Τα αποτελέσματα της συστηματικής ανασκαφής έξι ετών στην Μυκηναϊκή ακρόπολη στα Κανάκια Σαλαμίνος, παρουσίασε χθες ο κ. Γιάννος Λώλος, Αναπληρωτής καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ο οποίος και διευθύνει την ανασκαφή.
Το εκτεταμένο Μυκηναϊκό κέντρο στα Κανάκια που περιλαμβάνει πυρήνα -ακρόπολη και κάτω πόλη και έχει πρόσβαση σε δύο φυσικούς λιμένες σημειώνει την μεγαλύτερη ακμή του όπως και τα άλλα Μυκηναϊκά πολιτικά κέντρα κατά τον 13ον αιώνα π.Χ. και ερημώνεται λίγο μετά το 1200 π.Χ.
Το κεντρικό κτήριο του ανακτορικού συγκροτήματος, με δίδυμο μέγαρο στον πυρήνα του, καταλαμβάνει έκταση 750 τ.μ., είναι ανεπτυγμένο σε τέσσερα διαδοχικά επίπεδα και περιλαμβάνει μέχρι στιγμής 33 δωμάτια και άλλους χώρους. Η κάτοψη του Σαλαμινιακού μεγάρου συγκρίνεται με αυτήν του μεγάρου στην Κυκλώπεια ακρόπολη της Μιδέας στην Αργολίδα.
«Η Μυκηναϊκή πρωτεύουσα της Σαλαμίνος στα Κανάκια, μπορεί να ταυτισθεί τώρα, με βεβαιότητα, με την "αρχαία πόλι", δηλαδή την παλαιότερη πρωτεύουσα της νήσου, στραμμένη προς τα νότια, που αναφέρεται από τον γεωγράφο Στράβωνα (ΙΧ.1.9), με την παρατήρηση ότι ήταν "έρημος" στην εποχή του. Η πόλη αυτή, αναφερόμενη και ως "Κυχρεία" σε μία αποσπασματική επιγραφή του 1ου αι. π.Χ. από την Ακρόπολη των Αθηνών, υπήρξε το αντικείμενο αναζήτησης περιηγητών και αρχαιολόγων από τις αρχές του 19ου αιώνα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο κ. Λώλος.
Πρόκειται -σημειώνει- για την έδρα των Αιακιδών, του Αίαντα του Τελαμώνιου, του επιφανέστερου εκπροσώπου του ηγεμονικού οίκου της νήσου.
«Είναι μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου Μυκηναϊκά μέγαρα μπορούν με κάθε δυνατή βεβαιότητα να αποδοθούν σε ονομαστό Ομηρικό ήρωα και κορυφαίο πρωταγωνιστή του έπους».
«Τεκμηριώνεται, εδώ, για πρώτη φορά με τόσα απτά αρχαιολογικά στοιχεία, το κέντρο μίας νησιωτικής ηγεμονίας της Μυκηναϊκής Ελλάδος, από τις "ελάσσονες" που αναφέρονται στο έπος, το οποίο εμφανίζει ισχυρή διαφοροποίηση στον τομέα της παραγωγικής διαδικασίας και στο επίπεδο της κοινωνικο-οικονομικής οργάνωσης, σε σύγκριση με τα μεγάλα ανακτορικά κέντρα της Πελοποννήσου και της κεντρικής Ελλάδος».
Από τα κινητά ευρήματα της ανασκαφής, σημαντικότερα είναι τα αντικείμενα κυπριακής ή ανατολικής προέλευσης, που μαρτυρούν για τις διεθνείς σχέσεις του παραλιακού κέντρου. Ανάμεσά τους, ένα κομμάτι από κυπριακό τάλαντο χαλκού (ως πρώτη ύλη) και ένα χάλκινο έλασμα (μέρος θησαυρού χάλκινων αντικειμένων) από φολιδωτή πανοπλία Ανατολικού τύπου, που είναι εντελώς μοναδικό, επειδή είναι σφραγισμένο με αιγυπτιακή βασιλική δέλτο (cartouche), συγκεκριμένα του Ραμσή του Β'. Το εύρημα έχει βαρύνουσες προεκτάσεις στην αποτίμηση της εμβέλειας του Μυκηναϊκού βασιλείου της Σαλαμίνος, αλλά πιθανότατα και στην πολεμική ιστορία της Ανατολικής Μεσογείου στο 13ο αιώνα π.Χ.
«Η Μυκηναϊκή πρωτεύουσα της νήσου του Σαρωνικού είναι η απώτερη μητρόπολη της Σαλαμίνος της Κύπρου», καταλήγει ο κ. Γιάννος Λώλος.
ΑΠΕ-ΜΠΕ