Ένας βουλευτής της συμπολίτευσης έθεσε στην υποεπιτροπή Υδάτινων Πόρων της Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής το θέμα της κοστολόγησης του νερού και έγινε σε λίγες ώρες του χαμού.Τι είπε; «Το νερό είναι, δυστυχώς, απαράδεκτα φθηνό, η σπατάλη του είναι εξωφρενική. Η δε επεξεργασία του είναι σχεδόν σπάνια ακόμη και σε μικρές πόλεις...» Τι εννοεί, ιδίως με εκείνο το «δυστυχώς»; «Πρέπει να εξηγήσουμε γιατί το νερό πρέπει να έχει τη σωστή τιμή», ήταν η πρώτη διευκρίνιση. Ακολούθησαν κι άλλες, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ένας βουλευτής της συμπολίτευσης έθεσε στην υποεπιτροπή Υδάτινων Πόρων της Επιτροπής Προστασίας Περιβάλλοντος της Βουλής το θέμα της κοστολόγησης του νερού και έγινε σε λίγες ώρες του χαμού.
Τι είπε; «Το νερό είναι, δυστυχώς, απαράδεκτα φθηνό, η σπατάλη του είναι εξωφρενική. Η δε επεξεργασία του είναι σχεδόν σπάνια ακόμη και σε μικρές πόλεις...» Τι εννοεί, ιδίως με εκείνο το «δυστυχώς»; «Πρέπει να εξηγήσουμε γιατί το νερό πρέπει να έχει τη σωστή τιμή», ήταν η πρώτη διευκρίνιση. Ακολούθησαν κι άλλες. Σε μία ξεκαθάρισε πως δεν υπάρχει κανένα θέμα αύξησης της τιμής του νερού και σε άλλη παρέμβαση διέψευσε το ενδεχόμενο ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ.
Θα φανεί. Άλλωστε, η αλήθεια πλέει σαν το λάδι στο νερό. Μέσα σε 15 χρόνια είχαμε κοντά στις 300 περιπτώσεις επαναδημοτικοποίησης του νερού σ’ όλον τον κόσμο, οι περισσότερες στην Ευρώπη, κυρίως στη Γαλλία, πατρίδα των ιδιωτικών εταιρειών ύδρευσης.
Άλλο με προβληματίζει και η παροιμία «Αλλού χτυπάει το νερό κι αλλού βροντάει ο μύλος» το συνοψίζει. Η επίκληση της τιμολόγησης ως μέσο για την προστασία του νερού, για την αποτροπή της σπατάλης του. Έχουμε δει πόσο καλά λειτουργεί και σε άλλα πεδία η λογική «ας ξοδεύεις, αρκεί να πληρώνεις».
Εξάλλου, σύμφωνα με την έκθεση «Μοντελοποίηση της ζήτησης νερού σε νοικοκυριά στην Ευρώπη» του Κέντρου Ερευνών της Κομισιόν (JRC), η κατανάλωση νερού οικιακής χρήσης μειώνεται κατά λιγότερο από 1% για κάθε 1% αύξησης της τιμής. Σύμφωνα με το JRC, αύξηση των τιμών κατά 10% αναμένεται να μειώσει την οικιακή κατανάλωση κατά 1%-5%.
Είμαστε 70% νερό. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό. Ποια είναι η σωστή τιμή; Νόμιζα, αυτή που βγαίνει από τη γραμμή P=F+a x Q+b x Y (F το πάγιο τέλος, a η χρέωση ανά μονάδα χρησιμοποιούμενου νερού, Q η συνολική ποσότητα, b η χρέωση ανά μονάδα ρύπανσης, που καλύπτει το περιβαλλοντικό κόστος).
Ποια είναι η σωστή τιμή; Εξαρτάται. Για ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή «για τρόφιμο, όπως κάθε άλλο, που πρέπει να έχει μια αξία στην αγορά», όπως μας είπε ο πρόεδρος πολυεθνικής μια φορά;