Όσοι πράγματι ενδιαφέρονται για την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί άραγε βολεύονται στη στένωση και δεν αναζητούν συναίνεση στο μποστικό «Ανοιχθώμεν, κουνηθώμεν, δύσκολα παραδοθώμεν»;Δεν αρκεί να υπερασπίζονται το σημερινό status quo ή να εξαπολύουν μύδρους κατά των λαϊκιστών, που χρησιμοποιούν «τις εκλογές για να τορπιλίσουν το σύστημα που καθιστά εφικτές τις εκλογές», γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Όσοι πράγματι ενδιαφέρονται για την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί άραγε βολεύονται στη στένωση και δεν αναζητούν συναίνεση στο μποστικό «Ανοιχθώμεν, κουνηθώμεν, δύσκολα παραδοθώμεν»;
Δεν αρκεί να υπερασπίζονται το σημερινό status quo ή να εξαπολύουν μύδρους κατά των λαϊκιστών, που χρησιμοποιούν «τις εκλογές για να τορπιλίσουν το σύστημα που καθιστά εφικτές τις εκλογές».
Δεν αρκεί να επαναλαμβάνουν ότι αυτές οι δυνάμεις «θα χρησιμοποιήσουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να το διαφθείρουν από το εσωτερικό του, να το αδυνατίσουν και ενδεχομένως να το καταστρέψουν».
Δεν αρκεί να επιστρατεύουν διανοητές του ναρκισσισμού και του παρεοκρατικού καπιταλισμού, αγαπημένα «παιδιά» των μίντια και των πάσης απόχρωσης εξουσιών και επιχειρηματιών, αμφιβόλων αξιών, παρά τα χειροκροτήματα κατεστημένων ταξιαρχιών.
Δεν αρκεί να επισείουν τον μπαμπούλα των εξωτερικών δυνάμεων, που θέλουν να υπονομεύσουν τις ευρωπαϊκές αξίες. Μια χαρά τα καταφέρνουμε και μόνοι μας. Ρωτήστε και τον Βόλφγκανγκ Μινχάου των «Financial Times», που δεν έχει απασφαλίσει και το «σύστημα» δεν θέλει να διαλύσει.
«Το Brexit δεν είναι το αποτέλεσμα ρωσικής παρέμβασης ή της υποτιθέμενης μεροληπτικής κάλυψης της επικαιρότητας από το BBC». «Το πρόβλημά μας δεν είναι η άλλη ομάδα, αλλά η δική μας». «Υπάρχει λόγος που η φιλελεύθερη δημοκρατία φθίνει. Τα φιλελεύθερα καθεστώτα δεν έχουν καταφέρει να επιλύσουν προβλήματα που ανέκυψαν από την εφαρμογή φιλελεύθερων πολιτικών». «Τα συνηθισμένα στατιστικά στοιχεία δεν αντικατοπτρίζουν πόσο έχουν αλλάξει οι ζωές των πολιτών με χαμηλότερα εισοδήματα τις δύο τελευταίες δεκαετίες».
Ναι, υπάρχουν «κακοδιαθεσία» και λαϊκιστικά κινήματα σε ολόκληρη την Ευρώπη, που, όμως, πραγματικές ανησυχίες τα συντηρούν. Εν μέρει -γιατί οι αιτίες δεν είναι μόνο οικονομικές- αυτό αντανακλά το διάσημο ρητό του Άπτον Σίνκλερ: «Είναι δύσκολο να κάνεις κάποιον να κατανοήσει κάτι, όταν ο μισθός του εξαρτάται ακριβώς από τη μη κατανόησή του». Γι’ αυτό δεν αρκούν οι καταγγελίες και η επίκληση της κοινής λογικής, που είναι πολύ κοινή για να περάσει. Γι’ αυτό και την καταδίκη, με την κανονικότητα ενός μετρονόμου, της δημοκοπίας, και την εκστρατεία κατά των fake news, το κύμα πιθανότατα θα προσπεράσει.