Για να χρησιμοποιήσουμε το δημοσιογραφικό στερεότυπο, με τις βαλίτσες φορτωμένες με ενδείξεις στήριξης πορεύθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ. Μια ΔΕΘ που θέλησε ο ίδιος να έχει λιγότερη συζήτηση περί «παροχών», περισσότερη περί επενδυτικών προοπτικών και επενδύσεων - γνωστό το μοτίβο, γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης.
Από την έντυπη έκδοση
Tου Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Για να χρησιμοποιήσουμε το δημοσιογραφικό στερεότυπο, με τις βαλίτσες φορτωμένες με ενδείξεις στήριξης πορεύθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη ΔΕΘ. Μια ΔΕΘ που θέλησε ο ίδιος να έχει λιγότερη συζήτηση περί «παροχών», περισσότερη περί επενδυτικών προοπτικών και επενδύσεων - γνωστό το μοτίβο. Τις χρειαζόταν, δε, τις θετικές ενδείξεις η κυβερνητική παρουσία, καθώς εκείνο που περιέλαβε από τις αρχές Ιουλίου -δηλαδή τον ρυθμό ανάπτυξης α' 6μήνου- απεδείχθη ότι ήταν πολύ-πολύ προσγειωμένο: με +1,9% στο β' 3μηνο, το 6μηνο έγραψε +1,5% (πάντως με καλή επίδοση των εξαγωγών). οπότε θέλει ζωηρότερο β' 6μηνο (που «ανήκει» σ' αυτήν τη διακυβέρνηση) ώστε να χτιστεί σε κάτι στέρεο ο προϋπολογισμός 2020.
Τα θετικά: η ευρισκόμενη σε μετάβαση από το ΔΝΤ (του οποίου μεταφέρει τη mea culpa για τα ελληνικά μνημόνια, ούτως ή άλλως) στην ΕΚΤ (που θα έχει καίριο ρόλο στην τωρινή, μεταΜνημονιακή πορεία της Ελλάδας) Κριστίν Λαγκάρντ επανέλαβε την υποβοηθητική θέση/στάση του Ταμείου υπέρ μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων του 3,5% του ΑΕΠ. Ακολούθησε ο υπουργός Εμπορίου των ΗΠΑ Ουίλμπουρ Ρος, που ξαναβρέθηκε μετά την περσινή ΔΕΘ (που είχε τιμώμενη χώρα τις ΗΠΑ: φέτος, η Ινδία) στην Ελλάδα, με ανάλογη υποστήριξη -αυτονόητη για Αμερικανό, σε αντίθεση με την ΕυρωΓερμανική εμμονικότητα…- στο μέτωπο των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Ουσιαστικότερη, βέβαια, η στήριξη που έδωσε στην εκκίνηση της νέας κυβέρνησης την παραμονή της παρουσίας Μητσοτάκη στη ΔΕΘ ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας. Το κυριότερο: διόρθωσε την πρόβλεψη για το φετινό δημοσιονομικό αποτέλεσμα (θεωρεί πλέον ότι πιάνεται ο στόχος του 3,5% για το 2019) στην κατεύθυνση που εδώ και καιρό έλεγε ο Φρ. Κουτεντάκης του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή. Ακόμη περισσότερο, όμως, έκανε λόγο -σε συνάντηση του Belgian Business Club- για δυνατότητα να πιάσει στο ορατό μέλλον ο ρυθμός ανάπτυξης το 3%. όχι βέβαια φέτος, όπως η υπερπρόθυμη δημοσιογραφική κάλυψη το «μετέφρασε», αλλά πάλι καλά να έχουμε β' 6μηνο με κάτι σαν 2,3% για σύνολο έτους 1,9%.
Τελευταίο μέρος θετικών στοιχείων οι εντυπώσεις από το πρώτο Euro Working Group μετά τις εκλογές. Όπου η ελληνική πλευρά διά Μιχ. Αργυρού έθεσε στο τραπέζι -αυτή ήταν η εδώ ενημέρωση, χωρίς «αντι-διαρροή» Βρυξελλών- τις ευνοϊκές εξελίξεις π.χ. άρσης των capital controls ή της επανεισροής καταθέσεων, μαζί και με την πρόθεση πρόωρης αποπληρωμής ΔΝΤ, αλλά και τη στρατηγική ανακίνησης θέματος μείωσης πρωτογενών πλεονασμάτων για μετά το 2020, με ενδιάμεσο «μπάλωμα» τη δημοσιονομική καταγραφή των επιστροφών ANFAs/SMPs (εδώ η στάση Βρυξελλών μίλησε για χρήση των πόρων αυτών για επενδυτικούς σκοπούς).
Ξεκινήσαμε λέγοντας ποια θετικά κουβαλούσε στις βαλίτσες του για τη ΔΕΘ ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μιας και κεντρικό μοτίβο του είχε -και, φαίνεται, θα διατηρήσει- την υπόθεση των επενδύσεων, χρήσιμο θα ήταν να είχε μαζί και το υλικό από μια ημερίδα αφιερωμένη στην Εταιρική Διακυβέρνηση. Εξηγούμαστε: έγινε την περασμένη βδομάδα, πρωτοβουλία του Ελληνικού Συμβουλίου Εταιρικής Διακυβέρνησης (θυμίζουμε: δημιουργήθηκε το 2012, ως σύμπραξη ΕΧΑΕ και ΣΕΒ, έχει ήδη προσέλθει και η Ελληνική Ένωση Τραπεζών και η ΕΕΣΥΠ) καθώς και της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας.
Πού ήταν το δίδαγμα; Ότι όλος ο λόγος περί επενδύσεων προϋποθέτει εμπεδωμένη εμπιστοσύνη στην εταιρική λειτουργία - ιδιαίτερα όταν η χώρα πάει να ανοιχτεί σε ένα ευρύτερο επενδυτικό κοινό, εγχώριο και ξένο. Μια και μόνον Folli Follie αξίζει/κοστίζει όσο ένας τόμος από φιλο-επενδυτικά νομοθετικά κείμενα, ως αποθάρρυνση. ενώ μια ΔΕΗ, ως προς τον αμφιλεγόμενο ισολογισμό, μπορεί να υπονομεύσει όποια εικόνα εξυγιαντικής προσπάθειας.
Η άρτι αναδειχθείσα σε πρόεδρο της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς Β. Λαζαράτου, έδωσε μεν στοιχεία για την ολοκλήρωση του νομοθετικού πλαισίου, επέμεινε όμως στο ότι η αγορά κυρίως ένα μετράει: το πώς γίνεται η εφαρμογή στην πράξη (π.χ. της έννοιας του ανεξάρτητου μέλους του Δ.Σ., ή πάλι της λειτουργίας Επιτροπής Ελέγχου). Ενώ η Ράνια Αικατερινάρη, ως ΕΕΣΥΠ, κάλυψε με αντίστοιχο τρόπο το ακανθώδες ζήτημα του πώς εισάγεται εταιρική κουλτούρα κανονιστικής συμμόρφωσης στον και πολλαπλά «βαρύ» χώρο των 18 εταιρειών/ΔΕΚΟ «της» και των θυγατρικών τους, με συνολική ευθύνη 35.000 εργαζομένων.
Ο αμφιτρύων Σωκρ. Λαζαρίδης του Χρηματιστηρίου επεσήμανε πως το ίδιο το ΕΣΕΔ κινητοποιήθηκε μετά την περίπτωση Folli Follie αλλά και πως βαθμιαία εμπεδώνεται η συλλογική λειτουργία στα διοικητικά συμβούλια, με την άλλοτε κυριαρχία του μάνατζμεντ να τιθασσεύεται από την επίγνωση των ευθυνών.
Αν σε τέτοιο, μικροοικονομικό/οργανωτικό επίπεδο δεν ριζώσει νέα νοοτροπία ώστε να στηθεί το τραπέζι, ο λόγος περί επενδύσεων θα μείνει αυτό: λόγος!