«Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του» λέει μια παλιά σοφή ελληνική παροιμία, γράφει ο Γιώργος Κούρος.
Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
«Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμην άλλαξε μήτε την κεφαλήν του» λέει μια παλιά σοφή ελληνική παροιμία.
Μια παροιμία που δεν πρέπει ποτέ, μα ποτέ, να ξεχάσει η νέα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γιατί νέα μπορεί να είναι, όμως οι οικονομικοί υπουργοί είναι παλιοί γνώριμοι των θεσμών και γνωρίζουν σήμερα καλύτερα από τον καθέναν ότι δεν υπάρχει εύκολος δρόμος στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.
Ο βασικός κανόνας που ισχύει είναι ένας, θα πάρεις αν δώσεις.
Και, δυστυχώς, αυτός ο κανόνας επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά χθες, στην 23η Συζήτηση Στρογγυλής Τραπέζης του Economist, βάζοντας «φρένο» στις προσδοκίες τουλάχιστον της κυβερνητικής πλειοψηφίας ότι με ένα νομοσχέδιο «εύκολα» θα αλλάξει το μίγμα της φορολογικής πολιτικής.
«Μια μείωση των φορολογικών συντελεστών θα μπορούσε να συνδυαστεί με μια διευρυμένη φορολογική βάση», δήλωσε ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, τονίζοντας ότι οποιαδήποτε αναπροσαρμογή των δημοσιονομικών πολιτικών θα πρέπει να στοχεύει στην προώθηση της ανάπτυξης, διασφαλίζοντας παράλληλα την επίτευξη του συμφωνηθέντος πρωτογενούς πλεονάσματος. Πόσο πιο απλά να πει ο άνθρωπος ότι θέλει τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις και πάνω απ’ όλα πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ;
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Χανς Φάιλμπριφ, πρόεδρος του Euro Working Group, ο οποίος δήλωσε χαρακτηριστικά πρώτα οι μεταρρυθμίσεις και μετά η συζήτηση για τα πλεονάσματα.
Ακόμη και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πίτερ Ντόλμαν, ο οποίος τόνισε «δεν πιστεύουμε ότι οι στόχοι για πρωτογενή πλεονάσματα είναι υπέρ της ανάπτυξης. Είναι πολύ υψηλοί οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα», δεν έμεινε εκεί, αλλά έθεσε μια σειρά αυστηρών προϋποθέσεων για να αλλάξει η «συνταγή».
Το μήνυμα λοιπόν που στέλνουν οι θεσμοί στην κυβέρνηση δεν παρεκκλίνει γραμμή από όσα έλεγαν την τελευταία δεκαετία των μνημονίων, πρώτα δουλέψτε και υλοποιήστε όσα έχουμε συμφωνήσει και μετά «βλέπουμε» εάν και εφόσον και υπό προϋποθέσεις.
Τα ωραία λόγια τα μεγάλα «περί θετικής ατζέντας» και «μεγαλύτερη εμπιστοσύνη» είναι μεν καλά, όμως δεν είναι η ουσία. Σίγουρα και οι θεσμοί θα δώσουν μια «περίοδο χάριτος» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, όμως τις «προειδοποιητικές βολές» τις έστειλαν για να μην ξεχνιόμαστε. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα!
Συμπέρασμα; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έναν δρόμο έχει, να «τρέξει» αποφεύγοντας τις «τρικλοποδιές» έχοντας τη γνώση του παρελθόντος. Από τους «παλιούς» λάθη δεν επιτρέπονται και δεν συγχωρούνται.