Γκιαούρης με πασά

Από την έντυπη έκδοση 

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Μήνυμα πως η Ελλάδα βλέπει «θετικά τη συμμετοχή της Τουρκίας στα ενεργειακά της Ανατολικής Μεσογείου» έστειλε ο υπουργός Εξωτερικών, μέσω του Anadolu, μία ημέρα πριν από την επίσκεψή του στην Αττάλεια, και ο Τούρκος ομόλογός του τον ευχαρίστησε γιατί, όπως ανέφερε, είπε πως η Άγκυρα δεν θα πρέπει να αποκλειστεί από την περιοχή.

Ποιος την αποκλείει; Ποιος αμφισβήτησε τα όποια δικαιώματα παραχωρεί στην Τουρκία το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο; Α propos να υπενθυμίσουμε ότι είναι μία από τις μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού χώρες που δεν έχουν υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Η Σύμβαση, ωστόσο, έχει καταστεί συμβατικό δίκαιο και ως εκ τούτου δεσμεύει και την Τουρκία, που τρέφεται από τη φασαρία.

Είναι η Άγκυρα που αμφισβητεί των άλλων τα δικαιώματα στην Αποκλειστική Οικονομική τους Ζώνη, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο. Είναι η Άγκυρα που φοβερίζει, την Κυπριακή Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει, «τουρκική μειονότητα» ανεμίζει και σε «γκιαούρηδες» ξαναγυρίζει.

Τι μας θυμίζει, τον Ευγένιο Ντελακρουά, που την Επανάσταση του ‘21 σιγυρίζει. «Μάχη γκιαούρη με πασά». Στον πίνακα αυτό εμπνέεται από το ποίημα του λόρδου Βύρωνα «Ο γκιαούρης» με τη Λεϊλά, που ανήκει στο χαρέμι του Χασάν κι ερωτεύεται έναν γκιαούρη. Για τιμωρία την πνίγουν στη θάλασσα και για εκδίκηση ο αγαπημένος της σκοτώνει τον Χασάν.

Αμάν, αμάν, τη θάλασσα δεν σταματούν τόσα χρόνια να κοιτούν. Στον αφρό τις αξιώσεις τους κρατούν και προχωρούν. «Να ξεπεράσουμε τις προκλήσεις και να αξιοποιήσουμε μαζί τις ευκαιρίες στην περιοχή» λέει ο Τούρκος ΥΠΕΞ, και μόνον χαζοί δεν αντιλαμβάνονται το «μαζί». Αλλά, σε αυτή τη συγκυρία υπάρχει επιλογή. Υπάρχει διαπλοκή συμφερόντων, που Κύπρο και Ελλάδα ευνοεί. Εν γνώσει μας φυσικά ότι μπορεί να ανατραπεί, και να βρεθούμε στον ίδιο παρονομαστή.