Είναι ιδιωτική υπόθεση μεταξύ ξενοδόχων και Thomas Cook η πτώχευση του πολυεθνικού ταξιδιωτικού οργανισμού; Πρέπει οι φορολογούμενοι να πληρώσουν για τις λάθος επιλογές των επιχειρηματιών ξενοδόχων, που γνώριζαν εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο τα προβλήματα του βρετανικού τουριστικού οργανισμού; Τα ερωτήματα αυτά, είτε ακροθιγώς είτε ευθέως, τέθηκαν στο διαδίκτυο κυρίως και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το ντόμινο των πτωχεύσεων του τουριστικού γίγαντα, με πήλινα, όπως αποδείχθηκε, πόδια, γράφει ο Λάμπρος Καραγεώργος.
Από την έντυπη έκδοση
Tου Λάμπρου Καραγεώργου
[email protected]
Είναι ιδιωτική υπόθεση μεταξύ ξενοδόχων και Thomas Cook η πτώχευση του πολυεθνικού ταξιδιωτικού οργανισμού; Πρέπει οι φορολογούμενοι να πληρώσουν για τις λάθος επιλογές των επιχειρηματιών ξενοδόχων, που γνώριζαν εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο τα προβλήματα του βρετανικού τουριστικού οργανισμού; Τα ερωτήματα αυτά, είτε ακροθιγώς είτε ευθέως, τέθηκαν στο διαδίκτυο κυρίως και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το ντόμινο των πτωχεύσεων του τουριστικού γίγαντα, με πήλινα, όπως αποδείχθηκε, πόδια.
Τα ερωτήματα αυτά φαίνεται ότι προβλημάτιζαν και τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες, που επί μία εβδομάδα συσκέπτονταν, αλλά δεν αποφάσιζαν να λάβουν ορισμένα απλά μέτρα, διευκόλυνσης μιας κατάστασης. Άλλωστε είναι γνωστή η φράση που ακούστηκε σε υπουργική σύσκεψη «αυτός είναι ο καπιταλισμός, τι να κάνουμε…». Οι πληγέντες βέβαια ξενοδόχοι -οι οποίοι έχουν υπερφορολογηθεί- ουδόλως συμμερίζονται τις απόψεις αυτές. Από την πρώτη στιγμή ζήτησαν τη στήριξη της πολιτείας και τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων, επικαλούμενοι και τον χαρακτήρα του προβλήματος. Η αλήθεια είναι ότι το «πρόβλημα Thomas Cook» είναι διεθνές και όχι μόνο ελληνικό. Επίσης έχει πολλές πτυχές, που συναρτώνται από το πώς είναι παγκοσμίως δομημένη η τουριστική αγορά.
Μια αγορά λίγων «παικτών», που τώρα γίνονται ακόμη λιγότεροι, και φέρνει στο μυαλό τη ρήση του ποδοσφαιριστή Γκάρι Λίνεκερ για το ποδόσφαιρο «… στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί». Πόσο εύκολο είναι να απεμπλακεί από αυτή την εξάρτηση των μεγάλων tour operators ο Έλληνας ξενοδόχος; Να αξιοποιήσει το internet, πέφτει η πρόταση. Λες και εκεί δεν κυριαρχούν «μονοπώλια». Ακόμη δεν έχει καταλαγιάσει η κόντρα Ελλήνων και όχι μόνο ξενοδόχων με την Booking.com. Προφανώς η τουριστική αγορά είναι πιο περίπλοκη και χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης. Κανείς δεν θέλει να πληρώσει για κάποιον άλλο και ειδικά ο μέσος Έλληνας φορολογούμενος, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω τα τελευταία χρόνια έβλεπε τα ελληνικά resorts με τα κιάλια.
Όμως από εκεί μέχρι του σημείου να υποχρεωθεί ο ξενοδόχος να καταβάλει ΦΠΑ που δεν έχει εισπράξει υπάρχει μια απόσταση. Υπάρχει η δυνατότητα λήψης μέτρων που δεν θα είναι επιδοματικού χαρακτήρα και σε βάρος των φορολογουμένων. Ήδη άλλες χώρες εξετάζουν διάφορα εργαλεία στήριξης, ενώ και σχετικές προτάσεις έχουν διατυπωθεί. Εν κατακλείδι, η κρίση της Thomas Cook είναι μια ευκαιρία, πολιτεία, ξενοδοχειακοί, τουριστικοί φορείς και εργαζόμενοι στον τουρισμό, αλλά και άλλοι παράγοντες (τοπική αυτοδιοίκηση, κ.λπ.) να σκύψουν με προσοχή πάνω στο ελληνικό τουριστικό προϊόν και να διαμορφώσουν ένα στρατηγικό αναπτυξιακό σχέδιο σε υγιές ανταγωνιστικό πλαίσιο, με στήριξη της απασχόλησης, των προορισμών, των ξενοδοχειακών μονάδων και διάχυση των ωφελειών στο σύνολο της οικονομίας και των τοπικών κοινωνιών.