Από το 1998, όταν συστήθηκε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), ο διορισμός του προέδρου της υπαγορευόταν από την πολιτική. Μία πολιτική που στιγματίζεται από την ιστορική διαμάχη Γαλλίας - Γερμανίας, γράφει η Έφη Τριήρη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Από το 1998, όταν συστήθηκε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), ο διορισμός του προέδρου της υπαγορευόταν από την πολιτική. Μία πολιτική που στιγματίζεται από την ιστορική διαμάχη Γαλλίας - Γερμανίας.
Η κούρσα διαδοχής του νυν προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, του οποίου η θητεία λήγει στα τέλη του φετινού Οκτωβρίου, δεν θα είναι διαφορετική. Το θέμα όμως είναι ότι η διαδικασία αυτή συμπίπτει και με την επιλογή υποψηφίων και σε άλλα κορυφαία κοινοτικά αξιώματα, όπως ο πρόεδρος της Κομισιόν και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που προεδρεύει των Συνόδων Κορυφής. Βάσει νομοθεσίας, η Ε.Ε. θα πρέπει να μοιράζει τα κορυφαία της αξιώματα σε όλη τη γεωγραφική της εμβέλεια. Αυτό σημαίνει ισότιμος διαχωρισμός των πόστων ανάμεσα στην καθοδηγούμενη από τη Γερμανία ομάδα των χωρών της Βόρειας Ευρώπης που προτάσσουν τη δημοσιονομική πειθαρχία και στις χώρες του Νότου, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, που υιοθετούν πιο χαλαρή στάση.
Το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά πόστα περιπλέκει τα πράγματα. Για παράδειγμα, ο διοικητής της Μπούντεσμπανκ, Γενς Βάιντμαν, το «γεράκι» της ΕΚΤ που πρεσβεύει αυστηρή νομισματική πολιτική, θεωρείται από πολλούς το φαβορί για τη διαδοχή Ντράγκι. Ωστόσο, είναι απίθανο να αναλάβει αυτό το αξίωμα εάν η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ προωθήσει Γερμανό -ή ακόμη και μη Γερμανό τον οποίο όμως στηρίζει το Βερολίνο- στη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Για παράδειγμα, ακούγεται το όνομα του Μάνφρεντ Βέμπερ, στενού πολιτικού συνεργάτη της Μέρκελ. Τότε, η προσοχή στην ΕΚΤ θα επικεντρωθεί στον διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Γαλλίας Φρανσουά Βιλερουά ντε Γκαλό ή στο μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ, επίσης Γάλλο, τον Μπενουά Κερέ.
Ωστόσο, στη Σύνοδο Κορυφής του Μαΐου κατέστη σαφές ότι ο Βέμπερ δεν έχει την υποστήριξη πολλών εκ των ηγετών της Ε.Ε. για το αξίωμα του προέδρου της Κομισιόν. Συνεπώς, τα βλέμματα θα πέσουν στον εκλεκτό του Γάλλου προέδρου, στον Μισέλ Μπαρνιέ ή στη Δανέζα Μαργκρέτε Βεστάγκερ, επίτροπο για τον Ανταγωνισμό, που ανήκει στην κεντρώα συμμαχία του Εμανουέλ Μακρόν. Εάν προωθηθούν αυτές οι δύο υποψηφιότητες, η προσοχή ενδεχομένως να επιστρέψει στον Βάιντμαν για το κορυφαίο αξίωμα της ΕΚΤ.
Ο γύρος αυτός ενδεχομένως να επαναληφθεί αρκετές φορές, έως ότου τα βρουν οι δύο κορυφαίες οικονομίες της Ε.Ε. Υπάρχει όμως και ένα «κρυμμένο χαρτί», που σχετίζεται με το τι θα κάνει η Μέρκελ όταν παραιτηθεί από την καγκελαρία. Παρά τις διαψεύσεις της, φημολογείται ότι θα διεκδικήσει την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.