Πληθαίνουν τα γκρίζα σύννεφα όσον αφορά την παγκόσμια οικονομία. Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για την απασχόληση στις ΗΠΑ, τα οποία θεωρήθηκαν ένδειξη ότι η αμερικανική οικονομία κατεβάζει ταχύτητα. Οι θέσεις εργασίας τον Μάιο αυξήθηκαν μόλις κατά 75.000, κατά πολύ λιγότερο από τις 223.000 του Απριλίου, γράφει ο Μωυσής Λίτσης.
Από την έντυπη έκδοση
Του Μωυσή Λίτση
[email protected]
Πληθαίνουν τα γκρίζα σύννεφα όσον αφορά την παγκόσμια οικονομία. Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοινώθηκαν τα στοιχεία για την απασχόληση στις ΗΠΑ, τα οποία θεωρήθηκαν ένδειξη ότι η αμερικανική οικονομία κατεβάζει ταχύτητα. Οι θέσεις εργασίας τον Μάιο αυξήθηκαν μόλις κατά 75.000, κατά πολύ λιγότερο από τις 223.000 του Απριλίου.
H οικονομία της Ευρωζώνης αναπτύχθηκε τον Μάιο 1,2% από 1,7% τον Απρίλιο, στέλνοντας ένα ακόμη ανησυχητικό μήνυμα. Άσχημα τα νέα και από τη Βρετανία. Σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία που ανακοινώθηκαν χθες, η βρετανική οικονομία παρουσίασε αρνητική ανάπτυξη 0,4% τον Απρίλιο, μετά την επίσης αρνητική ανάπτυξη 0,1% τον Μάιο, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη μείωση από τον Μάρτιο του 2016.
Η συρρίκνωση της βρετανικής οικονομίας οφείλεται πρωτίστως στις παρενέργειες του Brexit, με την παραγωγή αυτοκινήτων να μειώνεται τον Απρίλιο 24%, καταγράφοντας τη μεγαλύτερη μείωση από το 1995.
Η Κίνα, «ατμομηχανή» μέχρι πρότινος της παγκόσμιας ανάπτυξης, προσπαθεί να σταματήσει με νύχια και με δόντια την κάμψη που αρχίζει και παρουσιάζει η οικονομία της. Το ΔΝΤ περιόρισε πρόσφατα την πρόβλεψή του για την ανάπτυξη στην Κίνα το 2019 σε 6,2%, λόγω της αβεβαιότητας που προκαλεί η κλιμάκωση του εμπορικού πολέμου ΗΠΑ-Κίνας.
Η αναθεώρηση, μάλιστα, του ΔΝΤ έγινε μόλις δύο μήνες αφότου ο διεθνής οργανισμός αναθεωρούσε προς τα πάνω την πρόβλεψή του για την κινεζική ανάπτυξη σε 6,3% από 6,2%, εν μέσω της αισιοδοξίας τότε ότι ΗΠΑ και Κίνα θα κατέληγαν σε εμπορική συμφωνία.
Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι προειδοποιήσεις για τον αρνητικό αντίκτυπο που θα έχει στην παγκόσμια ανάπτυξη η κλιμάκωση του εμπορικού πολέμου, με τους κεντρικούς τραπεζίτες να ετοιμάζονται να ανοίξουν ξανά τους κρουνούς φθηνού χρήματος, πάνω που είχαν αρχίσει να ανατρέπουν την πολιτική μηδενικών και αρνητικών επιτοκίων που υιοθέτησαν μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008.
Μόνο που η υπερπροσφορά φθηνού χρήματος δεν έφτασε ποτέ στην... κοινωνία. Τα αρνητικά επιτόκια και η ποσοτική χαλάρωση δεν πέτυχαν παρά το ζέσταμα ξανά των χρηματοπιστωτικών μηχανών, στέλνοντας τα χρηματιστήρια, ειδικά στις ΗΠΑ, σε επίπεδα ρεκόρ.