Το όραμά του για έναν καλύτερο κόσμο, στη δημιουργία του οποίου πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχουν οι σοσιαλιστές, ανέπτυξε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου, αμέσως μετά την ομόφωνη εκλογή του ως προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς http://www.naftemporiki.gr/news/static/06/01/30/1147584.htm .
Αναφέρθηκε στο θέμα της παγκοσμιοποίησης και στις προτεραιότητες των σοσιαλιστών στη νέα αυτή κατάσταση, και έθεσε ως πρώτη προτεραιότητα της θητείας του τον εκδημοκρατισμό της παγκοσμιοποίησης, ενώ απαρίθμησε και τις 15 πολύ σημαντικές διαφορές μεταξύ των σοσιαλιστών και των συντηρητικών. Εκανε επίσης αναφορές στους ιστορικούς ηγέτες, αλλά και στην παράδοση της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο κ. Παπανδρέου ανέφερε ότι είναι η πρώτη φορά σήμερα που η ανθρωπότητα έχει τα μέσα να διαμορφώσει έναν καλύτερο κόσμο αλλά είναι τραγικό, όπως είπε, ότι δεν έχουν γίνει τα απαραίτητα βήματα για να γίνει παρελθόν η φτώχεια, να σταματήσει η υπερθέμανση της γης, να υπάρξει εγγύηση για αξιοπρεπή εργασία, να μειωθεί η παιδική θνησιμότητα, να βελτιωθεί η υγεία, να σταματήσουν οι πανδημίες, να επιτευχθεί η ισότητα των φύλων, να ενσωματωθούν οι μετανάστες στις κοινωνίες, να σταματήσει το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών, όπλων και ανθρώπων, καθώς και η διαφθορά.
Αυτό που λείπει σήμερα προκειμένου να προχωρήσει η ανθρωπότητα προς αυτή την κατεύθυνση, ανέφερε ο κ. Παπανδρέου, είναι η πολιτική βούληση της διεθνούς κοινότητας, που έχει ως αποτέλεσμα οι πολίτες να είναι σκεπτικοί, αν όχι κυνικοί.
Οι σοσιαλιστές, τόνισε, έχουν μια ηθική υποχρέωση να αναζωογονήσουν την πολιτική ζωή και να δώσουν ελπίδα στον κόσμο. Πρέπει επίσης, πρόσθεσε, «να αναγεννήσουμε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στους πολιτικούς θεσμούς αλλά και στη δική τους δυναμική».
Ο κ. Παπανδρέου πρότεινε να αναληφθεί εκστρατεία «κατά της αλόγιστης επένδυσης σε όπλα», τονίζοντας ότι πρόκληση για τους σοσιαλιστές «είναι αυτά τα ποσά να μεταφερθούν στα σχολεία και την παιδεία».
Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι μονόδρομος, τόνισε ο κ. Παπανδρέου προσθέτοντας ότι προσωπικότητες της σοσιαλδημοκρατίας όπως ο Βίλι Μπραντ, ο Ουλοφ Πάλμε, ο Πιερ Μορουά, ο Μαντέλα, ο Γκάντι και Μαρτιν Λούθερ Κίνγκ έδειξαν ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος.