Πολλοί δυσανασχετούν με τους υψηλούς φόρους στα εισοδήματα. Όμως, λίγοι διαμαρτύρονται για τις υψηλές δαπάνες του κράτους και ελάχιστοι ασχολούνται με την κατανομή τους. Τα νούμερα της Eurostat φανερώνουν ορισμένα δεδομένα που θα έπρεπε να τερματίζουν τη συζήτηση στην Ελλάδα, γράφει ο Βασίλης Κωστούλας.
Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Πολλοί δυσανασχετούν με τους υψηλούς φόρους στα εισοδήματα. Όμως, λίγοι διαμαρτύρονται για τις υψηλές δαπάνες του κράτους και ελάχιστοι ασχολούνται με την κατανομή τους. Τα νούμερα της Eurostat φανερώνουν ορισμένα δεδομένα που θα έπρεπε να τερματίζουν τη συζήτηση στην Ελλάδα.
Πρώτον, παρά το γεγονός ότι η χώρα διαθέτει ίσως τις χειρότερες συνθήκες υγειονομικής περίθαλψης στην Ευρώπη, το ελληνικό κράτος επιλέγει να αφιερώνει στον τομέα της υγείας μόλις το 11,1% των συνολικών δαπανών του, καταλαμβάνοντας την 25η θέση στους «28».
Δεύτερον, παρά το γεγονός ότι η χώρα μετρά μισό εκατομμύριο καταρτισμένους νέους στο εξωτερικό, παρά το γεγονός ότι όσες χώρες αναπτύχθηκαν είχαν επενδύσει στην καινοτομία και στο μέλλον, το ελληνικό κράτος επιλέγει να δαπανά στην εκπαίδευση μόλις το 8,2% των πόρων του, καταλαμβάνοντας την 27η θέση στους «28».
Τρίτον, παρά το γεγονός ότι η χώρα καταγράφει την υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη, το ελληνικό κράτος επιλέγει να αφιερώνει μόλις το 1% των δαπανών του για την υποστήριξη των ανέργων, καταλαμβάνοντας την 20ή θέση στους «28».
Τέταρτον, παρά το γεγονός ότι οι πιο ευάλωτες πληθυσμιακές κατηγορίες είναι οι άνεργοι και τα νοικοκυριά με τα πιο χαμηλά εισοδήματα, το ελληνικό κράτος προτιμά να αφιερώνει το 29,1% των αποθεμάτων στη δαπάνη για τις συντάξεις, εν μέσω σωρείας πρόωρων συνταξιοδοτήσεων τα χρόνια που προηγήθηκαν, καταλαμβάνοντας την 1η θέση στους «28».
Πέμπτον, παρά το γεγονός ότι η χώρα έρχεται 25η σε δαπάνη για την υγεία, 27η σε δαπάνη για την εκπαίδευση και 20ή σε δαπάνη για τους άνεργους, το ελληνικό κράτος επιλέγει να διαθέτει το 17,6% του συνόλου των δαπανών του για «γενικές δημόσιες υπηρεσίες», καταλαμβάνοντας τη 2η θέση στους «28».
Σημειωτέον, παρά το γεγονός ότι πριν από 8 χρόνια η χώρα βρέθηκε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, το ελληνικό κράτος δαπανά το 47,3% του ΑΕΠ, καταλαμβάνοντας την 8η υψηλότερη θέση στην Ε.Ε. των «28». Η Γερμανία, με την ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης, δαπανά λιγότερο· το 43,9% του ΑΕΠ.
Με άλλα λόγια, το κράτος συντηρεί τις υψηλές δαπάνες, δηλαδή τους υψηλούς φόρους. Και δεν το κάνει για τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια. Ούτε για τους άνεργους και τους άπορους. Το κάνει για να επιδοτεί συντάξεις, ανεξαρτήτως των εισφορών που καταβλήθηκαν και χωρίς εισοδηματικά κριτήρια. Το κάνει για να συντηρεί «γενικές δημόσιες υπηρεσίες», άνευ αξιολόγησης και διαφάνειας για τη χρησιμότητα, τα κόστη και το προσωπικό τους.
Οκτώ στους 10 Έλληνες εκφράζουν δυσαρέσκεια για όσα παίρνουν με βάση όσα πληρώνουν. Ας ζητήσουν αναλυτικό λογαριασμό από τον πάροχο των υπηρεσιών τους.