Να φέρουμε τις εξαγωγές σε πρώτο πλάνο

Της Χριστίνας Σακελλαρίδη

Η Ελλάδα, ύστερα από ένα μεγάλο διάστημα έντονης αβεβαιότητας και ισχυρών κλυδωνισμών, έχει εισέλθει σε τροχιά ανάκαμψης. Η έξοδος της χώρας από τα μνημόνια και τις σκληρές πολιτικές λιτότητας καλλιέργησε το έδαφος για την επιστροφή στην κανονικότητα και την έναρξη ενός νέου ενάρετου οικονομικού κύκλου ανάπτυξης. 

Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει πως ξεπεράστηκαν οριστικά οι δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζει η επιχειρηματικότητα. Τουναντίον, οι προκλήσεις που καθημερινά καλείται να αντιμετωπίσει παραμένουν πολλές και σύνθετες, με την υπερφορολόγηση και την έλλειψη χρηματοδότησης να προκαλούν τον μεγαλύτερο «πονοκέφαλο». 

Η ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων συνεχίζει να βρίσκεται σε σχετικά χαμηλά επίπεδα. Οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση, όμως αποδεικνύεται πως δεν αρκούν για να μειώσουν την ψαλίδα με τις ανεπτυγμένες χώρες. 

Χρειάζονται πολλά περισσότερα, με κυριότερο όλων τη χάραξη μιας Εθνικής Στρατηγικής Εξωστρέφειας και Επενδύσεων, με ευρεία συναίνεση του πολιτικού κόσμου, η οποία θα κινητοποιήσει τις υγιείς δυνάμεις του τόπου και θα σταματήσει το ολέθριο brain drain και το αιματηρό business drain που υπονομεύει την προοπτική της χώρας.

Βασικοί στόχοι της νέας στρατηγικής, η οποία θα δώσει νέα πνοή στην ελληνική οικονομία, οφείλουν να είναι οι εξής: 

• Αύξηση της παραγωγικότητας: Είναι ζωτικής σημασίας να ξεφύγουμε από την παγίδα της χαμηλής παραγωγικότητας που ταλανίζει την πλειονότητα των ελληνικών επιχειρήσεων. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να σταθούμε με αξιώσεις στο παγκόσμιο στερέωμα. Οι φωτεινές εξαιρέσεις που υπάρχουν και μας κάνουν περήφανους δεν αρκούν. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια ελάχιστη μάζα ανταγωνιστικών επιχειρήσεων που θα κάνουν τη διαφορά. 
• Μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων (φόροι και ασφαλιστικές εισφορές): Η δραστική αποκλιμάκωση της φορολογίας που επιβαρύνει την επιχειρηματικότητα είναι αναγκαία, προκειμένου να απελευθερωθούν πόροι για αναπτυξιακούς σκοπούς. Τα σημερινά επίπεδα φόρων είναι δυσβάσταχτα και δεν συμβαδίζουν με μια οικονομία που αναζητά νέες επενδύσεις. 
• Αποκατάσταση της χρηματοδότησης: Η έλλειψη ρευστότητας ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη τροχοπέδη για το εγχώριο επιχειρείν. Το άνοιγμα της τραπεζικής κάνουλας κυρίως προς τις καινοτόμες και εξωστρεφείς μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες συνιστούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης. 
• Παραγωγική ανασυγκρότηση: Η τόνωση της εγχώριας παραγωγής πρέπει να αποτελέσει εθνικό στόχο. Πρέπει να μπει τέλος στην αποσύνθεση του παραγωγικού ιστού που πήρε εκρηκτικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Μόνο έτσι θα αντικατασταθούν εν μέρει τα εισαγόμενα προϊόντα από εγχωρίως παραγόμενα και θα ισορροπήσει το εμπορικό έλλειμμα που αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της ελληνικής οικονομίας. Χρειαζόμαστε μονάδες παραγωγής που θα τροφοδοτούν με φθηνές πρώτες ύλες τις εξαγωγικές επιχειρήσεις και παράλληλα θα εξάγουν ανταγωνιστικά προϊόντα. Είναι ζωτικής σημασίας να μειώσουμε τη μεγάλη εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές και να μετριάσουμε το εμπορικό έλλειμμα.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι περισσότερες εξαγωγές σημαίνει περισσότερες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Οι εξαγωγές είναι ο μόνος τομέας ο οποίος αποδείχθηκε πως είναι κύριος πυλώνας της ανάπτυξης της οικονομίας μας.

Στα χρόνια της κρίσης ήταν ένα φωτεινό σημάδι σ’ έναν σκοτεινό ουρανό. Οι εξαγωγείς όμως μέσα σ’ αυτό το δυσμενέστατο περιβάλλον της βαθιάς ύφεσης ξεχώρισαν εφαρμόζοντας αυτό που ανέφερε πολύ συχνά ο Κένεντι ότι στα Κινέζικα η λέξη «κρίση» γράφεται με δύο γράμματα, το ένα σημαίνει κίνδυνος και το άλλο σημαίνει ευκαιρία. Το 2018 έσπασαν το φράγμα των 30 δισ. ευρώ και ανήλθαν σε 33,34 δισ. ευρώ, δηλαδή αυξήθηκαν κατά 15,8% έναντι του 2017, ενώ διευρύνθηκε το αποτύπωμά μας σε περισσότερες χώρες.

Κανείς δεν ισχυρίζεται πως τα πράγματα είναι εύκολα. Ή ότι μπορεί να γίνουν με έναν μαγικό τρόπο. Εξάλλου, όπως έλεγαν οι σοφότεροι ημών, αρχαίοι Έλληνες, «τα αγαθά κόποις κτώνται». Και είχαν απόλυτα δίκιο. Για να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος και να φθάσουμε στα προ κρίσης επίπεδα οικονομικής ευημερίας χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια. 

Ο δρόμος παραμένει μακρύς και δύσβατος. Γι’ αυτό δεν επιτρέπεται κανένας εφησυχασμός ή χαλάρωση στην προσπάθεια που καταβάλλεται για την αποκατάσταση της ομαλότητας και την οικοδόμηση μιας βιώσιμης οικονομίας, η οποία θα παράγει πλεονάσματα και θα αντέχει στους κραδασμούς των διεθνών αγορών. Τα λάθη του παρελθόντος οφείλουν να γίνουν μάθημα και δεν πρέπει να επαναληφθούν. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια για κανενός είδους πισωγύρισμα. 

Η χώρα και οι πολίτες της οφείλουν να ξεφύγουν από το «φαύλο παρελθόν» και να ατενίσουν το μέλλον με αισιοδοξία. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν, όπως και οι δυνατότητες. Είναι λοιπόν στο χέρι μας να αξιοποιήσουμε τη μοναδική ευκαιρία που παρουσιάζεται για να διαμορφώσουμε ένα αύριο καλύτερο για όλους.