«Κάποιοι λεν πως ο κόσμος θα τελειώσει με φωτιά,/Άλλοι λένε με πάγο». Αυτοί οι στίχοι του ποιητή Ρόμπερτ Φροστ [από το βιβλίο Νιου Χάμσαϊρ (1923), μτφρ.: Παναγιώτης Ιωαννίδης] αιχμαλωτίζουν τις πιθανότερες προοπτικές του κόσμου. Αυτές είναι και οι πιθανότερες προοπτικές για τις κάλπες;Κάποιοι προειδοποιούν για τη φωτιά των ακροδεξιών, άλλοι για τον πάγο των συστημικών. Ο ποιητής θα πει «ότι ο πάγος, για καταστροφή,/Είναι σπουδαίος επίσης/Και αρκεί», γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Κάποιοι λεν πως ο κόσμος θα τελειώσει με φωτιά,/Άλλοι λένε με πάγο». Αυτοί οι στίχοι του ποιητή Ρόμπερτ Φροστ [από το βιβλίο Νιου Χάμσαϊρ (1923), μτφρ.: Παναγιώτης Ιωαννίδης] αιχμαλωτίζουν τις πιθανότερες προοπτικές του κόσμου. Αυτές είναι και οι πιθανότερες προοπτικές για τις κάλπες;
Κάποιοι προειδοποιούν για τη φωτιά των ακροδεξιών, άλλοι για τον πάγο των συστημικών. Ο ποιητής θα πει «ότι ο πάγος, για καταστροφή,/Είναι σπουδαίος επίσης/Και αρκεί».
Μα εμείς δεν συζητούμε για καταστροφή. Θα ήταν διαστροφή τέτοια επιλογή. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε θα καεί, ούτε θα παγώσει.
«Είναι σαφές ότι οι ευρωσκεπτικιστές θα κερδίσουν περισσότερες ψήφους από κάθε άλλη φορά... (Αν αποσπάσουν το ένα τρίτο των ψήφων) θα μπορούσαν να προκαλέσουν αναστάτωση τη στιγμή που πρέπει να συνασπιστεί η Ευρώπη για θέματα όπως ο εμπορικός πόλεμος» λέει στο Reuters ο Τζον Τέιλορ, αναλυτής ευρωπαϊκών ομολόγων στην επενδυτική εταιρεία AllianceBernstein. Οι δημοσκοπήσεις -με όλους τους αστερίσκους και τις ατελείς ειδήσεις- υποδηλώνουν πως τα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα θα μπορούσαν να καταλάβουν μέχρι και 180 έδρες από τις συνολικά 751. Θα επαρκούσε αυτό ώστε να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα στη διακυβέρνηση της Ευρώπης;
Οι μεγάλες αποφάσεις δεν λαμβάνονται ούτε από τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών, ούτε από τα μέλη του Ευρωκοινοβουλίου, αλλά από τους ηγέτες των κρατών-μελών, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Ψέματα; Ας πάρουμε το Brexit. Από ποιους διευθετήθηκε η παράταση των διαδικασιών; Από τους ίδιους που είχαν τον πρώτο λόγο και στο ελληνικό ζήτημα. Ε, καλά σ’ αυτό το κονσέρτο για πολυβόλα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κράταγε τη βιόλα.
Επιστροφή στο τώρα. Ορισμένοι αναλυτές θεωρούν πως το λαϊκιστικό κύμα θα μπορούσε να αποδειχθεί θετικό, αν ενθαρρύνει τα κυβερνητικά κόμματα να αυξήσουν τις δαπάνες, ύστερα από χρόνια λιτότητας, να καθησυχάσουν σε θέματα ταυτότητας, να επιδιώξουν ανάπτυξη ποιότητας, χωρίς επίμονη και συνεχή διεύρυνση της ανισότητας. Πολλά «αν» και σ’ αυτές τις κάλπες. Αμάν...