Υπέρ της συμπόρευσης της Πολιτείας με την Εκκλησία, με στόχο το καλό του λαού, χωρίς αποκλεισμούς και διαχωρισμούς, τάχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδας, Ιερώνυμος, κατά τη διάρκεια γεύματος στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με αφορμή την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Υπέρ της συμπόρευσης της Πολιτείας με την Εκκλησία, με στόχο το καλό του λαού, χωρίς αποκλεισμούς και διαχωρισμούς, τάχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδας, Ιερώνυμος, κατά τη διάρκεια γεύματος στην Προεδρία της Δημοκρατίας, με αφορμή την Κυριακή της Ορθοδοξίας.
«Η Εκκλησία, με το σεβασμό απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο προς κάθε ανθρώπινο πρόσωπο, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, εθνικότητας, όποιας προσωπικής ιδιαιτερότητας, θα διακηρύσσει πάντοτε ανόθευτη την πίστη της, θα ζει την ευλογία τής λατρείας στο πρόσωπο του Θεανθρώπου και θα προβάλλει τον λόγο τής ενότητας, μιας ενότητας που θέλησε ο Χριστός για τους μαθητές του όλων των αιώνων. Την ενότητα αυτή ποθούμε για την Εκκλησία μας και για όλη την Ορθοδοξία. Την ποθούμε για την πατρίδα μας, την ποθούμε και για όλο τον κόσμο» τόνισε, μεταξύ άλλων.
Ο προκαθήμενος της ελλαδικής εκκλησίας επεσήμανε, επιπλέον, ότι «η εορτή της Ορθοδοξίας με τον λατρευτικό της πλούτο εκχέει αφειδώλευτα τη Θεολογία της Εκκλησίας και μας συναντά πάντοτε, πρώτη Κυριακή των Νηστειών, στην πιο κατανυκτική περίοδο, αυτή της Μ. Τεσσαρακοστής».
Και συνέχισε: «Η ανάμνηση της αναστήλωσης των εικόνων τον 9ο αιώνα κα της εβδόμης Οικουμενικής Συνόδου λίγες δεκαετίες νωρίτερα προσδίδει στη σημερινή επίσημη ημέρα το σημαντικό ιστορικό της πλαίσιο και φορτίο».
Υπενθύμισε δε, ότι το βασικό θεολογικό ερώτημα της Εικονομαχίας αφορά στη δυνατότητα εξεικονίσεως του προσώπου του Χριστού. «Η Εκκλησία επιστράτευσε το θεολογικό της οπλοστάσιο, συνδεδεμένο πάντοτε με τη λατρεία Της. Διακήρυξε τον άνθρωπο ως εικόνα του Θεού, όρισε τι είναι "εικόνα" και πώς λειτουργεί στη λατρεία μας, καθώς "η της εικόνος τιμή επί το πρωτότυπον διαβαίνει", όπως είχε ήδη ο Μ. Βασίλειος επισημάνει».
Στη συνέχεια, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ανέφερε ότι η ιδέα της πληρότητας του ανθρώπου -μία ελληνική αξία- νίκησε στην αναμέτρηση με τις ανατολικές ανεικονικές αντιλήψεις. «Πλειάδα ομολογητών, ακόμη και αυτοκρατόρων, έκαναν την θεωρία πράξη με τίμημα ως και τη ζωή τους και αποτελούν το στέφανο της Εκκλησίας μας».
Σημείωσε μάλιστα, ότι όλα αυτά αποτελούν πολύτιμους δείκτες στο ταξίδι για ένα αληθινό ανθρωπισμό, ενώ πρόσθεσε ότι «η ανθρωπότητα φέρει αυτό τον πλούτο στις αποσκευές της και παρ' όλα αυτά η πορεία της προς ένα τέτοιο ανθρωπισμό δεν είναι χωρίς αστοχίες».
«Η αυτόνομη ηθική, ο χωρίς Θεό ανθρωπισμός, δεν μπορεί να καυχηθεί μόνο για επιτεύγματα. Δεν είναι μόνο οι εκατόμβες του 20ου αιώνα που προβληματίζουν, είναι και οι στρατιές των ξεριζωμένων ανθρώπων, που μετακινούνται σήμερα σ’ όλο τον κόσμο χωρίς ελπίδα και επιτείνουν τον προβληματισμό μας. Είναι οι νέοι που καλούνται σε μια ζωή με γκρίζο το όραμα, με φανερά τα αδιέξοδα. Τα επιτεύγματα της επιστήμης αναδεικνύουν επίσης αδήριτη την ανάγκη ηθικών οριοθετήσεων» κατέληξε, χαρακτηριστικά.
naftemporiki.gr