Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που δημιουργούν δύο εκατομμύρια θέσεις εργασίας κάθε χρόνο και αναμένουν αύξηση του ΑΕΠ τους κατά 3,5%, βρίσκονται πολύ μπροστά σε τομείς όπως η έρευνα, οι εξοπλισμοί, οι στρατιωτικές βάσεις. Προς όφελός τους λειτουργεί ο δημογραφικός παράγων, με ένα ρυθμό γονιμότητας που φτάνει το 2,1 και είναι πολύ μεγαλύτερος από εκείνον της Γερμανίας, της Ρωσίας ή της Ιταλίας, καθώς και μια φιλελεύθερη πολιτική στον τομέα της μετανάστευσης.
Φαίνεται λοιπόν να δικαιώνεται ο Μπρεζίνσκι, ο «Κίσινγκερ» του Τζίμι Κάρτερ, που είχε χαρακτηρίσει απίθανο να αμφισβητηθεί το καθεστώς της πρώτης υπερδύναμης για τουλάχιστον μια γενιά.
Με εξαίρεση το Ιράν, ο «θείος Σαμ» δεν αμφισβητείται ανοιχτά. Δεν υπάρχει ούτε Σοβιετική Ενωση, ούτε εκείνη η Ιαπωνία με την οποία πολλοί οικονομολόγοι θεωρούσαν κάποτε τον πόλεμο αναπόφευκτο, ούτε βέβαια ένας στρατηγός ντε Γκωλ. Αλλά ο κόσμος δεν είναι μονοπολικός, τονίζει ο βετεράνος σχολιαστής Αντρέ Φοντέν. Αν δεν είναι και πολυ-πολικός, θα είναι διπολικός.
Αν ο Τοκβίλ επέστρεφε στη Γη, θα είχε τον πειρασμό να αντικαταστήσει τη Ρωσία με την Κίνα, τέταρτη οικονομική δύναμη στον κόσμο, που σπάει αυτή τη στιγμή όλα τα ρεκόρ ανάπτυξης, και φαίνεται να μπορεί να ανταγωνιστεί τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια εκδημοκρατισμού της και αρκούνται να τη χρησιμοποιούν για την κάλυψη των τεραστίων ελλειμμάτων τους.
Στο Πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, ο Ζακ Σιράκ επέμεινε στο θέμα του πολυ-πολικού κόσμου τον οποίο υποστήριζε πάντα, απέναντι στον μονοπολικό κόσμο που προτιμούν ο Τόνι Μπλερ και ο Τζόρτζ Μπους. Ενας από τους πόλους αυτούς είναι φυσικά η Ευρώπη.
Η ένταση που επικρατούσε ανάμεσα στην Ευρώπη, ή τουλάχιστον την «παλιά Ευρώπη», και τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει υποχωρήσει. Και ο ίδιος ο Τζόρτζ Μπους έχει εγκαταλείψει την αλαζονεία που χαρακτήριζε την πρώτη του θητεία. Δεν είναι μόνο τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Είναι και η εγκεφαλική αιμορραγία του Αριέλ Σαρόν, είναι και οι εξελίξεις στη Λατινική Αμερική (εκλογή αριστερών προέδρων στη Βραζιλία, τη Βολιβία και τη Χιλή, και η πιθανή επικράτηση ομοϊδεατών τους στο Μεξικό και τη Νικαράγουα).
Πηγή: Le Monde, ΑΠΕ-ΜΠΕ