων, ή την άμεση περικοπή δαπανών που φυσικά θα αγγίξει και πάλι τους συνταξιούχους.
Περιθώρια επομένως λαθών δεν υπάρχουν. Περιθώρια «χαλάρωσης» ούτε σαν σκέψη. Τυχόν λάθη θα πληρωθούν και με τόκο.
Το στοίχημα, λοιπόν, της κυβέρνησης είναι πολύ μεγάλο. Και γίνεται ακόμη μεγαλύτερο εάν αναλογιστεί κανείς ότι όχι μόνο θα χάσει την εμπιστοσύνη των εταίρων μας, που κέρδισε από την πρώτη ημέρα ανάληψης της εξουσίας η Ν.Δ., αλλά θα χάσει την ευκαιρία να πείσει ότι είναι σε θέση να υλοποιήσει τον πρώτο μεταμνημονιακό προϋπολογισμό. Οι συνέπειες τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την οικονομία και τους φορολογούμενους δεν χρειάζονται ανάλυση.