Όταν μια κλαδική «βιομηχανία» όπως είναι ο τουρισμός φέρνει για μία δεκαετία (2009-2018) στη χώρα πάνω από 125 δισ. ευρώ, πάνω από 230 εκατ. επισκέπτες, και αυξάνει την απασχόληση κατά 12,7%, σε αντίθεση με τους λοιπούς κλάδους όπου η απασχόληση την ίδια περίοδο μειώνεται, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αντιθέτως θα πρέπει να ανοίξει μια ολοκληρωμένη συζήτηση για το πώς θα αξιοποιηθεί αυτή η βιομηχανία, με στόχο τη συμβολή της στη συνολική αναμόρφωση της χώρας. Αυτό δεν σημαίνει πλήρη υποταγή στα «θέλω» κάποιων φορέων του τουρισμού, ούτε βέβαια και στείρα άρνηση, γράφει ο Λάμπρος Καραγεώργος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Λάμπρου Καραγεώργου
[email protected]
Όταν μια κλαδική «βιομηχανία» όπως είναι ο τουρισμός φέρνει για μία δεκαετία (2009-2018) στη χώρα πάνω από 125 δισ. ευρώ, πάνω από 230 εκατ. επισκέπτες, και αυξάνει την απασχόληση κατά 12,7%, σε αντίθεση με τους λοιπούς κλάδους όπου η απασχόληση την ίδια περίοδο μειώνεται, είναι προφανές ότι δεν μπορεί να αγνοηθεί. Αντιθέτως θα πρέπει να ανοίξει μια ολοκληρωμένη συζήτηση για το πώς θα αξιοποιηθεί αυτή η βιομηχανία, με στόχο τη συμβολή της στη συνολική αναμόρφωση της χώρας. Αυτό δεν σημαίνει πλήρη υποταγή στα «θέλω» κάποιων φορέων του τουρισμού, ούτε βέβαια και στείρα άρνηση. Όμως αυτή η εν πολλοίς «απρόσκλητη» είσοδο τα τελευταία χρόνια των τουριστικών ορδών στην Ελλάδα (πάνω από 50% άνοδο στις αφίξεις τα πέντε τελευταία χρόνια) μας υποχρεώνει στη μελέτη του φαινομένου ή πιο «επιστημονικά» στη χάραξη ενός «στρατηγικού σχεδίου», μια θέση που πολύ ορθά προωθούν και οι φορείς του τουρισμού όπως ο ΣΕΤΕ. Ένα τέτοιο σχέδιο προϋποθέτει όμως και ορισμένες παραδοχές.
Η πρώτη είναι να φροντίζουμε ώστε να αποκτήσουμε μια πραγματική εικόνα για το πόσοι τουρίστες μάς επισκέπτονται κάθε χρόνο, τι ξοδεύουν και πού. Να είμαστε σίγουροι ως προς αυτό. Δεν είναι δυνατόν κάθε φορά να μετράμε και να ξαναμετράμε του Ρώσους και τους Κινέζους τουρίστες, ή να μην ξεχωρίζουμε τους Έλληνες μετανάστες από τους υπόλοιπους επισκέπτες.
Η δεύτερη παραδοχή είναι να συμφωνήσουμε όλοι στο ότι θα διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού αυτό το ιδιαίτερο που προσφέρει η χώρα μας και προσπάθησε να αναδείξει και η φετινή καμπάνια της Marketing Greece. Η Ελλάδα είναι ήλιος και θάλασσα, αλλά είναι και πολιτισμός και γαστρονομία και συνήθειες και τρόπος ζωής. Είναι όμως και κάτι ακόμα, πιο άμεσο και πιο βαθύ: Η επαφή με τους ανθρώπους. Η σχέση με τους ντόπιους. Συνεπώς το στρατηγικό σχέδιο θα πρέπει να προφυλάξει την αυθεντικότητα της Ελλάδας, να φροντίσει ώστε να αποφευχθούν μοντέλα που ισοπεδώνουν τοπικές ιδιαιτερότητες και συνήθειες.
Η τρίτη παραδοχή είναι η ανάγκη στη συζήτηση για το στρατηγικό σχέδιο να συμμετάσχουν όλοι. Από τον τοπικό σύμβουλο, τον απλό πολίτη, και τους δημάρχους μέχρι τους περιφερειάρχες και την κεντρική κυβέρνηση. Όλοι πρέπει να συνεργασθούν αποτελεσματικά. Η συγκρότηση του περιφερειακού συμβουλίου στο οποίο αναφέρθηκε και πάλι χθες ο υπουργός Τουρισμού, Χάρης Θεοχάρης, είναι μια κάποια λύση αν δεν μεταβληθεί σε ένα γραφειοκρατικό όργανο.