Το «μικρό καλάθι» είναι το ζητούμενο της φετινής ΔΕΘ, καθώς η κυβέρνηση καλείται να αποφύγει την ξεπερασμένη συνταγή της παροχολογίας. Είναι γνωστό πως αποτελεί πολιτική… παράδοση οι πρωθυπουργοί να αξιοποιούν την παρουσία τους στην Έκθεση για να ανακοινώσουν ένα πακέτο φιλολαϊκών μέτρων, χωρίς όμως να έχει γίνει η απαιτούμενη κοστολόγηση, γράφει η Κατερίνα Κοκκαλιάρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Το «μικρό καλάθι» είναι το ζητούμενο της φετινής ΔΕΘ, καθώς η κυβέρνηση καλείται να αποφύγει την ξεπερασμένη συνταγή της παροχολογίας. Είναι γνωστό πως αποτελεί πολιτική… παράδοση οι πρωθυπουργοί να αξιοποιούν την παρουσία τους στην Έκθεση για να ανακοινώσουν ένα πακέτο φιλολαϊκών μέτρων, χωρίς όμως να έχει γίνει η απαιτούμενη κοστολόγηση.
Τα χρόνια των μνημονίων συνέβαλαν στο να περιοριστεί σε έναν βαθμό η πλειοδοσία υποσχέσεων, χωρίς ωστόσο να έχει εκλείψει οριστικά. Η ικανοποίηση συντεχνιακών αιτημάτων αποτελούσε για δεκαετίες αναπόσπαστο στοιχείο των πρωθυπουργικών τοποθετήσεων στη Θεσσαλονίκη και τα «θα» κυριαρχούσαν.
Ωστόσο, η πολυετής κρίση έδειξε πως ο συγκεκριμένος δρόμος οδηγεί σε αδιέξοδο. Αυτό που απαιτείται είναι στοχευμένες ανακοινώσεις που δεν θα χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων, αλλά θα οδηγούν την οικονομία σε μία αναπτυξιακή τροχιά.
Το επόμενο διάστημα οι προκλήσεις για τη νέα κυβέρνηση θα είναι πολλές. Το γρήγορο κλείσιμο της τέταρτης μεταμνημονιακής αξιολόγησης και η κατάρτιση του προσχεδίου του προϋπολογισμού είναι τα πρώτα «στοιχήματα». Η μητέρα των μαχών θα είναι πάντως η αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης και μάλιστα σε ένα διεθνές περιβάλλον με πολλά ανοιχτά «μέτωπα» (από το Brexit μέχρι τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ - Κίνας).
Με αυτά τα δεδομένα, η νέα κυβέρνηση καλείται στη Θεσσαλονίκη να κάνει πράξη αυτό ακριβώς που επιχειρεί εκτός συνόρων. Να κερδίσει βαθμούς αξιοπιστίας παρουσιάζοντας ένα μεταρρυθμιστικό και φιλοαναπτυξιακό πρόγραμμα και να μην «κυλήσει» σε παροχές με μοναδικό στόχο να ικανοποιήσει ένα σκληρό κομματικό ακροατήριο.
Οι όποιες ανακοινώσεις της νέας κυβέρνησης θα πρέπει να είναι κοστολογημένες και να έχουν ως κεντρικό στόχο την αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης και την προσέλκυση επενδύσεων.
Άλλωστε η ενίσχυση του «βαθμού» εμπιστοσύνης αποτελεί μονόδρομο για να ξεκλειδώσει η συζήτηση για τα πρωτογενή πλεονάσματα με το «βλέμμα» στο 2021.
Το θετικό momentum που διαμορφώνεται -και μεταξύ άλλων αποτυπώνεται στην ψήφο εμπιστοσύνης των αγορών- δεν πρέπει να θυσιαστεί στον βωμό πρόσκαιρων πολιτικών κερδών.
Άλλωστε η κυβέρνηση έχει νωπή λαϊκή εντολή και μπορεί να υλοποιήσει απρόσκοπτα όσα περιελάμβανε η προεκλογική της ατζέντα.