Η έλευση των διεθνών σκηνοθετών στην Επίδαυρο αποτελεί πάντα ένα ξεχωριστό γεγονός, που κοινό και κριτικοί υποδέχονται με ενθουσιασμό, ανεξάρτητα από τις τελικές εντυπώσεις.
Η έλευση των διεθνών σκηνοθετών στην Επίδαυρο αποτελεί πάντα ένα ξεχωριστό γεγονός, που κοινό και κριτικοί υποδέχονται με ενθουσιασμό, ανεξάρτητα από τις τελικές εντυπώσεις.
Από την «Ορέστεια» του Πήτερ Χολ το 1982 μέχρι τις αξέχαστες παραστάσεις του Πέτερ Στάιν («Πενθεσίλια», «Μήδεια», «Ηλέκτρα»), αλλά και τις παραστάσεις που προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις, όπως αυτές του Ρόμπερτ Στούρουα, του Ματίας Λάνχοφ και του Ανατόλι Βασίλιεφ, οι ξένες παραγωγές στην Επίδαυρο συνηθίζουν να προκαλούν τα όρια των θεατών, καθώς συχνά κινούνται πέρα από την ελληνική θεατρική παράδοση.
Με ανόθευτο βλέμμα στα βαθύτερα νοήματα και τις παραστασιακές φόρμες, οι διεθνείς σκηνοθέτες προσεγγίζουν το αρχαίο δράμα με τη δική τους πολιτιστική ματιά και συνήθως προσφέρουν διαφορετικά θεάματα, δίνοντας απρόσμενες προεκτάσεις στα θέματα των έργων. Στο φετινό πρόγραμμά του, το Φεστιβάλ Επιδαύρου φιλοξενεί για πρώτη φορά δύο σημαντικούς διεθνείς σκηνοθέτες, που οι παραστάσεις τους ξεχωρίζουν μέσα στο φεστιβαλικό καλοκαίρι. Ο Ρόμπερτ Γουίλσον και ο Ίβο βαν Χόβε προσεγγίζουν μερικές από τις γνωστότερες αρχαίες τραγωδίες, με τον δικό τους ξεχωριστό και αναγνωρίσιμο τρόπο.
Ο Αμερικανός Ρόμπερτ Γουίλσον, ένας από τους πιο καταξιωμένους σκηνοθέτες παγκοσμίως, γνωστός για τα μοναδικά εικαστικά περιβάλλοντα που δημιουργεί και αγαπημένος του ελληνικού κοινού, σκηνοθετεί για πρώτη φορά στην Επίδαυρο.
Στις παραστάσεις του Γουίλσον τα σκηνικά ξεχωρίζουν, ενώ ο φωτισμός παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, δημιουργώντας δυνατές ποιητικές εικόνες που συνοδεύουν τη δράση με καθοριστικό τρόπο. Η συγκλονιστικής απλότητας κίνηση των ηθοποιών, μαγνητίζει το βλέμμα του θεατή. Η καλλιτεχνική ματιά του Γουίλσον θεωρείται ότι αναμόρφωσε τη σκηνοθεσία σε θέατρο και όπερα, με την τόλμη και την ιδιαιτερότητά της.
Ως σκηνοθέτης, ο Γουίλσον έχει συνεργαστεί με κορυφαία ονόματα της τέχνης, όπως ο Φίλιπ Γκλας, η Ιζαμπέλ Ιπέρ, ο Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ, ο Γουίλιαμ Νταφόε κ.ά. Από το 1992, διευθύνει το «Watermill Center» στη Νέα Υόρκη, ένα διεθνές κέντρο έρευνας για τις παραστασιακές τέχνες.
Στην παράσταση που θα δούμε στην Επίδαυρο στις 21 και 22 Ιουνίου -παραγγελία του Φεστιβάλ Επιδαύρου, ο Γουίλσον παίρνει ως βάση τον μύθο του Οιδίποδα, για να αφηγηθεί την ιστορία του ήρωα. Αφηγήτρια θα είναι η Λυδία Κονιόρδου, ενώ στην παράσταση πρωταγωνιστεί, επίσης, η σπουδαία Γερμανίδα ηθοποιός Angela Winkler. Παίζουν, ακόμα, οι Dickie Landry, Μιχάλης Θεοφάνους και Αλέξης Φουσέκης, Meg Harper, Kayije Kagame, Casilda Madrazo, ενώ ακούγονται ο Ρόμπερτ Γουίλσον και ο Κρίστοφερ Νόουλς.
Δεύτερη σημαντική έλευση στο θέατρο του Πολυκλείτου, στις 26 και 27 Ιουλίου, είναι η μεγάλη συνεργασία του Βέλγου σκηνοθέτη Ίβο βαν Χόβε με τον θίασο της Κομεντί Φρανσαίζ. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο σπουδαίος σκηνοθέτης συναντιέται με την Κομεντί Φρανσαίζ, τον παλαιότερο εν ενεργεία θίασο στον κόσμο, ωστόσο πρόκειται για μία σπουδαία στιγμή στην πορεία τους, αφού για πρώτη φορά κατεβαίνουν στην Επίδαυρο.
Ο Ίβο βαν Χόβε -που άνοιξε την αυλαία του περσινού Φεστιβάλ Αθηνών με το «Μετά την πρόβα/Περσόνα», κατακτώντας το ελληνικό κοινό- είναι ένας από τους πλέον περιζήτητους σκηνοθέτες, καθώς έχει συνεργαστεί με κορυφαίους Οργανισμούς σε όλο τον κόσμο, κατακτώντας πολυάριθμα βραβεία.
Αυτή τη φορά, ο Βέλγος δημιουργός προσεγγίζει τον Ευριπίδη, καταθέτοντας μαζί με Γάλλους ηθοποιούς μία ρηξικέλευθη και προκλητική ματιά πάνω σε δύο έργα του, που παρουσιάζονται στην ενιαία παράσταση «Ηλέκτρα/Ορέστης», η οποία έκανε πρεμιέρα τέλη Απριλίου στο θέατρο Ρισελιέ στο Παρίσι, αποσπώντας ενθουσιώδεις κριτικές.
«Ξεχάστε το “Game of Thrones”. Κανένας δεν ξέρει τη βία καλύτερα από τον Ευριπίδη», έγραψαν για την παράσταση οι New York Times. Ένα σημαντικό καλλιτεχνικό γεγονός του καλοκαιριού, που αναμένεται να προκαλέσει συζητήσεις και να παραμείνει στην ιστορία του θεσμού ως σημείο αναφοράς.
naftemporiki.gr