Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτό διαγράφεται μετά τις εκλογές, αναλύει ο δημοσκόπος της εταιρείας Public Issue και πολιτικός επιστήμονας Γιάννης Μαυρής, στην προσωπική του ιστοσελίδα. Όπως αναφέρει, «ύστερα από 4 ½ χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, η σύμφυση με το κράτος αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ» και τονίζει ότι «δεν διαθέτει στοιχειώδη κομματική οργάνωση», οι δεσμοί του με την εκλογική του βάση παραμένουν «εξαιρετικά ευάλωτες και η εκλογική του επιρροή ασταθής» και καταλήγει ότι «η απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας έχει αρκετές πιθανότητες να λειτουργήσει, καταλυτικά, εις βάρος του κόμματος».
Το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αυτό διαγράφεται μετά τις εκλογές, αναλύει ο δημοσκόπος της εταιρείας Public Issue και πολιτικός επιστήμονας Γιάννης Μαυρής, στην προσωπική του ιστοσελίδα. Όπως αναφέρει, «ύστερα από 4 ½ χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, η σύμφυση με το κράτος αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ» και τονίζει ότι «δεν διαθέτει στοιχειώδη κομματική οργάνωση», οι δεσμοί του με την εκλογική του βάση παραμένουν «εξαιρετικά ευάλωτες και η εκλογική του επιρροή ασταθής» και καταλήγει ότι «η απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας έχει αρκετές πιθανότητες να λειτουργήσει, καταλυτικά, εις βάρος του κόμματος».
Σύμφωνα με τον κ. Μαυρή στις πρόσφατες τριπλές εκλογές, αποκαλύφθηκε αυτό που ήταν γνωστό εδώ και καιρό: «ότι δηλαδή η θέση του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στο συνεχώς μεταβαλλόμενο κομματικό σύστημα, είναι επισφαλής και κάθε άλλο παρά παγιωμένη. Ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώθηκε, ως νεοπαγές κόμμα, στην περίοδο της κρίσης, η σχέση που διαμόρφωσε με το κράτος, καθώς και η πλήρης εγκατάλειψη κάθε έννοιας οργάνωσης, καθιστούν καίριο το ερώτημα, τι θα συμβεί μετά την εκλογική ήττα και την αποχώρησή του από την διακυβέρνηση».
Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι «το κυβερνών κόμμα επιχείρησε την αγκίστρωσή του στο κράτος, με επιθετικό τρόπο, προωθώντας μια κομματικοποίηση «παλαιού τύπου». Προκάλεσε έτσι την απομόνωσή του και την υπονόμευση της θέσης του, στα πλαίσια του μεταμνημονιακού κομματικού συστήματος, που ακόμη δεν έχει σταθεροποιηθεί. Θα πρέπει επίσης να διευκρινισθεί, ότι η τάση καρτελοποίησης ενός κόμματος, δεν είναι «νομοτελειακή», ούτε βέβαια σημαίνει ότι δεν μπορεί να ανατραπεί. Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα είναι διπλό: Δεν προϋπήρξε ως θεσμοθετημένο κόμμα της διακυβέρνησης, για να μετασχηματιστεί εν συνεχεία σε «κόμμα-καρτέλ». Η τάση κρατικοποίησής του υπήρξε, ταυτόχρονα, και μέσο για τη θεσμοποίησή του και την εδραίωσή του στο νέο κομματικό σύστημα».
«Με βάση αυτά τα δεδομένα, το ερώτημα τι θα συμβεί μετά την επερχόμενη εκλογική ήττα του κόμματος και την αποχώρησή του από τη διακυβέρνηση της χώρας, αποκτά καθοριστική σημασία. Η απάντησή σε αυτό το ερώτημα προκύπτει από τη διερεύνηση τριών παραμέτρων: Ι) της σχέσης που απέκτησε η κεντρική διεύθυνση του κόμματος με το κράτος, ΙΙ) της δύναμης που διαθέτει η οργανωμένη βάση του κόμματος και ΙΙΙ) της σχέσης εκπροσώπησης που αυτό διαμόρφωσε με την εκλογική του βάση, τόσο κατά την περίοδο της ανόδου του (2012-2015) όσο και κυρίως κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του», σημειώνει.
Αναφερόμενος στον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνει ότι έχει πολλές φορές τονιστεί ότι «σημείο καμπής στον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε το Δημοψήφισμα του 2015. Με τη μετάλλαξή του και την προσχώρησή του στη μνημονιακή στρατηγική, πραγματοποιήθηκε η πιο απότομη και χρονικά συμπυκνωμένη «σύγκλιση των κομμάτων στην κορυφή», που έχει συμβεί ποτέ στο ελληνικό κομματικό σύστημα. Το κενό που δημιούργησε αυτή η μετατόπιση, δεν καλύφθηκε από τις κομματικές δυνάμεις που αποχώρησαν. Η διάσπαση της ηγετικής και της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, αποδείχθηκε ότι δεν είχε σημαντική απήχηση στην κοινωνική και εκλογική βάση του κόμματος. Προκάλεσε όμως την πλήρη αποσύνθεση του εναπομείναντος κομματικού μηχανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, απαλείφοντας κάθε ίχνος μαζικού κόμματος και περιόρισε την ύπαρξη της συγκεκριμένης κομματικής μορφής στον αρχηγό και την ηγετική του ομάδα, μετατρέποντας σε ένα κατεξοχήν αρχηγικό κόμμα κρατικών στελεχών».
Τι αντιπροσωπεύει σήμερα η οργανωμένη κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ;
Τα στοιχεία, σχετικά με τα κομματικά μέλη είναι συντριπτικά. Στη δεύτερη εκλογική νίκη του κόμματος, τον Σεπτέμβριο του 2015, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έφθασαν τα 1.926.000 άτομα, ποσοστό 35,5%. Με βάση τα επίσημα στοιχεία, τα εγγεγραμμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, πριν τη διάσπαση του 2015, έφθαναν τις 32.000. Με τη διάσπαση αποχώρησαν περίπου 6.000 μέλη και στρατολογήθηκαν περίπου 2.000 νέα. Επομένως, μετά τη διάσπαση του 2015, τα εγγεγραμμένα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ υπολογίσθηκαν σε28.000 άτομα (-6.000+2.000). Ως προς την εκλογική βάση (τους ψηφοφόρους) του κόμματος, αυτοί οι αριθμοί αντιπροσώπευαν το 2015 μηδαμινά ποσοστά, αντίστοιχα, μόλις το 1,66% και το 1,45%
«Είναι γνωστό, ιστορικά, ότι χωρίς την ύπαρξη κάποιας μορφής οργάνωσης, οποιαδήποτε σχέση εκπροσώπησης καθίσταται εξαιρετικά εύθραυστη. Και η κοινωνική απομάκρυνση από τον ΣΥΡΙΖΑ, που καταγράφηκε στις Ευρωεκλογές και θα επαληθευθεί στις βουλευτικές, έχει προϊστορία. Μετά το Δημοψήφισμα του 2015, η σημαντική κάμψη της κομματικής ταύτισης με τον ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει πόσο γρήγορα χαλάρωσαν οι ανολοκλήρωτες σχέσεις εκπροσώπησης, που ως νεοπαγές κόμμα διαμόρφωσε με το αντιμνημονιακό κοινωνικό μπλοκ, στην περίοδο της κρίσης. Με βάση τα διαθέσιμα διαχρονικά στοιχεία από το Πολιτικό Βαρόμετρο της Public Issue, η κομματική ταύτιση με τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την κατακόρυφη άνοδο του 2015, επέστρεψε τελικά ήδη από το 2016, στα προ των εκλογών του 2012 επίπεδα», προσθέτει.
Μετά τη Διακυβέρνηση, τι;
Όπως υπογραμμίζει, σήμερα, «ύστερα από 4 ½ χρόνια στην διακυβέρνηση της χώρας, η σύμφυση με το κράτος αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα συνοχής του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διαθέτει στοιχειώδη κομματική οργάνωση, παρά μόνον το «κέλυφος», ούτε εδραίωσε ισχυρές σχέσεις εκπροσώπησης με το κοινωνικό μπλοκ των κυριαρχούμενων. Κατά συνέπεια, οι δεσμοί του με την εκλογική του βάση παραμένουν εξαιρετικά ευάλωτες και η εκλογική του επιρροή ασταθής. Χαρακτηριστικότερη απόδειξη για αυτό το πρόβλημα αποτελεί η συντριπτική ήττα που υπέστη –όχι πλέον ως νέο, αναδυόμενο κόμμα, αλλά ως κόμμα της διακυβέρνησης- στις περιφερειακές και κυρίως τις τοπικές εκλογές. Σε σύνολο 332 Καλλικρατικών Δήμων, η κομματική του επιρροή περιορίσθηκε σε λιγότερους από μια δεκάδα (2,5%)».
Και καταλήγει: «Η πτωτική τάση στην κοινωνική του επιρροή, που διαπιστώθηκε, πρόκειται να δοκιμαστεί περαιτέρω και στις βουλευτικές εκλογές, που υποχρεώθηκε τελικά να προκηρύξει. Το νέο εκλογικό αποτέλεσμα, θα αποτελέσει μια σοβαρότερη ένδειξη για το ποιος είναι πραγματικά ο βαθμός κομματικής θεσμοποίησής του, ο οποίος όμως με βάση τα γνωστά θεωρητικά μέτρα κρίνεται ως εξαιρετικά χαμηλός. Συνοψίζοντας, έχει γίνει φανερό, ότι η επερχόμενη απώλεια της κυβερνητικής εξουσίας έχει αρκετές πιθανότητες να λειτουργήσει, καταλυτικά, εις βάρος του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα».
naftemporiki.gr