Αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις είναι οι «300» της Βουλής, που καλούνται να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις που δημιουργεί το «μετα-μνημονιακό» σκηνικό. Η θετική πορεία της οικονομίας ανοίγει τον δρόμο για παρεμβάσεις που δεν γίνονται υπό την πίεση των εταίρων και για μεταρρυθμίσεις made in Greece, γράφει η Κατερίνα Κοκκαλιάρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Κοκκαλιάρη
[email protected]
Αντιμέτωποι με νέες προκλήσεις είναι οι «300» της Βουλής, που καλούνται να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις που δημιουργεί το «μετα-μνημονιακό» σκηνικό. Η θετική πορεία της οικονομίας ανοίγει τον δρόμο για παρεμβάσεις που δεν γίνονται υπό την πίεση των εταίρων και για μεταρρυθμίσεις made in Greece.
Το γεγονός μάλιστα πως ένα σημαντικό τμήμα των βουλευτών εκπροσωπεί τις νεότερες γενιές και δεν κουβαλά «αγκυλώσεις» του παρελθόντος δημιουργεί ελπίδες για πολιτικές αντιπαραθέσεις ουσίας και όχι… επικοινωνίας. Παράλληλα, η ανανέωση δημιουργεί προσδοκίες για ένα λιγότερο ξύλινο λόγο, που θα μπορέσει να αγγίξει ένα πιο δύσκολο κομμάτι του εκλογικού σώματος.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι αποκαλυπτικοί για το πώς θα διαμορφωθούν οι κοινοβουλευτικές ισορροπίες. Η κυβέρνηση εφαρμόζει ένα… εμπροσθοβαρές πρόγραμμα, παρουσιάζοντας συνολικά τρία νομοσχέδια πριν κλείσει έναν μήνα από την εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου. Μάλιστα, στόχος είναι συνολικά δέκα νομοσχέδια να περάσουν από τη Βουλή εντός του έτους, προσφέροντας την ευκαιρία για πολύωρες συνεδριάσεις.
Με αυτά τα δεδομένα η «συμπεριφορά» των κομμάτων εντός της Ολομέλειας θα καθορίσει γενικότερα τον πολιτικό διάλογο στη χώρα. Οι μάχες από το βήμα της Βουλής δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα είναι σφοδρές.
Ωστόσο, πρέπει να είναι μάχες επιχειρημάτων και πολιτικών θέσεων και όχι μικροπολιτικές συγκρούσεις με προσωπικά χαρακτηριστικά. Οι «κραυγές» δεν ενισχύουν τις πολιτικές θέσεις και φυσικά δεν βοηθούν στην επίλυση των προβλημάτων των πολιτών.
Όλες οι πτέρυγες καλούνται να αποδείξουν πως η μνημονιακή πορεία της χώρας άφησε ένα ωριμότερο πολιτικό δυναμικό. Είναι αναγκαίο να αποφευχθούν τα λάθη του παρελθόντος και να μην υπάρξει μία νέα πλειοδοσία υποσχέσεων με μοναδικό στόχο την προσέλκυση των ψηφοφόρων.
Το μεγάλο στοίχημα θα είναι πάντως η συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση. Με δεδομένο πως για την πλειονότητα των άρθρων απαιτούνται τουλάχιστον 180 ψήφοι κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα βρεθούν προ των ευθυνών τους.
Θα κληθούν δηλαδή να αναζητήσουν όσο το δυνατόν ευρύτερες συναινέσεις για να μην αφήσουν αυτή τη σημαντική ευκαιρία να πάει χαμένη. Από την έκβαση αυτής της προσπάθειας θα κριθούν όχι μόνο από τους ψηφοφόρους, αλλά και από την «κοινοβουλευτική ιστορία».