Γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως νέοι, έλαβαν μέρος στην «απεργία για το κλίμα», στις κινητοποιήσεις της προηγούμενης Παρασκευής σε ολόκληρο τον κόσμο, με κεντρικό αίτημα την άμεση λήψη μέτρων για την προστασία του κλίματος, γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Γύρω στα τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως νέοι, έλαβαν μέρος στην «απεργία για το κλίμα», στις κινητοποιήσεις της προηγούμενης Παρασκευής σε ολόκληρο τον κόσμο, με κεντρικό αίτημα την άμεση λήψη μέτρων για την προστασία του κλίματος.
Χιλιάδες μαθητές σε περισσότερες από 5.800 περιοχές σε 161 χώρες, από την Αυστραλία, τον Ειρηνικό μέχρι την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, παράτησαν τα μαθήματά τους, δίνοντας ωστόσο ένα σπουδαίο... μάθημα, κατεβαίνοντας στον δρόμο για την ίδια τη ζωή.
Ένα μεγάλο μέρος των νεαρών αγοριών και κοριτσιών που κατέβηκε στους δρόμους ανήκει στη γενιά του 2000. Έχει γεννηθεί σε μια εποχή κλιμακούμενων πολέμων και ανασφάλειας (πόλεμος στο Ιράκ, διεθνής τρομοκρατία, απειλή πολέμου κατά του Ιράν) και μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης που άφησε τους γονείς τους άνεργους, φτωχότερους και με πολύ χειρότερα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα σε πολλές χώρες.
Οι μεγάλες κινητοποιήσεις της Παρασκευής έδειξαν ότι οι σημερινοί νέοι κάθε άλλο παρά αδιάφοροι είναι για τα τεκταινόμενα γύρω μας. Κάθε άλλο παρά κολλημένοι με τα tablets και τα κινητά είναι, όπως πολλές φορές απαξιωτικά τους κατηγορούμε εμείς οι μεγάλοι.
«Υπάρχουν τόσες πολλές αιτίες σήμερα για τις οποίες μπορεί να παλέψεις... Ανησυχώ επίσης για τον πόλεμο. Είναι γιατί ξοδεύονται τόσα πολλά χρήματα για τον στρατό και έχουμε όλα αυτά τα όπλα και τα τανκς και χρειάζονται δικαιολογία για να τα χρησιμοποιήσουν», δήλωσε μια Καναδή φοιτήτρια που μετείχε στις διαδηλώσεις στο Παρίσι.
Η διαμαρτυρία που ξεκίνησε έναν χρόνο πριν, από τη 16χρονη Σουηδή μαθήτρια Γκρέτα Tούνμπεργκ, εξελίσσεται σε ένα νέο παγκόσμιο κίνημα νεανικής αμφισβήτησης. Είναι μια ελπιδοφόρα εξέλιξη, που φέρνει στον νου άλλες μεγάλες κατά το παρελθόν διεθνείς μαζικές κινητοποιήσεις των απανταχού νέων.
Όπως και τότε έτσι και τώρα εγκυμονεί ο κίνδυνος το ελπιδοφόρο κίνημα να εκφυλιστεί σε μια ανώδυνη «μόδα», την οποία πολιτικοί και επιχειρηματίες θα επιχειρήσουν ενδεχομένως να εκμεταλλευτούν προκειμένου να δείξουν πως είναι «trendy»...
Παρ’ όλα αυτά τα εκατομμύρια νέων που πλημμύρισαν τους δρόμους των μεγαλουπόλεων του κόσμου, θύμισαν σε κάποιους από εμάς τη δική μας νιότη και το διαχρονικό πάντοτε αίτημα για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.