Την επομένη των ευρωεκλογών, και εκτιμώντας το αποτέλεσμά τους, απ’ αυτήν ακριβώς τη στήλη προβλήθηκε η άποψη ότι «επήλθε το τέλος του κύκλου της Μεταπολίτευσης». Η εκτίμηση αυτή ενισχύθηκε μετά και το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου, καθώς η χώρα, έπειτα από μια μακρά περίοδο σχεδόν οκτώ ετών, επανέρχεται στη λογική των αυτοδύναμων κυβερνήσεων, με τη Ν.Δ. να είναι αυτή που εγκαινιάζει τον νέο πολιτικό κύκλο σε μια χώρα που δοκιμάζει να σταθεί στα πόδια της, αποδυναμωμένη από τη βαθιά, πολύχρονη και πολυεπίπεδη κρίση, η οποία έθεσε σε δεινή δοκιμασία ανθρώπους, θεσμούς και κόμματα. Στο γήπεδο του σκληρού κομματικού - πολιτικού ανταγωνισμού σπάνια προκύπτουν καταστάσεις win - win, γράφει ο Δημήτρης Η. Χατζηδημητρίου.
Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Την επομένη των ευρωεκλογών, και εκτιμώντας το αποτέλεσμά τους, απ’ αυτήν ακριβώς τη στήλη προβλήθηκε η άποψη ότι «επήλθε το τέλος του κύκλου της Μεταπολίτευσης». Η εκτίμηση αυτή ενισχύθηκε μετά και το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου, καθώς η χώρα, έπειτα από μια μακρά περίοδο σχεδόν οκτώ ετών, επανέρχεται στη λογική των αυτοδύναμων κυβερνήσεων, με τη Ν.Δ. να είναι αυτή που εγκαινιάζει τον νέο πολιτικό κύκλο σε μια χώρα που δοκιμάζει να σταθεί στα πόδια της, αποδυναμωμένη από τη βαθιά, πολύχρονη και πολυεπίπεδη κρίση, η οποία έθεσε σε δεινή δοκιμασία ανθρώπους, θεσμούς και κόμματα. Στο γήπεδο του σκληρού κομματικού - πολιτικού ανταγωνισμού σπάνια προκύπτουν καταστάσεις win - win. Το παίγνιο είναι «μηδενικού αθροίσματος», καθώς η ζημιά του ενός εγγράφεται ως κέρδος του άλλου. Την Κυριακή η Ν.Δ. κέρδισε καθαρά και οι πολίτες έδωσαν στον αρχηγό της ό,τι ζήτησε: ισχυρή εντολή, καθαρή αυτοδυναμία για ισχυρή κυβέρνηση, ικανή να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας και να ανοίξει νέες προοπτικές για το μέλλον. Η Ν.Δ. ζήτησε τα πάντα, τα πήρε και η ευθύνη είναι απολύτως δική της πλέον, δεν μεταβιβάζεται και δεν επιμερίζεται…
Και στις δύο κάλπες -ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές- τα πάντα υποτάχθηκαν σε μια προστακτική, με αποδέκτη τον ΣΥΡΙΖΑ. «Φύγετε». Ο κυβερνητικός βίος της «πρώτης φοράς αριστεράς» υπήρξε μια συνεχής σύγκρουση με τη στοιχειώδη πολιτική λογική των πραγμάτων, και ήταν αυτό -περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο- που καθόρισε και βάρυνε στις επιλογές των πολιτών. Η Ν.Δ., ύστερα από δύο συνεχόμενες εκλογές, είναι πολιτικά κυρίαρχη. Ελέγχει 12 στις 13 Περιφέρειες, πάνω από 200 δήμους και από χθες έχει και μια ισχυρή κοινοβουλευτική αυτοδυναμία. Το αν η πολιτική νίκη της αποκτήσει και χαρακτηριστικά ηγεμονίας είναι υπόθεση της ικανότητας που θα επιδείξει η ηγεσία της αποδώ και πέρα στην αντιπαράθεση με την πραγματικότητα. Πολύ περισσότερο που το εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαίωσε ότι, παρά την ήττα του, το λαϊκιστικό εγχείρημα αφήνει ως κληρονομιά μια κοινωνία βαθύτατα διχασμένη.
Τα υψηλά ποσοστά που διατήρησε ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ -όσο κι αν η ηγεσία του, σε μια ακόμη από τις πολλές μεταμορφώσεις της, θέτει ως στόχο του επόμενου διαστήματος τη μετεξέλιξή του σε κεντροαριστερό κόμμα- θα επιτείνουν τον μετεωρισμό του στην προσπάθεια να επανεφεύρει τον εαυτό του, αποκρυσταλλώνοντας μια μονιμότερη πολιτική ταυτότητα, καθώς θα υπάρχει ο κίνδυνος οπισθοδρόμησης σε παλαιότερες μεθόδους, ως αντίδραση στον φόβο να χάσει εκείνο το κομμάτι της εκλογικής του βάσης που επιμένει να προσλαμβάνει την πολιτική με όρους απόλυτου διχασμού. Η επιστροφή της χώρας στην «κανονικότητα» περνάει αναγκαστικά από την πολιτική αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ και την αποκάλυψη της ιδεολογικής του φενάκης. Σε αυτό έχει πολλά να κάνει η Ν.Δ., όπως και το Κίνημα Αλλαγής, άλλωστε.