Το Ινστιτούτο Prolepsis έπειτα από 29 χρόνια έρευνας, εκπαίδευσης, παρέμβασης για τη δημόσια υγεία ξεκινά ένα νέο πρόγραμμα το οποίο αυτή τη φορά θα εστιάσει στην υποστήριξη των ηλικιωμένων. Των ανθρώπων που έχουν ανάγκη από μέριμνα, κοινωνική αλληλεγγύη και συντροφικότητα.
Της Ανθής Αγγελοπούλου
Το Ινστιτούτο Prolepsis έπειτα από 29 χρόνια έρευνας, εκπαίδευσης, παρέμβασης για τη δημόσια υγεία ξεκινά ένα νέο πρόγραμμα το οποίο αυτή τη φορά θα εστιάσει στην υποστήριξη των ηλικιωμένων. Των ανθρώπων που έχουν ανάγκη από μέριμνα, κοινωνική αλληλεγγύη και συντροφικότητα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, η Ελλάδα, είναι μία από τις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά ατόμων άνω των 65 ετών (21,5% του πληθυσμού, που αντιστοιχεί σε 2,3 εκατομμύρια άτομα).
Το 24% περίπου των ηλικιωμένων ζουν μόνοι τους και εκτός από τη μείωση της ποιότητας ζωής, την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά έχουν δυσμενείς επιπτώσεις για την υγεία τους.
Tο 22,8% των ηλικιωμένων στη χώρα μας (529.000 άτομα) βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό.
Πάνω από το 80% των ηλικιωμένων αντιμετωπίζει χρόνια πάθηση, ενώ πάνω από το 53% έχει περιορίσει τις δραστηριότητές του λόγω προβλημάτων υγείας. Επιπλέον, τα ηλικιωμένα άτομα πλήττονται περισσότερο και πιο άμεσα μετά από κάποια φυσική καταστροφή, όπως συνέβη και στην περίπτωση των καταστροφικών πυρκαγιών στην ανατολική Αττική.
Με βάση τα παραπάνω, το Ινστιτούτο Prolepsis προχώρησε σε συνεργασία με τον διεθνή οργανισμό Les Petits Frères des Pauvres για να υπάρξει μια ολοκληρωμένη ένταξη των ηλικιωμένων στο κοινωνικό σύνολο μέσα από κατάλληλα μέτρα και την υιοθέτηση καλών πρακτικών που εφαρμόζονται διεθνώς είναι υψίστης σημασίας.
Όπως μας εξήγησε η κυρία Αθηνά Λινού, καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και πρόεδρος του Ινστιτούτου Prolepsis, οι ηλικιωμένοι αποτελούν και πρέπει να παραμείνουν σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Αρκεί να έρθουμε όλοι τους όπως λέει, έστω για λίγο στη θέση τους και να σκεφτούμε τι μπορεί να βιώνουν καθημερινά, λόγω της μοναξιάς, της απομόνωσης και λόγω των πιθανών κινητικών και άλλων ιατρικών προβλημάτων που συχνά αντιμετωπίζουν. Είναι λοιπόν, ευθύνη όλων μας να σταθούμε δίπλα τους.