Ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Πρώτη φορά Έλληνας αντιπρόεδρος στην Κομισιόν. Δεν θα έχει ένα χαρτοφυλάκιο, αλλά τέσσερα που θα υπάγονται στις αρμοδιότητές του: Μετανάστευση, Ασφάλεια, Απασχόληση, Εκπαίδευση. Χαρτοφυλάκια βαριά, βαρύς και ο τίτλος στα χαρτιά. Υπεύθυνος για την Προστασία του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής.

Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι «η ορατή άκρη ενός κακοτυλιγμένου νήματος που αρκεί να το τραβήξει κανείς και να συνεχίσει να τραβάει για να φτάσει στην άλλη άκρη, στο τέλος, και σαν ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη να είχαμε στα χέρια μια γραμμή ισόπεδη και συνεχή όπου δεν θα χρειαζόταν να διαλυθούμε εμείς, ούτε να ξετυλιχτούμε μπερδεμένοι» (Ζοζέ Σαραμάγκου, «Το τετράδιο»).

Γιατί το λέω αυτό; Δέχομαι ότι υπάρχουν φανατικοί που απειλούν τον ευρωπαϊκό μας τρόπο ζωής. Αυτό δεν μας έλεγαν οι ηγέτες μας κάθε φορά που έσκαγε το αποτρόπαιο σε Λονδίνο, Μαδρίτη, Παρίσι, Νίκαια, γερμανικές χριστουγεννιάτικες αγορές; Δεν μας έλεγαν ότι δεν θα κρυφτούμε, τον τρόπο ζωής μας θα υπερασπιστούμε;

Πέρα από την ελευθερία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου και την πολιτική συμμετοχή, όμως, ο δικός μας, ευρωπαϊκός τρόπος είχε και το κράτος πρόνοιας στην κορυφή. Ακόμη διαφοροποιείται από τον αμερικανικό, αλλά το ξήλωμα προχωρά στο εσωτερικό. Δεν είναι ολίγον σουρεαλιστικό, αυτοί που ξύνουν το κοινωνικό, να ομνύουν στην προστασία του από το κακό;

Τι να πω. «Η εικόνα είναι παράλογη, αλλά το νόημά της σωστό... Κατά έναν άλλο τρόπο η συμπεριφορά των μυστικιστών», με την οποία «είμαστε προστατευμένοι όχι μόνο από τον κόσμο, αλλά και από εμάς τους ίδιους, γιατί νικάμε ό,τι σ’ εμάς είναι άλλο, το αντίθετο από μας, και ως εκ τούτου, ο εχθρός μας... Ακόμα κι αν γύρω μας καταρρέει αυτό που προσποιούμαστε πως είμαστε, γιατί συνυπάρχουμε, πρέπει να μείνουμε άτρομοι - όχι γιατί είμαστε σωστοί, αλλά γιατί είμαστε εμείς...» Ευρωπαίοι ασθενείς, μα ευτυχείς.