Λένε ότι ο άνθρωπος έχει δαμάσει τη φύση και εν μέρει δικαίως, διότι ενίοτε με τις γνώσεις που κατέχει δημιουργεί μικρά θαύματα επηρεάζοντας το φυσικό περιβάλλον, αλλά και την εξέλιξη ολόκληρου του πλανήτη σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Είναι όμως και μερικές φορές που η φύση, έχοντας την απόλυτα πραγματική δύναμη, τη δείχνει προειδοποιώντας τους ανθρώπους και καλώντας τους να συνετιστούν από τη λανθασμένη χρήση της τεχνολογικής εξέλιξης. Η υπομονή και η επιμονή της έχει διαχρονικά καταγραφεί, δείχνοντας όμως και τα σαφή όριά της, γράφει η Έφη Τριήρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Λένε ότι ο άνθρωπος έχει δαμάσει τη φύση και εν μέρει δικαίως, διότι ενίοτε με τις γνώσεις που κατέχει δημιουργεί μικρά θαύματα επηρεάζοντας το φυσικό περιβάλλον, αλλά και την εξέλιξη ολόκληρου του πλανήτη σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Είναι όμως και μερικές φορές που η φύση, έχοντας την απόλυτα πραγματική δύναμη, τη δείχνει προειδοποιώντας τους ανθρώπους και καλώντας τους να συνετιστούν από τη λανθασμένη χρήση της τεχνολογικής εξέλιξης. Η υπομονή και η επιμονή της έχει διαχρονικά καταγραφεί, δείχνοντας όμως και τα σαφή όριά της.
Τι φταίει όμως αυτή εάν οι άνθρωποι, απορροφημένοι στην ψευδαίσθηση της καθημερινότητάς τους, το καλύτερο που ξέρουν να κάνουν είναι να προετοιμάζονται για τα καιρικά φαινόμενα τα επόμενα μόλις εικοσιτετράωρα; Έτσι λοιπόν και αυτήν τη φορά τόσο στην Αλάσκα όσο και στον Αμαζόνιο η φύση έρχεται με τη δύναμη της φωτιάς να μας προειδοποιήσει για το δυσοίωνο μέλλον μας, απειλώντας να μας στερήσει το πολύτιμο οξυγόνο για τη ζωή μας. Κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ίσως για τελευταία φορά με δορυφορικές εικόνες και με όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να «μιλούν» για το γεγονός. Ποιος όμως θα συντονίσει το έργο της σωτηρίας μας όταν οι κυβερνώντες ασχολούνται με... όλα τα άλλα;
Στη σύνοδο κορυφής της Ομάδας του G7 στο Μπιαρίτς της Γαλλίας οι κορυφαίοι ηγέτες του πλανήτη συμφώνησαν ότι οι χώρες που επλήγησαν από τις πυρκαγιές στην περιοχή της Αμαζονίας θα πρέπει να λάβουν βοήθεια το συντομότερο δυνατόν. Και αυτό προβάλλεται ως κορυφαία λύση στο σύνθετο αυτό πρόβλημα, που απειλεί όχι κάποιες χώρες μεμονωμένα αλλά το παγκόσμιο οικοσύστημα, δεδομένου ότι η περιοχή του Αμαζονίου θεωρείται πνεύμονας για τον πλανήτη.
Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές, οι μαζικές φωτιές στον Αμαζόνιο οφείλονται πρωτίστως σε ανθρωπογενείς παράγοντες, όπως ανεξέλεγκτη αγροτική δραστηριότητα, που σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο. Και σε πιο ευρεία κλίμακα, τα μεγάλα κρατικά και ιδιωτικά συμφέροντα που βρίσκουν σε αυτές τις απέραντες, παρθένες εκτάσεις ευκαιρίες για επένδυση.
Μία εφικτή λύση θα ήταν η σύγχρονη εκπαίδευση των αγροτών και η τήρηση των υπαρχόντων νόμων. Να μπει άμεσα φρένο στις παράνομες αποψιλώσεις τροπικών δασών και να δοθεί έμφαση στην εντατικοποίηση των μηχανισμών πρόληψης πυρκαγιών. Σίγουρα οι πολίτες θα πρέπει να το απαιτήσουν, αλλά ποιοι πολίτες και με ποιο τρόπο; Αναζητείται λύση επειγόντως.